ਯੂਨਾਨੀ ਸਾਹਿਤ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ਯੂਨਾਨੀ ਸਾਹਿਤ ਯੂਨਾਨੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਾਲ (800 ਈ.ਪੂ.) ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਆਧੁਨਿਕ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਲਿਖੇ ਸਾਹਿਤ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਯੂਨਾਨੀ ਸਾਹਿਤ ਇੱਕ ਪੁਰਾਤਨ ਯੂਨਾਨੀ ਬੋਲੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਸਾਹਿਤ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀ ਲਿਖਤੀ ਰਵਾਇਤਾਂ ਤੋਂ ਤਕਰੀਬਨ ਪੰਜਵੀਂ ਸਦੀ ਤਕ ਕਾਰਜਸ਼ੀਲ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀ-ਕਲਾਸਿਕਲ, ਕਲਾਸੀਕਲ, ਹੇਲਨੀਸਿਸਟਿਕ, ਅਤੇ ਰੋਮਨ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਪ੍ਰੀ-ਕਲਾਸਿਕਲ ਯੂਨਾਨੀ ਸਾਹਿਤ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਲਪਨਾ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹੋਮਰ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਲੀਅਡ ਅਤੇ ਓਡੀਸੀ ਕਲਾਸੀਕਲ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਟਕ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਿੰਨ ਫ਼ਿਲਾਸਫ਼ਰਾਂ : ਸੁਕਰਾਤ, ਪਲੈਟੋ ਅਤੇ ਅਰਸਤੂ ਆਦਿ ਨੇ ਰੋਮਨ ਯੁੱਗ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਇਤਿਹਾਸ, ਫ਼ਲਸਫ਼ੇ ਅਤੇ ਵਿਗਿਆਨ ਸਮੇਤ ਵੱਖ ਵੱਖ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਯੋਗਦਾਨ ਹੋਏ ਸਨ।
ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਸਾਹਿਤ (ਪੁੂਰਬੀ ਰੋਮ ਸਮਰਾਜ ਦੀ ਨਿਰਮਾਣ ਸ਼ੈਲੀ), ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਸਾਹਿਤ ਨੂੰ, ਮੱਧਯੁਗੀ ਅਤੇ ਮਾਡਰਨ ਮਾਧਿਅਮ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਤਿਹਾਸਿਕ, ਇਤਿਹਾਸ ਤੋਂ ਵੱਖਰੇ ਲੇਖਕ ਇਸ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਉੱਭਰੇ ਸਨ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਦਾ ਕਾਰਜ ਵੀ ਕਾਫੀ ਵਧਿਆ।
ਆਧੁਨਿਕ ਯੂਨਾਨੀ ਸਾਹਿਤ ਆਮ ਮਾਡਰਨ ਗਰੀਕ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ. ਕ੍ਰਿਤਨ ਰੇਨਾਸੈਂਸ ਕਵਿਤਾ ਐਰੋਟੋਕ੍ਰਿਓਸ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕ ਹੈ। ਐਡਮੈਨਟਿਓਸ ਕੋਰਾਸੀਸ ਅਤੇ ਰਿਗਾਸ ਫੈਰਿਓਸ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅੰਕੜੇ ਹਨ।