Wereldkampioenschappen kunstschaatsen

De Wereldkampioenschappen kunstschaatsen is een jaarlijks terugkerend evenement dat door de Internationale Schaatsunie (ISU) wordt georganiseerd en bestaat uit vier toernooien in de categorieën mannen, vrouwen, paren en ijsdansen. De winnaars mogen zich wereldkampioen kunstschaatsen noemen in hun categorie. Dit evenement is het meest prestigieuze jaarlijkse evenement in de kunstschaatswereld. Doorgaans vindt het WK plaats in maart.

Andere door de ISU georganiseerde kampioenschappen zijn de WK kunstschaatsen junioren, de EK kunstschaatsen en het Viercontinentenkampioenschap (Afrika, Amerika, Azië en Oceanië). Het kunstschaatsen op de Olympische Spelen wordt onder auspiciën van het IOC door de ISU georganiseerd.

Het eerste wereldkampioenschap kunstrijden werd in 1896 alleen voor mannen georganiseerd in Sint-Petersburg in toen nog het Keizerrijk Rusland. De vrouwen strijden vanaf 1906 jaarlijks om het wereldkampioenschap. De paren volgden twee jaar later in 1908. De ijsdansers strijden vanaf 1952 om de wereldtitel.

Tot en met 1939 werden de afzonderlijke kampioenschappen in afzonderlijke steden op verschillende data gehouden, al kwam het wel voor dat twee (17x) of alle drie de kampioenschappen (4x; in 1930, 1931, 1932 en 1936) tegelijkertijd in dezelfde stad werden gehouden. Vanaf 1947 werden de kampioenschappen altijd aan één stad toegewezen.

Geen kampioenschappen

Er werden geen kampioenschappen gehouden tijdens en direct na de Eerste Wereldoorlog (zeven jaar) en tijdens en direct na de Tweede Wereldoorlog (ook zeven jaar). In 1961 werden de kampioenschappen geannuleerd vanwege de vliegtuigcrash te Berg-Kampenhout bij Brussel op 15 februari, waarbij alle passagiers, waaronder de voltallige Amerikaanse delegatie voor het WK kunstschaatsen op weg naar Praag, om het leven kwamen. In het voorjaar van 2020 gingen de kampioenschappen niet door vanwege de coronapandemie.

De achttien kunstschaatsers die aan het WK van 1961 zouden deelnemen waren Bradley Lord (8e in 1959, 6e in 1960), Gregory Kelley (9e in 1960) en Douglas Ramsey bij de mannen, Laurence Owen (9e in 1960), Stephanie Westerfeld en Rhode Lee Michelson bij de vrouwen, Maribel Owen / Dudley Richards (6e in 1959, 10e in 1960), Ila Ray Hadley / Ray Hadley (12e in 1960) en Laurie Jean Hickox / William Holmes Hickox bij de paren, Larry Pierce (5e in 1960) met zijn nieuwe partner Diane Sherbloom, Roger Campbell (8e in 1960) met zijn nieuwe partner Dona Lee Carrier en Patricia Dineen / Robert Dineen bij het ijsdansen. Onder de zestien familieleden en begeleidende staf bevond zich Maribel Owen-Vinson, de moeder van Laurence en Maribel Owen en negenvoudig Amerikaans kampioene en OS (4e in 1928, 3e in 1932, 5e in 1936) en WK deelnemer (2e in 1928, 3e in 1930, 4e in 1931, 1932 en 5e in 1934).

Elk lid van de ISU mag een startplaats invullen per categorie. Landen die op het vorige wereldkampioenschap goed hebben gepresteerd mogen twee of, maximaal, drie startplaatsen invullen. Wanneer een land in het voorgaande jaar een startplaats innam en in de top twee eindigde mag het drie startplaatsen invullen, met een top tien plaats mag het land het jaar erop twee startplaatsen invullen. Wanneer een land in het voorgaande jaar twee startplaatsen innam en de optelsom van beide klasseringen 13 punten of lager is dan mag het land het jaar erop drie startplaatsen invullen, is de optelsom van beide klasseringen 28 punten of lager dan mag het land het jaar erop weer twee startplaatsen invullen, is de optelsom van beide klasseringen hoger dan 28 punten dan mag het land het jaar erop maar een startplaats invullen. Bij drie startplaatsen geldt de optelsom van de twee hoogst geklasseerde deelnemers. De punten worden als volgt toegekend: alleen voorronde 20 punten; alleen korte kür 18 punten; plaatsen vanaf plaats 16 in vrije kür 16 punten, en de plaatsen 1 t/m 15 ook 1 t/m 15 punten.

Om deel te kunnen nemen moet de deelnemer/deelneemster op 1 juli voorafgaand aan het kampioenschap minimaal vijftien jaar oud zijn.

Vanwege het grote aantal deelnemers werden de wedstrijden in 2011 en 2012 zo nodig voorafgegaan door een kwalificatie (welke niet tot de officiële wedstrijd behoorde). Hiervan kwalificeerden de besten zich met de direct geplaatsten in de verschillende categorieën. In de individuele categorieën streden 30 deelnemers in de korte kür voor 24 plaatsen in de vrije kür. Bij het paarrijden streden 20 paren in de korte kür voor 16 plaatsen in de vrije kür en bij het ijsdansen streden 25 paren in de korte kür voor 20 plaatsen in de vrije kür.

kk = alleen korte kür, kw = alleen kwalificatie, tzt = trok zich terug