Zuidelijke breedneuswombat

De zuidelijke breedneuswombat (Lasiorhinus latifrons) is een Australisch buideldier uit de familie wombats (Vombatidae).^[2][3] Het is de kleinste wombatsoort.

Zuidelijke breedneuswombat IUCN-status: Gevoelig[1] (2014)
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Mammalia (Zoogdieren) Orde: Diprotodontia (Klimbuideldieren) Familie: Vombatidae (Wombats) Geslacht: Lasiorhinus
Soort
Lasiorhinus latifrons (Owen, 1845)
Verspreidingsgebied van de zuidelijke breedneuswombat.
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Zuidelijke breedneuswombat op Wikispecies
Portaal    Biologie Zoogdieren

Kenmerken

De plompe breedneuswombat heeft korte poten, lange oren en een lange, zijdeachtige, bruin en grijs gemarmerde vacht. De lichaamslengte bedraagt tussen de 77 en 94 cm, met een 3 tot 6 cm lange staart. Het gewicht ligt tussen de 19 en 32 kg.^[4]

Leefwijze

Dit herbivore nachtdier leeft in ondergrondse burchten in kolonies van 5 tot 10 dieren.^[5] Deze burchten hebben dikwijls een oppervlakte van honderden vierkante meters. Het voedsel bestaat uit gras en andere lage vegetatie. Soortgenoten die niet worden herkend, worden niet geaccepteerd en door de mannetjes verjaagd, uitgezonderd als het paringsbereide vrouwtjes zijn.^[4]

Verspreiding

Voor de komst van de moderne mens in de achttiende eeuw was de zuidelijke breedneuswombat wijdverspreid over de open gebieden van zuidelijke Australië zoals woestijnen, scrublands en savannes. Door de introductie van konijnen en schapen kreeg dit buideldier er sterke concurrentie bij en verdween hierdoor uit een groot gedeelte van zijn oorspronkelijke verspreidingsgebied. Tegenwoordig komt de zuidelijke breedneuswombat nog voor in delen van de Nullarborvlakte, een groot woestijngebied direct ten noorden van de Grote Australische Bocht, en geïsoleerde gebieden in het zuidoosten van Zuid-Australië. Het recente droger geworden klimaat in Zuid-Australië kan een bedreiging gaan vormen voor de zuidelijke breedneuswombat, aangezien dit nadelig is voor een succesvolle voortplanting. In een droger klimaat zullen minder jongen de volwassen leeftijd halen.^[6]

Bronnen, noten en/of referenties

1. (en) Zuidelijke breedneuswombat op de IUCN Red List of Threatened Species.
2. Groves, C. P. (2005). "Order Diprotodontia". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M (eds.) Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. p. 43-44. ISBN 978-0-8018-8221-0.
3. Mammal Diversity Database (2022). Lasiorhinus latifrons (R. Owen, 1845). Mammal Diversity Database (Version 1.10). DOI: 10.5281/zenodo.7394529. Geraadpleegd op 05-01-2023.
4. Green, Emily, Lasiorhinus latifrons southern hairy-nosed wombat. Animal Diversity Web. University of Michigan Museum of Zoology (2006). Animal Diversity
5. Tyndale-Biscoe, H (2005). Life of Marsupials. CSIRO Publishing. pp. 269–285. ISBN 978-0-643-06257-3.
6. Nowak, R.M. (2018). Walker's Mammals of the World : Monotremes, Marsupials, Afrotherians, Xenarthrans, and Sundatherians, Johns Hopkins University Press. pp. 229-232 ISBN 9781421424682.

Soorten van wombats (Vombatidae)

Noordelijke breedneuswombat (Lasiorhinus krefftii) · Zuidelijke breedneuswombat (Lasiorhinus latifrons) · Gewone wombat (Vombatus ursinus)