From Wikipedia, the free encyclopedia
Tea for the Tillerman er det fjerde studioalbumet til den engelske songar-låtskrivaren Cat Stevens, gjeve ut i november 1970.
Tea for the Tillerman Studioalbum av Cat Stevens | ||
Språk | engelsk | |
Utgjeve | 23. november 1970 | |
Innspelt | Mai til juli 1970 | |
Studio |
| |
Sjanger | Folkrock | |
Lengd | 36:49 | |
Selskap | Island (UK/Europe) A&M (US/Canada) | |
Produsent | Paul Samwell-Smith | |
Cat Stevens-kronologi | ||
---|---|---|
Mona Bone Jakon (1970) |
Tea for the Tillerman | Teaser and the Firecat (1971)
|
Singlar frå Tea for the Tillerman | ||
|
Det var det andre album til Steven i løpet av 1970 og det inneheld mange av dei mest kjende songane hans som «Where Do the Children Play?», «Hard Headed Woman», «Wild World», «Sad Lisa», «Into White», og «Father and Son».
Stevens, som tidlegare var kunststudent, laga framsida på plateomslaget sjølv.
Med «Wild World» som ein førehandssingel, vart dette det store gjennombrotsalbumet til Stevens verda over, og det gjekk inn på topp 10 i USA.
I november 2008 vart det gitt ut ei ei «luksusutgåve» med ei andre plate med demoar og konsertopptak. I januar 2012 vart ein høgopplausleg 24/192 kHz-versjon nymastra med ein Ampex ATR100 og ein MSB Technology Studio ADC, gitt ut på Hdtracks.com.[1]
Femti år etter utgjevinga, i september 2020, gav Stevens ut albumet Tea for the Tillerman2, med nye tekstar og ny instrumentering, og han syng saman med sitt 22 år gamle eg i «Father and Son».[2]
I ei samtidsmelding i The Village Voice meinte musikkritikaren Robert Christgau at musikken var monoton og mangla den «tørre delikatessa» Stevens viste på Mona Bone Jakon (1970).[6] Rolling Stone-kritikaren Ben Gerson sa at songane til Stevens uanstrengt gir gjenklang utover dei kunstnarisk enkle tekstane og knaggane deira, trass i hans tidvise overforbruk av dynamikk «for dramatisk effekt».[7]
I ei retrospektiv femstjerners melding rosa AllMusic-skribenten William Ruhlmann Stevens sine tema om spiritualitet og transcendens, og meinte at han hadde halde fram med å visa evnene sine som popmelodikar: «Som eit resultat vart Tea for the Tillerman ein storseljar, og for andre gongen på fire år vart skaparen ei popstjerne.»[8] 18. november 2003 inkluderte Rolling Stone dette albumet i lista over dei 500 beste albuma gjennom tidene, på 206. plass,[9] og plasserte det på nummer 208 i ei revidert liste frå 2012,[10] og 205. plassen den siste lista publisert i 2020. I 2006 vart albumet inkludert i boka 1001 Albums You Must Hear Before You Die.[11] I 2007 vart albumet inkludert i lista over «The Definitive 200 Albums of All Time», gjeve ut av The National Association of Recording Merchandisers og Rock and Roll Hall of Fame.[12] Albumet vart plassert på 342. plassen i Colin Larkin-boka All Time Top 1000 Albums.[13]
Alle songar er skrivne av Cat Stevens.
Nr. | Tittel | Lengd |
---|---|---|
1. | «Where Do the Children Play?» | 3:52 |
2. | «Hard Headed Woman» | 3:47 |
3. | «Wild World» | 3:20 |
4. | «Sad Lisa» | 3:45 |
5. | «Miles from Nowhere» | 3:37 |
Nr. | Tittel | Lengd |
---|---|---|
1. | «But I Might Die Tonight» | 1:53 |
2. | «Longer Boats» | 3:12 |
3. | «Into White» | 3:24 |
4. | «On the Road to Find Out» | 5:08 |
5. | «Father and Son» | 3:41 |
6. | «Tea for the Tillerman» | 1:01 |
Originalalbumet.
Alle songar er skrivne av Cat Stevens.
Nr. | Tittel | Lengd |
---|---|---|
1. | «Wild World» (Demo) | 3:14 |
2. | «Longer Boats» (Spelt inn: 1. mai 1971 i Troubadour Club i Los Angeles) | 2:51 |
3. | «Into White» (Spelt inn: 1. mai 1971 i Troubadour Club i Los Angeles) | 3:37 |
4. | «Miles from Nowhere» (Demo) | 3:14 |
5. | «Hard Headed Woman» (Spelt inn: 22. juli 1974 i Sunplaza Hall i Nakano i Tokyo i Japan) | 3:57 |
6. | «Where Do the Children Play?» (Spelt inn: 22. februar 1976 i William & Mary College i Williamsburg i Virginia) | 3:20 |
7. | «Sad Lisa» (Spelt inn: 22. februar 1976 at William & Mary College i Williamsburg i Virginia) | 3:13 |
8. | «On the Road to Find Out» (Spelt inn: 8. juni 1971 på KCET PBS TV Full Circle i Los Angeles) | 4:57 |
9. | «Father and Son» (Yusuf's Café Sessions) | 4:25 |
10. | «Wild World» (Yusuf's Café Sessions) | 3:03 |
11. | «Tea for the Tillerman» (Spelt inn: 27. november 1971 på BBC 2 TV Broadcast i London i England) | 0:50 |
28. mai 2020 annonserte Yusuf at det nye albumet hans, Tea for the Tillerman2, som kom ut 18. september 2020. Tea for the Tillerman2 er ei gjenskaping av «dei same elleve songane for ein ny alder med dramatisk resultat», og feirar 50-årsjubileet til Tea for the Tillerman.
Vekeslister
|
Årslister
|
Region | Salstrofé | Salstal |
---|---|---|
Australia (ARIA)[25] | Platina | 70 000^ |
Frankrike (SNEP)[26] | Gull | 100 000* |
Tyskland (BVMI)[27] | Platina | 500 000^ |
New Zealand (RMNZ)[28] | Gull | 7 500^ |
Storbritannia (BPI)[29] | Gull | 100 000^ |
USA (RIAA)[30] | 3× Platina | 3 000 000^ |
*salstala er basert på sertifiseringa aleine |
Det avsluttande tittelsporet til den britiske situasjonskomedien Extras er «Tea for the Tillerman».
Opningsscena til ein episode av The Simpsons frå 2014 med tittelen «Super Franchise Me» parodierte coveret til dette albumet, med tittelsporet spelt over det.[31]
Ein tidlegare upublisert versjon av «But I Might Die Tonight» vart brukt i filmen Deep End i opnings- og avslutningsscena i 1970. Den versjonen av songen som vart brukt i filmen vart til slutt gitt ut i 2020.[32]
Fire av songane frå dette albumet vart brukt i filmen Harold and Maude frå 1971: «Tea for the Tillerman», «Where Do the Children Play», «Miles from Nowhere» og «On the Road to Find Out».
Songen «Father and Son» vart brukt i avslutningsscena i filmen Guardians of the Galaxy Vol. 2 frå 2017.[33] Songen er òg med i filmen The Boat That Rocked frå 2009.[34]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.