component quimic From Wikipedia, the free encyclopedia
Lo policlorur de vinil o chlorur de polivinil es un polimèr termoplastic de granda consomacion, amòrf o un pauc cristallin, conegut subretot jol sigle PVC (de l'anglés polyvinyl chloride). Es compausat de doas matèrias premièras: 57 % de sal e 43 % de petròli. Lo PVC es la sola matèria plastica d’usatge corrent constituís per mai de 50 % de matèrias primièra d’origina minerala existent a profusion dins la natura[1].
De formula , es obtengut per polimerizacion radicalària del monomèr clorur de vinil, . Lo PVC es un material organic.
Lo policlorur de vinil foguèt descobèrt par accident a doas occasions pendent lo sègle XIX, d'en primièr en 1835 per Henri Victor Regnault e en 1872 per Eugen Baumann. Dins aqueles casses, lo polimèr es aparegut coma un solide blanc dins de botelhas de clorur de vinil aprèp exposicion a la lutz solar. Al començament del sègle XX, los quimistas russes Ivan Ostromislensky e Fritz Klatte ensagèron d'utilizar lo PVC dins de produches comercials, mas lors esfòrts capitèron pas a causa de las dificultats de transformacion del polymèr. En 1926, Waldo Semon, en collaboracion amb la societat B.F. Goodrich, desvelopèron un metòde de plastificacion del PVC en lo mesclant amb d'aponds. Aquò lo faguèt mai flexible e mai aisit de fabricar, començament del succès comercial del PVC.
Sa polimerizacion es iniciada per de radicals.
Istoricament lo monomèr de clorur de vinil (C H2=CHCl) foguèt produtz per reaccion de l'etilèn amb de clòr gasós. Ara, s'agís d'una reaccion oposant l'etilèn amb l'Acid cloridric, en preséncia d'oxigèn, qu'es subretot utilizada. Lo produch intermediari, lo dicloroetan se transforma en clorur de vinil jos l'efècte de la calor.
Lo PVC es insoluble dins son monomèr.
Lo PVC es un produch estable que se descompausa pas (la polimerizacion del CVM en PVC es irreversibla) e un objècte en PVC emana pas d'esperel cap de produch, nociu o non, de sa formula; mimai de CVM , mimai de produch secondari. Lo PVC permet l'utilizacion del clòr. Aquel polimèr se presenta jos forma d'una polvera blanca qu'es pas classada dangierosa per la reglementacion europèa. Atal receptèt d'agrements per las applicacions alimentàrias o medicalas.
Lo PVC foguèt criticat perque foguèt sospechat de contribuir:
S'apond fòrça sovent al PVC de plastificants per melhorar de caracteristicas (soplessa, alongament a la rompadura, resisténcia al freg e tusts, eca.).
Lo PVC sople (plastificat) representa prèp de 30 % de la consomacion de PVC.
Los plastificants utilizats pòdon èsser toxics ftalats. Dins lo temps, pòdon migrar e se pausar en surperfícia dels objèctes soples en PVC.
D'autres plastificants son autorizats, dins la familha dels adipats o dels òlis vegetals (par exemple l'òli de sòja). Permeton depuèi ans la fabricacion del film etirable alimentari. Pasmens, al contacte dels còs grasses dels aliments, qualques plastificants idrofòbs migran dins la noirritura.
Lo PVC es mai sovent mes en forma per des procediments de contunh (extrusion, enduccion). L'extrusion es utilizada sobretot per la fabricacion dels profilats de las fenèstras e de tudèls de PVC. L'injeccion es mens utilizada a causa dels riscs de l'enancion d'acid cloridric, mas fòrça articles son pasmens produtz industrialament: tudèls, equipaments électrics…
Per assemblar diferentas pèças en PVC, los metòdes mai sovent utilizadas son lo empegatge e diferentas tecnicas de Sòudadura plastica coma lo termosòudatge.
Existís fòrça utilizacions de PVC dins l'industria jos tres tipes de PVC.
Brutlar lo policlorur de vinil emana sobretot d'acid cloridric en preséncia de la vapor d'aiga contenguda dins l'aire. Ara, totas las usinas d'incineracion de bordilhas omologadas son equipadas de filtres antiacids, perque i a de clorurs dins fòrça descais. En mai, la combustion de PVC genèra de dioxinas e furanas en quantitat variabla seguent las condicions de combustion.
Per reconeisser lo PVC, cal l'expausar a una flama. Se ven verda, s'agís de PVC. Las fums pican los uèlhs (emanacion d'acid cloridric HCl) e la flama s'atuda d'esperela.
Abans los ans 2000, lo PVC èra percebut coma un material non reciclable, destinat a la descarga o a èsser incinerat. En 2000, l’Industria du PVC en Euròpa decidiguèt de lançar Vinyl2010 per tòca principala d'establir de filièras de collècta e de reciclatge adaptadas. L’engatjament volontari Vinyl2010[5] (2000-2010) permetèt de reciclar 260 000 t de PVC per an aprèp consomacion[6], al luòc de las 200 000 t prevista d'en primièr.
La creacion de l’initiativa Recovinyl[7] e lo desvelopament del procediments de reciclatge coma Vinyloop[8] e Texyloop[9] permetèron d’aténher l'objectiu. Le procediemnt Vinyloop[10] es un metòde de reciclatge mecanic que permet de reciclar lo PVC jos forma de descais composits. Aquel difèra del procediment mai utilizat de tissatge.
L’Industria europèa del PVC decidiguèt de contunhar un novèl engatjament volontari, VinylPlus, per capitar los objectius europèus 2020. Aquel còp, visa a reciclar 800 000 t de PVC cada fins 2020[11].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.