Vincent Blondel (Antwerpen, 28 april 1965) is een Belgisch hoogleraar in de toegepaste wiskunde en politicus voor Les Engagés. Van 2014 tot 2024 was hij rector van de Université catholique de Louvain.
Snelle feiten Persoonlijke gegevens, Geboortedatum ...
Sluiten
Academische loopbaan
Blondel begon zijn academische loopbaan in het buitenland. Van 1992 tot 1993 was hij gastwetenschapper aan de universiteit van Oxford en daarna was hij postdoctoraal onderzoeker, in 1993-1994 aan de Koninklijke Technische Hogeschool in de Zweedse hoofdstad Stockholm en in 1994-1995 aan het Nationaal Onderzoekscentrum in de Computerwetenschappen van het Franse onderzoeksinstituut Inria in Parijs.
In 1995 keerde hij terug naar België en vervolgens was hij tot 1999 professor aan het Instituut voor Wiskunde van de Universiteit Luik. Tevens was hij gastprofessor, in 1998 aan de École normale supérieure in Lyon en in 1999-2000 aan de Université Paris VII in Parijs. Van 2001 tot 2009 stond Blondel aan het hoofd van het Departement voor Toegepaste Wiskunde van de UCL. Zijn onderzoek richtte zich op de domeinen van de wiskundige theorie van controle en de theoretische informatica. Hij werd vooral bekend om zijn bijdragen in computationele complexiteitstheorie, multi-agentcoördinatie en complexe netwerken en won verschillende prijzen als verdienste voor zijn wetenschappelijk werk.
In 2005-2006 en 2010-2011 was Blondel eveneens gastprofessor aan het Departement voor Elektrische Ingenieurs en Computerwetenschappen van de Massachusetts Institute of Technology en in 2012-2013 was hij gastprofessor aan de Universiteit van Californië - Santa Barbara. Nadien was hij van 2013 tot 2014 decaan van de Louvain School of Engineering van de UCL.[2]
In maart 2014 werd Vincent Blondel verkozen als rector van de UCL en in september dat jaar volgde hij officieel Bruno Delvaux op in deze functie.[3] In april 2019 werd hij herkozen voor een tweede termijn van vijf jaar, die vanaf september dat jaar inging.[4] In februari 2024 nam Blondel echter voortijdig ontslag als rector om zich op zijn politieke carrière te storten, waarna hij ad interim werd opgevolgd door Didier Lambert.[5]