Los sonets de Shakespeare
From Wikipedia, the free encyclopedia
Los sonets de Shakespeare es lo títol d'una colleccion de154 sonets accreditats a William Shakespeare que cobrís de tèmas coma lo passatge del temps, l'amor, la beutat e la mortalitat. Los primièrs 126 sonets son adressats a un jovent; los darrièrs 28 a una joventa.
Los sonets foguèron publicats d'en primièr en 1609 in quarto amb lo títol original: SHAKE-SPEARES SONNETS. Never before Imprinted. (pasmens se los sonets 138 e 144 ja avián estat publicats en 1599 dins lo recuèlh The Passionate Pilgrim). L'in quarto s'acaba amb "A Lover's Complaint", un poèma naratiu de 47 estròfas de set decasillabs escrich en rima reiala.
Los sonets al jovent exprimisson de biais irresistible, l'amor obsessional.[1] Lo tèma màger del debat es de totjorn se demora platonic o ven fisic.[2] Los primièrs 17 poèmas, (procreation sonnets), son adreissats al jovent li demandant de que se marride e aja d'enfants per qu'immortalizèsse sa beutat la passant a la generacion venenta.[3] D'autres sonets exprimisson l'amor de l'orator pel jovent; groar de solitud, mort, e la brevetat de la vida; sembla criticar lo jovent per estimar mai un poèta rival; exprimís de sentiments ambigús per la mestressa de l'orator; e fa un jòc de mot sul nom del pèta. Los darrièrs dos sonets son de tractaments allegorics dels epigramas grècs en referéncia al "pichon dieu de l'amor" Cupidon.