Loading AI tools
film uit 1968 Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
The Producers is een Amerikaanse filmkomedie uit 1968, geschreven en geregisseerd door Mel Brooks. Het was de eerste film van Brooks als regisseur. De hoofdrollen worden vertolkt door Gene Wilder, Zero Mostel en Kenneth Mars.
The Producers De producers | ||||
---|---|---|---|---|
Regie | Mel Brooks | |||
Producent | Sidney Glazier | |||
Scenario | Mel Brooks | |||
Hoofdrollen | Zero Mostel Gene Wilder Dick Shawn | |||
Muziek | John Morris | |||
Montage | Ralph Rosenblum | |||
Cinematografie | Joseph F. Coffey | |||
Distributie | Embassy Pictures | |||
Première | 22 november 1967 | |||
Genre | Komedie | |||
Speelduur | 88 minuten | |||
Taal | Engels Duits | |||
Land | Verenigde Staten | |||
Budget | $ 941.000 | |||
Opbrengst | $ 1.600.000 | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
MovieMeter-profiel | ||||
(mul) TMDb-profiel | ||||
(en) AllMovie-profiel | ||||
|
De film won een Oscar voor beste originele scenario en acteur Gene Wilder was genomineerd voor de Oscar voor best mannelijke bijrol. De film werd in 1996 opgenomen in het National Film Registry.
De mislukte theaterproducent Max Bialystock bedenkt samen met zijn boekhouder Leo Bloom een plan om de grootste theaterflop aller tijden te produceren, waarna ze een groot bedrag kunnen zwartmaken en daarmee naar Rio de Janeiro emigreren. Ze vinden deze flop in het scenario genaamd Springtime for Hitler: A Gay Romp with Adolf and Eva at Berchtesgaden geschreven door de nationaalsocialist Franz Liebkind. Ze huren de slechtste regisseur van Broadway in en laten de hoofdrol spelen door een onhandelbare hippie met de bijnaam LSD. Het gaat echter helemaal fout wanneer het publiek de door LSD uitgevoerde beatnik-versie van Adolf Hitler heel grappig vindt.
Acteur | Personage |
---|---|
Zero Mostel | Max Bialystock |
Gene Wilder | Leo Bloom |
Dick Shawn | L.S.D. |
Kenneth Mars | Franz Liebkind |
Lee Meredith | Ulla |
Christopher Hewett | Roger De Bris |
Andréas Voutsinas | Carmen Ghia |
Estelle Winwood | Oude dame |
Renée Taylor | Eva Braun |
David Patch | Goebbels |
William Hickey | Dronkenman |
Barney Martin | Göring |
Shimen Ruskin | Huisbaas |
Frank Campanella | Barman |
Josip Elic | Violist |
Volgens Brooks wilde Embassy de film eerst niet uitbrengen. Peter Sellers kreeg echter wel een privé-voorstelling van de film te zien, en deed een oproep in Variety om de film toch uit te laten brengen.[1] Desondanks werd de film maar in beperkte oplage uitgebracht. In Duitsland werd de film verboden.[2]
De film werd met gemengde reacties ontvangen, en kreeg van critici behoorlijk harde en negatieve recensies: Renata Adler ("shoddy and gross and cruel", The New York Times); Stanley Kauffmann ("the film bloats into sogginess", The New Republik); Pauline Kael ("amateurishly crude", The New Yorker); en Andrew Sarris.[3]
Toch was niet iedereen negatief over de film. Time gaf de film een goede beoordeling.
In 1968 won The Producers een Oscar voor beste originele scenario. Datzelfde jaar werd acteur Gene Wilder genomineerd voor de Oscar voor beste mannelijke bijrol.
In 1969 won de film een Writers Guild of America Award voor beste scenario.
De film werd in 1996 opgenomen in het National Film Registry.
De film staat op twee lijsten van het American Film Institute:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.