Loading AI tools
chemische verbinding Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wolfraamzuur is een anorganische verbinding van wolfraam, met als brutoformule H2WO4. Dit oxozuur kan formeel opgevat worden als het hydraat van wolfraam(VI)oxide. De stof komt voor als een gele, reukloze vaste stof, die onoplosbaar is in water.
Wolfraamzuur | ||||
---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | ||||
Wolfraamzuur in een pastavorm | ||||
Algemeen | ||||
Molecuulformule | H2WO4 | |||
IUPAC-naam | diwaterstofwolframaat | |||
Molmassa | 249,86 g/mol | |||
SMILES | O[W](=O)(=O)O | |||
InChI | 1S/2H2O.2O.W/h2*1H2;;;/q;;;;+2/p-2 | |||
CAS-nummer | 7783-03-1 | |||
EG-nummer | 231-975-2 | |||
PubChem | 1152 | |||
Wikidata | Q416538 | |||
Beschrijving | Gele reukloze vaste stof | |||
Fysische eigenschappen | ||||
Aggregatietoestand | vast | |||
Kleur | geel | |||
Dichtheid | 5,5 g/cm³ | |||
Onoplosbaar in | water | |||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
|
Wolfraamzuur werd voor het eerst geïsoleerd door Carl Wilhelm Scheele, de ontdekker van wolfraam, in 1781.
Wolfraamzuur wordt verkregen uit wolfraamoxidehoudende mineralen, zoals scheeliet (CaWO4) of ferberiet (FeWO4). Door behandeling met een verdund anorganisch zuur, bijvoorbeeld met zwavelzuur, wordt het oxide omgezet:
Het vaste residu van deze reactie bevat het wolfraamzuur en kan afgefiltreerd worden.[1]
Een andere productieweg bestaat uit het uitlogen van het wolfraammineraal met natronloog, wat een oplossing van natriumwolframaat (Na2WO4) oplevert. De reactie hiervan met een mineraal zuur als zwavelzuur of zoutzuur, levert wolfraamzuur.[2]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.