Miejscowości w Timorze Wschodnim, w których w lipcu 2018 były zbory Świadków Jehowy[1].
W kwietniu 1975 roku na terenie Timoru Wschodniego rozpoczęło regularną działalność kaznodziejską małżeństwo Santos z Australii. Na początku ewangelizację prowadzono w języku chińskim i w języku tetum. W Timorze Wschodnim było wówczas 3 głosicieli[7]. W 2002 roku działało 31 głosicieli, a wśród nich pionierzy specjalni z zagranicy. Od 2003 roku dołączyli do nich pionierzy specjalni Will i Daniele Hall z Australii. W 2007 roku powstał drugi zbór, w 2009 – trzeci, a w 2014 – czwarty. W tym samym roku przekroczono liczbę 300 głosicieli.
W Timorze Wschodnim nie ma oficjalnej religii państwowej, więc obywatele mogą oczekiwać równego traktowania niezależnie od wyznawanej religii[16].
Według gazety „Asia Sentinel” w kraju dominującą pozycję zajmuje Kościół katolicki. Sam Kościół twierdzi, że należy do niego niemal cała społeczność. Jego działalność na terenie Timoru Wschodniego ściśle wiązała się z odzyskaniem niepodległości po 24-letniej wojnie domowej i okupacji przez Indonezję. Dlatego odchodzenie od Kościoła do innej religii odbierane jest jako zdrada[17][18].
Według doniesień z 2008 roku zmiana wyznania jest bardzo źle postrzegana przez większość mieszkańców, a wyznawcy innych religii są uznawani za heretyków. Odejście od Kościoła naraża na niebezpieczeństwo nie tylko szykan, ale też przemocy. W stosunku do Świadków Jehowy oraz Adwentystów Dnia Siódmego i innych wyznań zdarzają się przypadki pobicia oraz grożenie śmiercią. Na dużą skalę rozpowszechniane jest pomówienie o zmianie religii za pieniądze oraz pogląd, że częste czytanie Pisma Świętego prowadzi do szaleństwa. Misjonarze są wypędzani, zdarzają się przypadki ich pobicia, a policja w takich sytuacjach nie zawsze interweniuje, aby pomóc ofiarom[17][18][19][uwaga 3].
Według danych Pew Research Center z 2011 roku Timor Wschodni należy do krajów o malejących ograniczeniach rządowych w sprawach religii, w których główne akty prawne coraz lepiej gwarantują wolność religijną, w tym możliwość legalizacji działalności religijnej[20].
Liczba głosicieli (w tym pionierów)
Dane z roku 1975 i od roku 2002 na podstawie oficjalnych raportów o działalności[21]:
najwyższa liczba głosicieli osiągnięta w danym roku służbowym[uwaga 4] (liczby nad słupkami na wykresie)
przeciętna liczba pionierów w danym roku służbowym (ciemniejszym odcieniem, liczby na słupkach wykresu; w przypadku braku miejsca na wykresie liczbę pionierów podano w nawiasie, od 2017 tylko liczba pionierów pełnoczasowych, bez pomocniczych)
W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje. Do końca 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
Domy i kościoły protestanckie poza Dili bywają obrzucane kamieniami; jest również doniesienie o spaleniu trzech domów działaczy protestanckich w Maliana (United States Department ofU.S.D.StateUnited States Department ofU.S.D., 2011 Report on International Religious Freedom – Timor-Leste [online], 30 lipca 2012 [dostęp 2013-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-20] (ang.).).
1964 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.LXXXVI nr 8,s.10–13,1965.
1965 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.LXXXVII nr 14,s.8–11,1966.
1966 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.LXXXVIII nr 5,s.10–13,1967.
1967 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.LXXXIX nr 6,s.10–12,1968.
1968 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.XC nr 4,s.10–12,1969.
1969 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.XCI nr 4,s.14–19,1970.
1970 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.XCII nr 4,s.20–25,1971.
1971 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.XCIII nr 5,s.18–23,1972.
1972 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.XCIV nr 6,s.22–27,1973.
1973 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.XCV nr 8,s.12–17,1974.
1974 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.XCVI nr 8,s.14–19,1975.
1975 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.XCVII nr 8,s.14–19,1976.
1976 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.XCVIII nr 8,s.10–15,1977.
1977 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.XCIX nr 8,s.14–19,1978.
1978 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.C nr 8,s.8–13,1979.
1979 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.CI nr 7,s.16–21,1980.
1980 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.CII nr 7,s.18–23,1981.
1981 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.CIII nr 7,s.12–17,1982.
1982 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.CIV nr 7,s.12–17,1983.
1983 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.CV nr 8,s.16–21,1984.
1984 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.CVI nr 8,s.20–25,1985.
1985 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.CVII nr 5,s.20–25,1986.
1986 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.CVIII nr 3,s.6–11,1987.
1987 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”.CIX nr 3,s.12–17,1988.
1988 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1988.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”,s.4–7,15 lutego 1989.
1989 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1989.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”,s.20–23,1 stycznia 1990.
1990 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1990.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”,s.18–21,1 stycznia 1991.
1991 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1991.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”,s.10–13,1 stycznia 1992.
1992 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1992.„Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”,s.12–15,1 stycznia 1993.