Remove ads
La tomida femina es lo poèma mai ancian que se conserva en occitan[1]. Trobat als marges d'un tractat medic latin escrich entre los sègles IX e X, presenta una lenga amb una fòrta influéncia del latin vulgar. Lo poèma canta lo dolor d'una maire en lo moment de la part, una femna qu'a lo sieu filh al ventre e que mercés al fèrre e la fusta (probablament instruments de las Infermièras e lo supòrt per la femna que parís) se libèra del mal, que lo arriba a la maire tèrra. Se recitava probablament de la part dels assistents a la part per l'aleugerir, a faiçon de encantacion o distraccion. Lo poèma èra escrich al revèrs, amb lo primièr vèrs a bas de malgrat se basa en lo anàfora, la repeticion de la paraula "tomida" ("conflada") per far referéncia als organs de l'embarassada e coma aquel conflament li causa dolor, un dolor qu'a mesura qu'avança lo cant passèt per los sieus organs, de mai en mai extèrne, fins sortir del còrs e acabar a la maire tèrra o l'exteriora, de retorn a la natura que la a provocada quand s'es creat la vida.
| Tipe | poèma  |
|---|---|
| Lenga originala | occitan |
| Propietari | Biblioteca del Patrimoni de la Metròpoli de Clarmont d'Alvèrnia (ca)  |
| Publicacion | sègle X |
Lo tèxt del poèma es lo seguent:
|
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads