From Wikipedia, the free encyclopedia
«Cross Road Blues» er ein song av Delta Blues-songaren Robert Johnson. Han vart gjeven ut på singel i 1937 på Vokalion Records. Originalversjonen var ute av opplag fram til han vart gjeven ut på The Complete Recordings i 1990. I 1961 byta produsent Frank Driggs ut singelutgåva med eit alternativt opptak, som ikkje tidlegare var gjeven ut, for albumet King of the Delta Blues Singers.[1] Sidan songen er historisk viktig er han innlemma i Grammy Hall of Fame i 1998.[2]
Cross Road Blues Singel av Robert Johnson | ||
B-side |
«Ramblin' On My Mind» | |
---|---|---|
Språk | engelsk | |
Utgjeve | 1937 | |
Innspelt | 27. november 1936 i San Antonio | |
Sjanger | Blues | |
Lengd | 2:41 | |
Selskap | Vokalion | |
Komponist | Robert Johnson | |
Tekstforfattar | Robert Johnson | |
Låtskrivar(ar) | Robert Johnson | |
Teksten fortel om ein fyr som prøver å få haik frå eit vegkryss medan mørkret er i ferd med å senke seg. Songen er ofte knytt til soga om at Johnson selde sjela si til djevelen for å bli ein flink musikar, men det er ikkje noko i teksten som omhandlar dette.[3] Historikaren Leon Litwack og andre hevdar at songen referer til frykta som mange svarte følte om dei vart oppdaga ute aleine i mørkret, og at Johnson truleg song om det desperate ønske om å finne vegen heim frå ein ukjend stad så snart som råd, på grunn av frykt for å verte lynsja.[3][4] I tillegg kan teksten vise til portforbodet som svarte fekk i Sørstatane. Biletet av songaren som fell ned på kne og at han mislukkast i å finne ei «sweet woman» indikerer at songen òg omhandlar ei djupare og meir personleg einsemd.[5]
Crossroads Singel av Cream frå albumet Wheels of Fire | ||
B-side |
«Passing the Time» | |
---|---|---|
Språk | engelsk | |
Utgjeve | Januar 1969[6] | |
Innspelt | 10. mars 1968 i Winterland Ballroom i San Francisco | |
Sjanger | Jazzblues[7], hardrock | |
Lengd | 4:14 | |
Selskap | Atco 8646[6] | |
Komponist | Robert Johnson | |
Tekstforfattar | Robert Johnson | |
Låtskrivar(ar) | Robert Johnson, arr. Eric Clapton | |
Produsent | Felix Pappalardi | |
Cream-kronologi | ||
«White Room» (Januar 1969) |
Crossroads | "Badge" (April 1969)
|
Den 10. mars 1968 spelte Cream inn eit konsertopptak av «Crossroads» under konserten deira i Winterland Ballroom i San Francisco. Versjonen var arrangert av gitarist Eric Clapton, og inneheld tekstlinjer lånt frå Johnson sin «Traveling Riverside Blues». Songen har eit åtte notar langt gitarriff.[7]
Versjonen til Cream vart plassert på 409. plass i 2004 på lista til Rolling Stone over dei 500 største songane gjennom tidene. I 2008 vart han plassert på 3. plass på lista deira over dei største gitarsongane gjennom tidene. Han vart òg plassert på 10. plass på lista til Guitar World over dei 100 beste gitarsoloane.[8]
Ein coverversjon av denne versjone er sprlbar i videospelet Guitar Hero.
Clapton sin verneheim i Antigua heiter Crossroads Centre.[9]
Eric Clapton hadde tidlegare spelt songen i 1966 med bandet sitt Eric Clapton's Powerhouse, men i staden for eit gitarriff var hovudfokuset i den versjonen eit munnspel-riff spelt av Paul Jones.
Andre musikarar som har spelt songen er mellom andre:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.