Morcens

Morcens^[1] (en francés: Morcenx) qu'ei ua anciana comuna d'Occitània, en Gasconha, situada dens lo departament de las Lanas e la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània. Lo 1èr de genèr de 2019, que fusionè dab Arjusan, Garròssa e Sindèras dens la comuna navèra de Morcens la Navèra mèi que n'ei lo caplòc.

Vila d'Occitània

Morcens Morcenx
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Armas
Geografia fisica
Coordenadas	44° 02′ 02″ N, 0° 54′ 47″ O
Superfícia	62,08 km²
Altituds  · Maximala  · Mejana  · Minimala	104 m 75 m 50 m
Geografia politica
País	Gasconha
Parçan	Modèl:Lana Gran
Estat	França
Region 75	Navèra Aquitània
Departament 40	Lanas
Arrondiment 402	Lo Mont
Canton 4013	Lo País Morcenés Tarusate (Morcens avant 2015)
Intercom 244000691	Comunautat de comunas deu País de Morcens ?
Cònsol	Jean-Claude Deyres (2014-2020)
Geografia umana
Populacion Populacion totala (2018)	5 022 ab. Evolucion de la populacion 5 154 ab.
Densitat	71,63 ab./km²
Autras informacions
Còde postal	40110
Còde INSEE	40197

Geografia

Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de Morcens

Sindèras quadripunt	Solferino	Sabres Arangòssa
		Arjusan
Garròssa	Arrion	Vilanava quadripunt

Toponimia

Las fòrmas ancianas que son Morcencz (Sanctus Petrus de ~), aus sègles XI e XII, Morsenx (prumèra mieitat deu sègle XIV, Morsens (mapas de 1638, 1647, 1714 e 1733). La prononciacion locau qu'es [mur'sœns] ^[2].

Dauzat e Rostaing que supausan Morcens que vien benlèu d'un nom germanic d'òmi Mauricho, damb lo sufixe germanic -ing ^[3]. Negre , citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, que causeish lo tipe muro cinctus, « entornejat d'un barri », qui malurosament es exclusivament francés. Que's cau benlhèu virar, shens certitud, decap au nom latin Murtius, « de Vènus Murtia » (la nèrta o mirta, myrtus o murtus en latin, qu'èra consacrada a Vènus), damb lo sufixe latin -ense, crotzat damb lo sufixe prelatin -enc ^[2]. Morcens qu'èra donc benlhèu ua anciana grana propietat antica qui avèva per mèste Murtius. Cf. Murçan, damb un aute sufixe.

Istòria

• En 1863, la comuna de Solferino que's creè, deus territòris de Morcens, La Bohèira, Comensac, Escorce, Lua, Onessa e Laharí e Sabres ^[4].
• Quan lo camin de hèr qu'arribè e qui se botè en servici la gara de Morcens le 12 de noveme 1854, que neishè lo quartièr de la Gara qui despassè lo borg en 1886, e mèi que vengó canton lo 31 de març 1888, a la plaça d'Arjusan.

Administracion

Lista deus cònsols successius

Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
1995	2020	Jean-Claude Deyres	PS	Retirat Foncion publica, Conselhèr generau deu Canton de Morcens (1982-2015)
1982	1995	Pierre Cros	PS
1977	1982 mòrt en foncions	Henri Scognamiglio	PS	Conselhèr generau deu Canton de Morcens (1979-1982), President deu Conselh Generau (1980-1982)
1944	1977	Léon Brouste	SFIO
	1944
Totas las donadas son pas encara conegudas.

• Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna qu'èra deu canton de Morcens; qu'es adara deu canton de Pays morcenais tarusate (en francés).

Demografia

modificar « persona »  v · d · m  Evolucion demografica Populacion comunala actuala (2013): 4447, totala:
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
645	567	678	714	811	794	795	902	919
1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
1 221	1 321	1 595	1 718	2 087	2 049	2 045	2 193	2 252
1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
2 230	2 373	2 663	2 768	2 921	3 208	3 004	3 033	3 013
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
4 166	5 305	5 690	5 406	4 332	4 392	4 573	4 586	4 600 4 932
2009	2010
4 607 4 938	4 606 4 935
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE Evolucion de la populacion 1962-2008

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas dab la comuna

Véder tanben

• Comunas de las Lanas

Ligams extèrnes

Nòtas

1. Sit Toponimia occitana
2. Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Landes et Bas-Adour, ed. Institut occitan e CAIRN, Pau, 2005, p. 161-162
3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 479
4. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=23949

• Portau de Gasconha