ਕੈਂਟਰਬਰੀ ਕਹਾਣੀਆਂ

ਕੈਂਟਰਬਰੀ ਕਹਾਣੀਆਂ (ਅੰਗਰੇਜੀ: The Canterbury Tales, ਦ ਕੈਂਟਰਬਰੀ ਟੇਲਸ) ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕਵੀ ਚੌਸਰ ਦੀ 14ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਮਧਕਾਲੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖੀ ਅੰਤਮ ਅਤੇ ਸਰਵੋਤਮ ਰਚਨਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਹਾਣੀਆਂ (ਦੋ ਗਦ ਵਿੱਚ, ਬਾਕੀ ਬਾਈ ਪਦ ਵਿੱਚ) ਦਾ ਸੰਗ੍ਰਿਹ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਲ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਆਧੁਨਿਕ ਅਰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨ ਦੇ ਯਥਾਰਥ ਚਿਤਰਣ ਦੀ ਪਰੰਪਰਾ ਦਾ ਅਰੰਭ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਬਾਤਾਂ ਪਾਉਣ ਦੀ ਲੋਕ ਪਰੰਪਰਾ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਬਿਰਤਾਂਤ ਜੁਗਤ ਕਰ ਕੇ ਲੋਕ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨਾਲ ਇਸ ਦੀ ਗੂੜ੍ਹੀ ਸਾਂਝ ਹੈ। ਵੱਖ ਵੱਖ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਲੜੀ ਵਿੱਚ ਪਰੋਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਚੌਸਰ ਨੇ ਵੱਡੀ ਚਤੁਰਾਈ ਨਾਲ ਬਣਾਈ ਹੈ। ਕੈਂਟਰਬਰੀ ਟੇਲਜ਼ ਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਾਹਿਤ ਹੀ ਨਹੀ, ਯੂਰਪੀ ਸਾਹਿਤ ਦੀਆਂ ਚੋਟੀ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੈਂਟਰਬਰੀ ਵਿੱਚ ਥਾਮਸ ਬੈਕਟ ਦੇ ਮਕਬਰੇ ਦੀ ਸਰਧਾ ਯਾਤਰਾ ਲਈ ਜਾ ਰਹੇ ਲਗਪਗ ਤੀਹ ਯਾਤਰੀਆਂ, ਜੋ ਤਤਕਾਲੀਨ ਬਰਤਾਨਵੀ ਸਮਾਜ ਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਸਤਰਾਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਤਰਜਮਾਨੀ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਲੰਦਨ ਦੇ ਸਾਊਥਵਾਰਕ ਇਲਾਕੇ ਦੀ ਟਾਬਰਡ ਸਰਾਂ ਵਿੱਚ ਠਹਿਰਾ ਸਮੇਂ ਬਾਤਾਂ ਕਹਿਣ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਯੋਗਿਤਾ ਰਚ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਮਿਥ ਲਿਆ ਕਿ ਜਿਸ ਪਾਂਧੀ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸਰਬੋਤਮ ਹੋਣਗੀਆਂ ਉਸਨੂੰ ਪਰਤਦੇ ਸਮੇਂ ਸਭਨਾਂ ਵਲੋਂ ਮਿਲ ਕੇ ਉਸੇ ਸਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇਨਾਮ ਵਜੋਂ ਚੰਗੀ ਸੁਹਣੀ ਦਾਅਵਤ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇਗੀ।^[1]

1483 ਵਿੱਚ ਛਪੇ 'ਦ ਕੈਂਟਰਬਰੀ ਟੇਲਸ' ਦੇ ਦੂਜੇ ਅਡੀਸ਼ਨ ਤੋਂ ਵਿਲੀਅਮ ਕੈਕਸਟਨ ਦਾ ਬਣਾਇਆ ਇੱਕ ਵੁੱਡਕੱਟ

ਉਸ ਦੇ ਕਰੀਅਰ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਲਿਖੇ ਗਏ ਕੰਮਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੰਬੀ ਸੂਚੀ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਟ੍ਰੋਯਲਸ ਅਤੇ ਕ੍ਰਾਈਸਾਈਡ, ਹਾਊਸ ਫਾਰ ਫੇਮ, ਅਤੇ ਸੰਸਦ ਦੇ ਪੰਛੀਆਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਦ ਕੈਂਟਰਬਰੀ ਟੇਲਸ ਨੂੰ ਸਰਬਸੰਮਤੀ ਨਾਲ ਚੌਸਕਰ ਦੇ ਮੈਗਨਮ ਓਪਸ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਕਿਰਦਾਰਾਂ ਅਤੇ ਬਿਰਤਾਂਤਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਿਆਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਖ਼ਾਸਕਰ ਚਰਚ ਦੇ ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਅਤੇ ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਪੋਰਟਰੇਟ ਨੂੰ ਚਿੱਤਰਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਚੌਸਸਰ ਦੀ ਅਜਿਹੀਆਂ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਪਾਤਰ ਕਾਲਪਨਿਕ ਹਨ, ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਸਮੇਂ ਦੇ ਰੀਤੀ ਰਿਵਾਜਾਂ ਅਤੇ ਅਭਿਆਸਾਂ ਬਾਰੇ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸਮਝਾਂ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ. ਅਕਸਰ, ਅਜਿਹੀ ਸੂਝ-ਬੂਝ 14 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਵਿਚਾਰ ਵਟਾਂਦਰੇ ਅਤੇ ਅਸਹਿਮਤੀ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ. ਉਦਾਹਰਣ ਦੇ ਲਈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੱਖ ਵੱਖ ਸਮਾਜਿਕ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਆਤਮਿਕ ਤਲਾਸ਼ ਤੇ ਹਨ, ਪਰ ਇਹ ਸਪਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅਧਿਆਤਮਕ ਨਾਲੋਂ ਸੰਸਾਰੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਵਧੇਰੇ ਚਿੰਤਤ ਹਨ. ਚਰਚਿਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਜੀਓਵਨੀ ਬੋਕਾਕਸੀਓ ਦੇ ਦ ਡੇਕੇਮਰਨ ਵਰਗਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਉਸਰ ਨੇ 1372 ਵਿੱਚ ਇਟਲੀ ਦੇ ਆਪਣੇ ਪਹਿਲੇ ਕੂਟਨੀਤਕ ਮਿਸ਼ਨ ਦੌਰਾਨ ਪੜਿਆ ਹੋਣਾ ਸੀ।^[2]

ਇਹ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਕੈਨਟਰਬਰੀ ਟੇਲਜ਼ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਯੋਗਦਾਨ ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਦੇ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਸਿੱਧਕਰਨ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਫ੍ਰੈਂਚ, ਇਟਾਲੀਅਨ ਜਾਂ ਲਾਤੀਨੀ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿਚ. ਚਾਉਸਰ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਕਈ ਸਦੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਨੂੰ ਸਾਹਿਤਕ ਭਾਸ਼ਾ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਚੁੱਕਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਚੌਸਰ ਦੇ ਕਈ ਸਮਕਾਲੀ —ਜੌਨ ਗੋਵਰ, ਵਿਲੀਅਮ ਲੈਂਗਲੈਂਡ, ਪਰਲ ਕਵੀ, ਅਤੇ ਨੋਰਵਿਚ ਦੇ ਜੂਲੀਅਨ ਨੇ ਵੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀਆਂ ਸਾਹਿਤਕ ਰਚਨਾਵਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ਸਨ। ਇਹ ਸਪਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਸਾਹਿਤਕ ਤਰਜੀਹ ਦੇ ਇਸ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਚਉਸਰ ਕਿਸ ਹੱਦ ਤਕ ਸੀਮਤ ਸੀ.

ਹਾਲਾਂਕਿ ਚੌਸਕਰ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੇ ਪਤੇ ਨੂੰ ਸਪਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੱਸਿਆ ਹੈ, ਪਰ ਦ ਕੈਂਟਰਬਰੀ ਟੇਲਜ਼ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਚਤ ਕਰਨਾ ਵਧੇਰੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ. ਚਾਉਸਰ ਦਰਬਾਰੀ ਸੀ ਅਤੇ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਇੱਕ ਦਰਬਾਰੀ ਕਵੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਕੁਲੀਨਤਾ ਲਈ ਲਿਖਿਆ ਸੀ।^[3]

ਕੈਨਟਰਬਰੀ ਟੇਲਜ਼ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚੌਸਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਅਧੂਰਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਜਨਰਲ ਪ੍ਰਾਲੋਗ ਵਿਚ, ਕੁਝ 30 ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ. ਪ੍ਰੌਲੋਗ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਚੌਸਸਰ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਹਰੇਕ ਯਾਤਰੂ ਦੇ ਨਜ਼ਰੀਏ ਤੋਂ ਚਾਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਿਖਣਾ ਸੀ, ਦੋ ਹਰ ਇੱਕ ਆਪਣੀ ਅੰਤਮ ਮੰਜ਼ਿਲ, ਸੇਂਟ ਥਾਮਸ ਬੇਕੇਟ ਦੇ ਅਸਥਾਨ (ਲਗਭਗ 120 ਕਹਾਣੀਆਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋਏ) ਦੇ ਰਸਤੇ ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ. ਹਾਲਾਂਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਅਧੂਰਾ ਹੈ, ਦ ਕੈਂਟਰਬਰੀ ਟੇਲਜ਼ ਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਇੱਕ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਰਚਨਾ ਵਜੋਂ ਸਤਿਕਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਇਹ ਵਿਆਖਿਆਵਾਂ ਦੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਲਈ ਵੀ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਹੈ.

ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ

ਇਸ ਸਵਾਲ ਦਾ ਅੱਜ ਤਕ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ. ਇਸ ਰਚਨਾ ਦੇ 84 ਹੱਥ-ਲਿਖਤ ਅਤੇ ਚਾਰ ਇੰਕੂਨਾਬੁਲਾ (ਸੀ 1540 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਛਪੇ) ਸੰਸਕਰਣ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਮੱਧਯੁਗ ਦੇ ਅਰੰਭ ਦੇ ਅਤੇ ਅਰੰਭਕ ਪੁਨਰ-ਜਨਮ ਸਮੇਂ ਦੇ ਅਰੰਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਸਾਹਿਤਕ ਪਾਠ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਦ ਪ੍ਰਿਕਫ ਅੰਤਹਕਰਨ ਦੇ ਅਪਵਾਦ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹਨ। ਇਸ ਨੂੰ ਚੌਸਰ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਦੀ ਦੌਰਾਨ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਦੇ ਸਬੂਤ ਵਜੋਂ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪੰਜਾਂ ਹੱਥ-ਲਿਖਤਾਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਮਝੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ 28 ਇੰਨੇ ਖੰਡਿਤ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਪਤਾ ਲਗਾਉਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇਕੱਲੇ ਤੌਰ ਤੇ ਨਕਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਜਾਂ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਇੱਕ ਸੈੱਟ ਦਾ.

ਹੱਥ-ਲਿਖਤ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਖਰੜੇ ਤੱਕ ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ ਦੋਹਾਂ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਕਹਾਣੀਆਂ ਭਿੰਨ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ; ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਮੂਲੀ ਭਿੰਨਤਾਵਾਂ ਕਾੱਪੀਿਸਟਾਂ ਦੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਕਾਰਨ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਹ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੋਰ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਚੌਸਰ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਸੋਧਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਦੀ ਨਕਲ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਸੰਭਵ ਤੌਰ ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਵੰਡਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਰਚਨਾ ਦੇ ਪਾਠ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਉਣਾ ਬਿਰਤਾਂਤਕਾਰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਉਸਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਹਿਤਕ ਢਾਂਚੇ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਾਇਆ.

ਇੱਥੋ ਤਕ ਕਿ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਬਚੇ ਖਰੜੇ ਵੀ ਚੌਸਕਰ ਦੇ ਮੂਲ ਨਹੀਂ ਹਨ. ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ ਸ਼ਾਇਦ ਐਮਐਸ ਪੇਨੀਅਰਥ 392 ਡੀ (ਜਿਸ ਨੂੰ "ਹੈਂਗਵਰਟ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਹੈ, ਜੋ ਚੌਸਸਰ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਲਿਖਾਰੀ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਇੱਕ ਹੋਰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਉਦਾਹਰਣ ਐਲੇਸਮੇਰ ਹੱਥ-ਲਿਖਤ ਹੈ, ਇੱਕ ਹੱਥ-ਲਿਖਤ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਕਈਂ ਚਿੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਏ ਗਏ ਚਿੱਤਰ; ਕਿੱਸੇ ਇੱਕ ਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਗਏ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੰਪਾਦਕਾਂ ਨੇ ਸਦੀਆਂ ਲਈ ਪਾਲਣਾ ਕੀਤੀ. ਛਾਪਣ ਵਿੱਚ ਛਾਪੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਦਿ ਕੈਂਟਰਬਰੀ ਟੇਲਜ਼ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਸੰਸਕਰਣ ਵਿਲੀਅਮ ਕੈਕਸਨ ਦਾ 1476 ਸੰਸਕਰਣ ਸੀ। ਇਸ ਸੰਸਕਰਣ ਦੀਆਂ ਸਿਰਫ 10 ਕਾਪੀਆਂ ਮੌਜੂਦ ਹੋਣ ਲਈ ਜਾਣੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਦੁਆਰਾ ਰੱਖੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਫੋਲਜਰ ਸ਼ੈਕਸਪੀਅਰ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਦੁਆਰਾ ਰੱਖੀ ਗਈ ਸੀ।

2004 ਵਿੱਚ, ਲਿਨੀ ਮੂਨੀ ਨੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਲੇਖਕ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਚੌਸਰ ਲਈ ਐਡਮ ਪਿੰਕਹਾਰਸਟ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ. ਮੂਨੀ, ਤਦ ਮਾਈਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਅਤੇ ਕੈਂਪ੍ਰਿਜ ਕ੍ਰਿਸਟੀ ਕਾਲਜ, ਕੈਮਬ੍ਰਿਜ ਵਿਖੇ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕਰ ਰਹੇ ਸਾਥੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਪਿੰਕਫਰਸਟ ਦੇ ਦਸਤਖਤ 'ਤੇ ਮੇਲ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਸਹੁੰ' ਤੇ ਉਸਨੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ ਸਨ, ਦੁਆਰਾ ਉਸਦੀ ਲਿਖਤ 'ਤੇ ਉਸਦੀ ਲਿਖਤ ਦਾ, ਜਿਸਦੀ ਪ੍ਰਤੀਲਿਪੀ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਚੌਸਰ ਦੀ ਕਾਰਜ ਕਾੱਪੀ. ਤਾਜ਼ਾ ਸਕਾਲਰਸ਼ਿਪ ਨੇ ਉਸ ਪਛਾਣ 'ਤੇ ਗੰਭੀਰ ਸ਼ੰਕਾ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੈ।

ਹਵਾਲੇ

1. "The Chronology of Lydgate's Chaucer References".
2. "The Canterbury Tales".
3. "The Canterbury Tales".