Walter Heitz

Walter Heitz (Berlijn, 8 december 1878 - Moskou, 9 februari 1944) was een Duitse Generaloberst (kolonel-generaal) in de Wehrmacht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Heitz werd tijdens de Slag om Stalingrad gevangengenomen door Sovjettroepen en stierf op 9 februari 1944 aan kanker.

Walter Heitz
Walter Heitz
Geboren	8 december 1878 Berlijn, Duitse Keizerrijk
Overleden	9 februari 1944 Moskou, Rusland
Rustplaats	Duitse Oorlogsgraven Krasnogorsk, Krasnogorsk (oblast Moskou), Rusland; Vak: 1. Graf: 77.[1][2][3]
Land/zijde	Duitse Keizerrijk  Weimarrepubliek  nazi-Duitsland
Onderdeel	Deutsches Heer Reichswehr Heer
Dienstjaren	1898 - 1944
Rang	Generaloberst
Eenheid	2. Westpreußische Feldartillerie-Regiment Nr. 36[4]
Bevel	Rijks Militaire rechtbank 1 augustus 1936 - 11 september 1939[5] 8e Legerkorps 25 oktober 1939 – 31 januari 1943[6][5]
Slagen/oorlogen	Eerste Wereldoorlog Tweede Wereldoorlog Slag om Frankrijk Operatie Barbarossa Oostfront Slag om Stalingrad (Krijgsgevangene)
Onderscheidingen	Zie decoraties

Militaire loopbaan

• Fahnenjunker: 7 maart 1898^[7][5][4]
• Leutnant: 18 augustus 1899^[5]
• Oberleutnant: 17 september 1909^[5]
• Hauptmann: 1 oktober 1913^[5][4]
• Major: 1 april 1922^[5][8]
• Oberstleutnant: 1 november 1927^[5] (benoemingsakte (Patent) vanaf 1 februari 1927)^[8]
• Oberst: 1 februari 1930^[5][8]
• Generalmajor: 1 februari 1933^[5] - 1 december 1933^[8]
• Generalleutnant: 1 oktober 1934^[5][8]
• General der Artillerie: 1 april 1937^[5][8]
• Generaloberst: 30 januari 1943^[5][6]

Decoraties

• Ridderkruis van het IJzeren Kruis op 4 september 1940 als General der Artillerie en Bevelvoerende-generaal van het 8e Legerkorps^{[9][10][1][8][6]}
• Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof (nr.156) op 21 december 1942 als General der Artillerie en Bevelvoerende-generaal van het 8e Legerkorps^{[9][11][3][6]}
• Duitse Kruis in goud op 22 april 1942^[1][7][6]
• IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse^[6][4] en 2e Klasse^[6][4]
• Gewondeninsigne 1918 in zwart^[7][4]
• Hanseatenkruis van Hamburg^[7][12][8]
• Ridderkruis in de Huisorde van Hohenzollern met Zwaarden^[7][8]
• Erekruis voor Frontstrijders in de Wereldoorlog in 1934^[7]
• Dienstonderscheiding van Leger en Marine voor (25 dienstjaren)in 1935^[7]
• Onderscheiding voor Trouwe Dienst (Pruisen)^[7]
• Herhalingsgesp bij IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse^[6] (19 mei 1940) en 2e Klasse^[6] (10 oktober 1939)^[7][13]
• Medaille Winterschlacht im Osten 1941/42^[7]

Bronnen, noten en/of referenties

• (de) Fellgiebel, Walther-Peer. Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939–1945 – Die Inhaber der höchsten Auszeichnung des Zweiten Weltkrieges aller Wehrmachtsteile. Friedberg, Duitsland: Podzun-Pallas. 2000, ISBN 978-3-7909-0284-6.
• (de) Scherzer, Veit. Die Ritterkreuzträger 1939–1945 Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives. Jena, Duitsland: Scherzers Miltaer-Verlag. 2007, ISBN 978-3-938845-17-2.
• (de) Thomas, Franz. Die Eichenlaubträger 1939–1945 Band 1: A–K. Osnabrück, Duitsland: Biblio-Verlag. 1997. ISBN 978-3-7648-2299-6.
• (en) Kursietis, Andris J. (1999). The Wehrmacht at War; 1939 - 1945. Aspekt, Soesterberg, pp. 36. ISBN 907-532338-7. Geraadpleegd op 6 januari 2020.
• (de) Heuer, Dr. Gerd F. (Juli 2002). Die Generalobersten der Heeres; Inhaber höchster deutscher Kommandostellen 1933-1945. Pabel-Moewig Verlag Kg, Duitsland, 104, 106. ISBN 978-3811814080. Geraadpleegd op 6 januari 2020.

---

1. https://www.tracesofwar.nl/persons/6264
2. (de) Volksbund.de: Walter Heitz. Geraadpleegd op 2 september 2018.
3. Heuer 2002, p.106.
4. Heuer 2002, p.104.
5. (en) Axis Biographical Research: DAS HEER, GENERALOBERST, Generaloberst Walter Heitz. Geraadpleegd op 6 januari 2020.
6. Kursietis 1999, p.36.
7. http://www.ritterkreuztraeger.info/rkel/h/EL156Heitz.pdf
8. Heuer 2002, p.105.
9. Scherzer 2007, p.378
10. Fellgiebel 2000, p.220
11. Fellgiebel 2000, p.63
12. Rangliste des Deutschen Reichsheeres, Hrsg.: Reichswehrministerium, Mittler & Sohn Verlag, Berlin 1925, S. 130
13. Thomas 1997, p. 264.