17 Dywizja Strzelecka (ZSRR)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
17 Dywizja Strzelecka (ros. 17-я Бобруйская Краснознаменная стрелковая дивизия) – dywizja piechoty Armii Czerwonej.
![]() |
Ten artykuł dotyczy 17 Dywizji Strzeleckiej ACz. Zobacz też: 17 Dywizja Piechoty – inne dywizje piechoty z numerem 17. |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1918, 1941 |
Rozformowanie |
1941, 1945 |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Formacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość | |
Odznaczenia | |
![]() |
W 17 DP służbę pełnił Iwan Koniew jako dowódca 50 pułku piechoty, wchodzącego w jej skład. W 1928 roku o pracy Koniewa na tym stanowisku przełożony napisał: Pełen inicjatywy, energiczny i zdecydowany dowódca. W 1931 roku Iwan Koniew został mianowany dowódcą 17 DP[1].
17 DP przybyła na wojnę zimową z Finlandią z Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. Brała udział w przygotowaniach do zajęcia państw nadbałtyckich, potem przerzucona na południe kraju, powróciła do Zachodniego Specjalnego Okręgu Wojskowego.
W czasie ataku Niemiec na Związek Radziecki (22 czerwca 1941 roku) 17 DP dowodził płk. Terenty Baczanow, i walczyła ona przeciw armii niemieckiej w składzie 21 Korpusu Strzeleckiego[2]. W dniu 19 września została rozwiązana.
Po ponownym sformowaniu 26 września 1941 roku wzięła udział w walkach w obronie Moskwy w listopadzie 1941 roku. Wchodziła wtedy w skład 33 Armii[3]. Za te walki otrzymała miano 11 Dywizji Gwardyjskiej[potrzebny przypis].