Loading AI tools
Amerikaans auteur (1936–2021) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Thomas (Tom T.) Hall, bijnaam The Storyteller (Olive Hill (Kentucky), 25 mei 1936 – Franklin (Tennessee), 20 augustus 2021[1]), was een Amerikaans musicus en schrijver.
| Tom Hall | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Hall in 1967 | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Thomas Hall | |||
| Alias | Tom T. Hall | |||
| Bijnaam | The Storyteller | |||
| Geboren | 25 mei 1936 | |||
| Geboorteplaats | Olive Hill | |||
| Overleden | 20 augustus 2021 | |||
| Overlijdensplaats | Franklin | |||
| Land | Verenigde Staten | |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | Countrymuziek | |||
| Beroep | Zanger Songwriter Schrijver | |||
| Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) Last.fm-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Als musicus schreef hij een groot aantal liedjes in met name countrystijl waarvan er elf op nummer 1 terechtkwamen en nog eens zesentwintig in de top 10.[2] Hij was daarnaast zanger van ballads en van zijn eigen singles kwamen zeven op nummer 1 terecht en er bereikten nog eens veertien de top 10. Als schrijver bracht hij romans voort en schreef hij enkele informatieve boeken.
Hall werd geboren in het oosten van Kentucky in een gezin met acht kinderen. Zijn vader was metselaar en parttime predikant. Op zijn tiende leerde hij op de gitaar van een schoolvriendje spelen. Verder werd hij beïnvloed door een lokale muzikant die op jonge leeftijd overleed en waarover hij het lied The year that Clayton Delaney died schreef. Zijn moeder overleed aan kanker toen hij dertien was en zijn vader twee jaar later tijdens een schietincident. Voor de tiener zat er toen niets anders op dan de school te verlaten, zodat hij voor zijn broertjes en zusjes kon zorgen.[3]
Samen met andere artiesten begeleidde hij met bluegrassmuziek de reizende bioscoop van zijn buurman. Voor hem schreef hij later het lied A song for uncle Curt. Ook hielp hij hem aan een plaats in een radioprogramma op de zender WMOR. Hier trad Hall zelf geregeld op met de Kentucky Travellers. Nadat de band uit elkaar ging, bleef Hall hier nog aan als dj. Ook nadat hij zijn diensttijd van 1957 tot 1961 vervulde - waaronder in Duitsland - kwam hij hier weer als dj terug. Daarnaast trad hij op als muzikant en schreef hij nieuw werk. In 1964 verhuisde hij naar Nashville en trouwde hier Iris Dixie Dean, een redactrice voor het blad Music City News.[3][4]
Ondertussen schreef hij nummers die door andere artiesten op de plaat werden gezet. Hij schreef onder meer over de Vietnamoorlog, zoals Hello Vietnam (door Johnnie Wright) en Mamma, tell 'em what we're fighting for (door Dave Dudley). Hij schreef verder ook veel ander werk, voor artiesten als Gram Parsons, Emmylou Harris, Bobby Bare sr. en George Jones. Tot zijn beste pennenvruchten worden die liedjes gerekend waarin hij mensen beschrijft in een bepaalde situatie, zoals I miss a lot of trains en Pinto the wonder horse is dead. Hij werd daarom ook wel The Storyteller genoemd.[3]
Zangeres Margie Singleton verzocht Hall in 1968 een nummer te schrijven dat vergelijkbaar was met Ode to Billie Joe van Bobbie Gentry. Hierop schreef hij het nummer Harper Valley P.T.A. Toen hij het nummer klaar had, was Singleton niet aanwezig en werd het ingezongen door Jeannie Riley. Voor Riley werd dit haar debuutsingle en ook meteen haar grootste hit met een nummer 1-notering in zowel de Hot Country Singles (country) als de Billboard Hot 100 (pop). Bij elkaar werden er zes miljoen verkocht. Ook voor Hall betekende deze hit zijn doorbraak als songwriter.[3][4]
Eind jaren zestig tekende Hall een contract bij Mercury Records en plaatste hij een "T" tussen zijn voor- en achternaam. Na enkele bescheiden hits behaalde hij in 1968 zijn eerste grote hit met Ballad of forty dollars die op nummer 4 van de Hot Country Singles terechtkwam. Een jaar later volgde zijn eerste nummer 1-hit met A week in a country jail. In 1971 trad hij toe tot de selectie van het fameuze countryprogramma Grand Ole Opry.[3]
Hij nam ook wel werk van anderen op, zoals Me and Jimmie Rodgers van Shel Silverstein en P.S. I love you. Hij trad ook op met andere countryartiesten, zoals Johnny Rodriguez, Patti Page en Earl Scruggs. Aan het begin van de jaren tachtig was hij verder host van Pop Goes the Country van een syndicaatnetwerk uit Nashville. Ook was hij betrokken bij verschillende andere producties en opnames.[3][4]
Vanaf het midden van de jaren zeventig legde hij zich steeds meer toe op het schrijven van romans en kinderliedjes. In 1986 trok hij zich geheel terug uit de muziekwereld. Boeken van zijn hand zijn onder meer How I write songs en The storyteller's Nashville. Nadat er in 1995 een verzamelbox van zijn muziek verscheen, keerde hij nog enkele jaren terug in de muziek.[3][4]
Tom T. Hall werd in 2002 opgenomen in de Kentucky Music Hall of Fame en in 2008 in de Country Music Hall of Fame.[5][6]
Hall schreef rond tien boeken, waaronder:[4]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
