Japans componist (1929-1997) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Toshiro Mayuzumi (Japans: 黛敏郎, Mayuzumi Toshirō) (Yokohama, 20 februari 1929 – Kawasaki, 10 april 1997) was een Japans componist.
| Toshiro Mayuzumi | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Volledige naam | Toshiro Mayuzumi (黛敏郎) | |||
| Bijnaam | Toshirō Mayuzumi | |||
| Geboren | 20 februari 1929 | |||
| Overleden | 10 april 1997 | |||
| Land | Japan | |||
| Leraren | Tomojiro Ikenouchi, Akira Ifukube, Tony Aubin | |||
| Belangrijkste werken | X, Y, Z, Nehan kokyokyoku - "Nirvana Symphony", Mandala Symphony, Concerto, voor slagwerk en harmonieorkest | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| (en) Allmusic-profiel | ||||
| (en) Discogs-profiel | ||||
| (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Zijn studie deed hij van 1945 t/m 1951 aan de Tokyo National University of Fine Arts and Music bij Tomojiro Ikenouchi (1906-1991) en Akira Ifukube (1914-2006). Als student benoemde hij zichzelf als experimenteel en avontuurzoekende componist. Soms componeerde hij in de traditionele stijl van de late romanticus, soms experimenteerde hij met Jazz-ritmes en een andere keer met de implementatie van Indische en Balinese muziek. Met het werk Sphenogrammes in dit idioom verkreeg hij internationale reputatie toen zijn werk op het ISCM Festival 1951 uitgevoerd werd.
In hetzelfde jaar (1951) ging hij na Parijs en voltooide zijn studies aan het Conservatoire national supérieur de musique in Parijs bij Tony Aubin. Verder maakte hij zich in Parijs vertrouwd met de nieuwe muzikale ontwikkelingen in de werken van Olivier Messiaen en Pierre Boulez alsook met de Musique Concrète. In 1953 kwam hij na Tokio terug en stichtte samen met Ikuma Dan en Yasushi Akutagawa het San'nin no Kai (Groep van de drie).
Hij heeft voortdurend geëxperimenteerd met nieuwe ideeën en technieken in zijn eigen composities. Zijn X, Y, Z was 1955 heet eerste Japanse werk in de zin van de musique concréte en zijn Shusaku I eveneens vanuit 1955 de eerste synthetische elektronische muziek.
Hij werkte verder met geprepareerde piano's, twaalftoonstechniek (dodecafonie), seriële en aleatorische methodes. Ook met nieuwe, in bestemde media meestal ongewonde instrumenten zoals clavioline, elektrische gitaar en andere instrumenten alsook met de instrumentale samenzettingen heeft hij geëxperimenteerd.
In 1958 betrad hij met Nehan kokyokyoku - "Nirvana Symphony" een muzikaal nieuw terrein. Bezeten van de klank van de boeddhistische tempelklokken analyseerde hij de sonore tonen akoestisch en probeerde een zo mogelijk reproductie in verband met de toonkwaliteit, het volume en het gebruik van indrukken van de ruimte in zijn composities. Het resultaat was de onderscheiding met de Otaka prijz in het jaarlijkse compositieconcours in 1959.
Hij was onder andere ook in de elektronische studio van de Japanse omroep bezig. De verspreiding van de nieuwe muziek met de groep Ars Nova Japonica was voor hem heel belangrijk.
| Voltooid in | titel | aktes | première | libretto |
|---|---|---|---|---|
| 1976 | Kinkakuji (De brand van de tempel) | 3 aktes | 23 juni 1976, Berlijn, Deutsche Oper Berlin | van de componist en Claus H. Henneberg naar Yukio Mishima |
| 1996 | Kojiki (Dagen van de goden) | 4 aktes | 24 mei 1996, Linz, Staatstheater | van de componist, vertaling: Yuki Nakajima, bewerkt door: G. Fussenegger |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
