Vroegkinderlijke Chronische Traumatisering

Vroegkinderlijke Chronische Traumatisering (VCT), ook wel vroegkinderlijk trauma of jeugdtrauma genoemd, is het gevolg van het ervaren van stressvolle en (potentieel) traumatische gebeurtenissen aangevangen voor het achtste levensjaar die een schadelijke invloed hebben op de psychische, biologische en sociale ontwikkeling van een persoon.^[1][2]

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Kenmerken

Er is sprake van vroegkinderlijk trauma als de gebeurtenissen lang hebben aangehouden, deze binnen de interpersoonlijke context plaatsvonden, repetitief waren en een negatieve invloed hadden op de normale ontwikkeling.^[3][1] Het kan hier gaan om onder andere seksueel geweld, fysieke en/of mentale mishandeling, verwaarlozing, het ervaren van traumatisch verlies, getuige zijn van huiselijk geweld, het ondergaan van pijnlijke medische behandelingen en opgroeien in oorlogsomstandigheden en/of daaruit moeten vluchten.^[1][2]

Jaarlijks zijn er in Nederland ongeveer 118.000 kinderen en jongeren, ongeveer drie procent van de bevolking, slachtoffer van omstandigheden die kunnen leiden tot VCT.^[1]