Aur de Tolosa

L'Aur de Tolosa es un episòdi que l'estatut istoric o mitic es pas establit. Aquel tresaur viendriá de l’ipotetic pilhatge del sanctuari d'Apollon de Dèlfes, pendent una granda expedicion celtica (279 AbC)

Sinòsis

Una partida del pòble cèlta dels Vòlcas Tectosages (los Tolosats) l’aurián enseguida tornat a Tolosa. A la presa de Dèlfes, lo cap dels cèltas, Brennus, seriá estat ferit mejan l'intervencion divina d'Apollon e seriá mòrt pauc aprèp. L'autre partida de las tropas cèltas auriá fugit en Anatolia qu'auriá fondat, amb d'autres pòbles cèltas, la Galacia. Es d'aquel aur (prèp de 70 tonas), maudit a causa de la seuna origina sacrilègi, que se seriá emparat en 105 AbC lo procònsol roman Quintus Servilius Caepio per lo menar a Roma. Pendent lo transfèrt, una partida del tresaur desapareguèt e Cepion foguèt accusat de l'aver raubat. Segon la version oficiala, la caravana seria estat atacada par de brigands entre Tolosa e Marselha. Per malastre, Cepion es tanben responsable de la desfacha d'Arausio (Aurenja - 105 AbC) que 80 000 soldats romans foguèron tuats. Roma suportèt pas aqueles dos escacs consecutius e Cepion foguèt expulsat del Senat pel tribun Gaius Norbanus; li foguèt retirat la seuna ciutadaniá romana e deguèt pagar una multa de 15 000 talents. Foguèt condamnat a l'exili a Esmirna, ont morriguèt. La disgracia marquèt tant las ments que se faguèt una legenda que l'Aur de Tolosa portariá malastre.

A la recerca del tresaur

Degun sap fins ara çò que venguèt lo tresaur.

Per que la malediccion siá levada, segon paganisme celtic, lo tresor deuriá èsser ofèrt als dieus cèltas, e doncas abandonat dins de lacs.

Un fum de legendas conta que auriá demorat o seriá dins de lacs diferents: aquel del quartièr del Busca de Tolosa, aquel de Vièlha Tolosa o tanben dins un lac mas jos la Basilica de Sant Sarnin^[1]

Vejatz tanben

Articles connèxes

• Brennus
• Tolosa

Referéncias

Bibliografia

• fonts: (fr)Dion Cassius, remacle.org
• (fr)Venceslas Kruta. Les Celtes, histoire et dictionnaire. Des origines à la romanisation et au christianisme. París, Robert Laffont (col. Bouquins), 2000.