Estrech de Messina

L'estech de Messina (italian : Stretto di Messina ; sicilian : Strittu di Missina) es un estrech en Mar Mediterranèa que separa la Peninsula Italica de l'illa de Sicília. Religa la mar Ioniana al sud a la mar Tirrèna al nòrd. La mai pichona largor es de 3,3 km. Los corrents marins pòdon i èsser violents.

Los dos pòrts principals son Messina en Sicília e Calàbria, mai precisament Villa San Giovanni sul continent.

Un projècte de pont rotièr et= ferroviari es a l'estudi. Dos pilònes electrics, l'un del costat calabrés l'autre del costat sicilian, permeton la sautada d'una linha de nauta tension.

Travesada

Aquel estrech es sovent citat coma exemple d'un estrech format pel territòri continental d'un Estat e una illa apartenent a aquel Estat alara qu'existís a larg d'aquela un rota de nauta mar de comoditat comparabla al repècte de la navigacion. Aquel cas particular fa que s'aplica un regim especific del drech de la: al contrari dels autres estreches, las naus beneficican pas d'un « drech de passatge en transit sens entrava ».

Existís un dispositiu de separacion del trafec, lo trafec traversièr (fèrri) es important.

Navigacion sus l'estrech

Calábria vista de Sicília

Sus l'estrecht de Messina, darrièra, la vila de Messina

Malgrat la marrida reputacion de l'estrech, una nau d'un desenat de mètres deu pas crénher los efèctes del corrent (subretot remolins) a condicion qu'evite de navegar a proximitat immediata de las ribas. En revenge, se deu mesfisar:

• del trafec transversal del continent cap a Messina e retorn,extrèmament dens;
• del « vent de l'estrech » (italian vento dil stretto), que bufa al mens 80 % del temps a 25 nos e mai. Lo vent es sistematicament de sector N e seguís las ribas.

Nais un pauc al sud del Capo Pelloro (tèrme nòrd de l'estrech), merma regularament cap al sud dempuèi lo tèrme sud de l'estrech (al passatge de Capo dell'Armi). Vèrs l'Èst, desapareis subte pauc aprèp Saline Joniche. Aquel vent es plan util per la davalada (N/S), parqu'es potaire e la mar es pauc levada. Permet d'un biais de far obstacle l'efècte del corrent al S de Messina per una nau que passariá del N al S contra le corrent.

Pel passatge S/N, al contrari, bufa plan vent d'avant, obliga a tirar fòrça bords (dangièr del trafec transversal) e anula lo benefici del corrent al Sud de Messina. Lo passatge de l'estrech del S al N es pas aisit.

Istòria

Lo Capo Peloro en Sicília, e lo pilòne electric

L'una de las primièras mencions de l'estrech remonta al cant XII de l'Odissèa d'Omèr, ont los autors antics situavan la bauma de Scilla del costat italian, e lo gorg de Caribdis del costat sicilian. Lo nom antic de l'estrech èra Siculum Fretum en latin ; auriá donat lo nom a la Legio X Fretensis. A l'Edat Mejana, l'estrech se nomenava « Far de Messina »^[1]. Aquel nom, a l'origina sonque geografic, prenguèt una importància politica a la scission del reialme de Sicília aprèp las vèspras sicilianas de 1282. Los sicilians insulars avent ofèrt la corona de Sicília al Aragon, los Angevins, sobeirans legitims de Sicília, contunhavan a regnar sonque sus la partida peninsulara del reialme, avent Nàpols per capitala nòva. Lo far de Messina venguèt alara la frontièra entre ambedos reialmes, separant la Sicília insular (l'illa de Sicília d'esperèla) de la Sicília peninsular (le reialme de Nàpols).

Los sobeirans de Nàpols contunhèron a revendicar la Sicília insular, e per argumentar lor reivindicacion, adoptèron un titulat qu'i fasiá referéncia, es a dire Regnum Siciliae citra Pharum « Reialme de Sicília deçà del far », o l'estrech de Messina (al contrapés de l'illa de Sicília dicha « de delà del far »). Aquela terminologia foguèt utilizada fins al Congrés de Viena en 1815, que restaurèt los Borbons sul continent, reünificant atal los dos reialmes per former lo reialme de las Doas Sicílias.

Nòtas e referéncias

1. en italian Faro di Messina