ਕੁਤੁਬੁੱਦੀਨ ਐਬਕ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ਕੁਤੁਬੁੱਦੀਨ ਐਬਕ (ਅਰਬੀ: قطب الدين أيبك, ਫ਼ਾਰਸੀ: قطب الدین ایبک; ਸ਼ਬਦਾਰਥ:"ਦੀਨ ਦਾ ਧੁਰਾ") ਮੱਧਕਾਲੀਨ ਭਾਰਤ ਦਾ ਇੱਕ ਸ਼ਾਸਕ, ਦਿੱਲੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਸੁਲਤਾਨ ਅਤੇ ਗ਼ੁਲਾਮ ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਦਾ ਸੰਸਥਾਪਕ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਕੇਵਲ ਚਾਰ ਸਾਲ (1206 – 1210) ਹੀ ਸ਼ਾਸਨ ਕੀਤਾ।[2] ਉਹ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਾ ਫੌਜ਼ੀ ਸੀ ਜੋ ਦਾਸ ਬਣ ਕੇ ਪਹਿਲਾਂ ਰਾਜੇ ਦੇ ਫੌਜੀ ਅਭਿਆਨਾਂ ਦਾ ਸਹਾਇਕ ਬਣਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਦਿੱਲੀ ਦਾ ਸੁਲਤਾਨ। ਕੁਤੁਬੁੱਦੀਨ ਐਬਕ 'ਲੱਖ ਬਖਸ਼' ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ।
ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੱਥ ਕੁਤੁਬੁੱਦੀਨ ਐਬਕ, ਪਹਿਲਾ ਦਿੱਲੀ ਦਾ ਸੁਲਤਾਨ ...
ਕੁਤੁਬੁੱਦੀਨ ਐਬਕ | |
---|---|
ਲੱਖ ਬਖਸ਼ | |
ਪਹਿਲਾ ਦਿੱਲੀ ਦਾ ਸੁਲਤਾਨ | |
ਸ਼ਾਸਨ ਕਾਲ | 25 ਜੂਨ, 1206 – 14 ਨਵੰਬਰ 1210[1] |
ਤਾਜਪੋਸ਼ੀ | 25 ਜੂਨ, 1206 |
ਪੂਰਵ-ਅਧਿਕਾਰੀ | ਮੁਹੰਮਦ ਗ਼ੌਰੀ |
ਵਾਰਸ | ਆਰਾਮਸ਼ਾਹ |
ਜਨਮ | 1150 ਤੁਰਕਿਸਤਾਨ |
ਮੌਤ | 1210 (ਉਮਰ 60) ਲਾਹੌਰ, ਦਿੱਲੀ ਸਲਤਨਤ |
ਰਾਜਵੰਸ਼ | ਗ਼ੁਲਾਮ ਖ਼ਾਨਦਾਨ |
ਧਰਮ | ਇਸਲਾਮ |
ਬੰਦ ਕਰੋ