Spirit Airlines
ultra-lagekostenluchtvaartmaatschappij in de Verenigde Staten van Amerika Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
ultra-lagekostenluchtvaartmaatschappij in de Verenigde Staten van Amerika Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Spirit Airlines, Inc., kortweg Spirit Airlines is een Amerikaanse ultralagekostenluchtvaartmaatschappij (ook wel met de algemene term prijsvechters aangeduid), met het hoofdkantoor in Miramar (Florida). In de (populaire) media en in het spraakgebruik wordt de naam van de maatschappij vaak nog wel verder verkort tot "Spirit Air" of zelfs alleen "Spirit", dat ook als enige woord uit de volledige naam op hun nieuwe logo prijkt.[5] De maatschappij heeft hubs op de vliegvelden Atlantic City (New Jersey), Chicago O'Hare (Illinois), Dallas/Fort Worth (Texas), Detroit (Michigan), Fort Lauderdale (Florida) en Las Vegas (Nevada). Het bedrijf is beursgenoteerd aan de New York Stock Exchange (NYSE) onder de ticker symbol "SAVE", en was in 2018 de op zes na grootste commerciële vliegmaatschappij in de Verenigde Staten. Spirit Airlines vliegt op circa 70 bestemmingen in de Verenigde Staten, het Caribisch gebied, Mexico, Latijns-Amerika en Zuid-Amerika. Het vliegt daarmee op meer landen dan continentale vliegmaatschappijen in de VS, maar vliegt sinds 2018 niet op internationale bestemmingen als Canada, Groenland, Eurazië, Afrika of Oceanië (Australazië).[2]
| Spirit Airlines | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| |||||
 | |||||
Voormalige Spirit DC-9-40 (N130NK), in oude huisstijl, landt op Logan International Airport in Boston | |||||
| Opgericht | 1983 (voorlopers: 1964, 1974)[1] | ||||
| Hubs | Atlantic City, Baltimore, Chicago–O'Hare, Dallas/Fort Worth, Detroit, Fort Lauderdale, Houston–Intercontinental, Las Vegas, Orlando[2] | ||||
| Vloot | 123 toestellen uit de Airbus A320-familie[2][3] | ||||
| Bestemmingen | 70 luchthavens in:[2][4] Verenigde Staten, Mexico, Caribisch gebied, Latijns-Amerika, Zuid-Amerika | ||||
| Frequentflyer-programma | FREE SPIRIT | ||||
| Hoofdkantoor | Miramar (Florida) | ||||
| Sleutelfiguren | Robert L. Fornaro (CEO), Ted Christie (President & CFO), John Bendoraitis (Executive Vice President & COO), Matt Klein (Senior Vice President & CCO)[2] | ||||
| Website | www.spirit.com | ||||
| |||||
Het bedrijf was oorspronkelijk in 1964 opgericht als "Clippert Trucker Company", en veranderde in 1974 de naam naar "Ground Air Transfer, Inc.", tot dan toe nog steeds een vervoerder over de weg. In 1983 ging het bedrijf op initiatief van Ned Homfeld verder onder de naam "Charter One" als een pakketvervoersdienst per luchtvaart.[1] Deze charterservice opereerde vanuit Detroit, en fungeerde als bezorgdienst van pakketten naar amusementbestemmingen als Atlantic City, Las Vegas (Nevada) en de Bahama's. In 1990 werd de eerste passagierslijndienst van Boston (Massachusetts) en Providence (Rhode Island) naar Atlantic City in gebruik genomen. Op 29 mei 1992 werd het eerste straalvliegtuig aan de vloot toegevoegd en werd het bedrijf verdoopt tot "Spirit Airlines".[1] Vanaf dat moment, tussen 1992 en 1999, werden gaandeweg meer en meer lijndiensten van en naar andere bestemmingen in gebruik genomen, zoal Detroit, Boston, Orlando, Fort Lauderdale, St. Petersburg (Florida), Fort Myers (Florida), Philadelphia, Myrtle Beach (South Carolina), Los Angeles en New York.[1]
Het hoofdkantoor van Spirit Airlines was oorspronkelijk gevestigd in Eastpointe, Michigan (voorheen "Oost-Detroit") in de metropoolregio Detroit. In november 1999 werd het hoofdkantoor – nadat eerst Atlantic City en Detroit waren overwogen – verhuisd naar Miramar, in de metropoolregio Miami van de staat Florida.[1]
In 2001 breidde Spirit Airlines de lijnvluchten uit met bestemming San Juan – tezamen met een gelijktijdige, volledig Spaanstalige ticketboekingsservice en klantenservice met bijbehorende website – en werden in 2003 de vluchten naar Ronald Reagan Washington National Airport – die na de aanslagen van 11 september waren gestaakt – hervat. In de jaren erop tot en met 2007 werden de lijnvluchten verder uitgebreid met bestemmingen naar het Kaaimaneiland Grand Cayman, San Francisco, Costa Rica, Haïti, de Nederlandse Antillen en Venezuela.
Tot dan toe was de vloot ondertussen uitgebreid met DC-9- en MD-80-toestellen van vliegtuigbouwer McDonnell Douglas, maar in 2006 had Spirit Airlines een optie op de aankoop van een dertigtal Airbus A320-200 toestellen genomen om de uitbreiding het hoofd te kunnen bieden. De levering van deze toestellen begon in 2010 en in 2018 zou de vloot geheel uit toestellen van het Europese Airbus bestaan.
In 2007 begon Spirit Airlines met het omvormen naar een 'ultra low cost carrier' (ultralagekostenluchtvaartmaatschappij, een ultieme prijsvechter), waarbij de vliegtickets extreem goedkoop geprijsd werden aangeboden, met nog lagere ticketprijzen dan die van (andere) lagekostenluchtvaartmaatschappijen ('low cost carriers'). De keerzijde (of de compensatie van de lagere inkomsten uit de ticketverkoop) was een verdienmodel waarbij voor vele tot vrijwel alle aanvullende diensten en voorzieningen – die bij de conventionele maatschappijen toentertijd bij de ticketprijs inbegrepen waren – extra toeslagen betaald diende te worden. Voorbeelden van diensten, handelingen of andere zaken waar een toeslag voor betaald moest worden zijn: afgifte van een papieren boarding pass en afhandeling (in plaats van online inchecken), voorkeur voor zitplaatsen, fors hogere toeslagen op overgewicht van ingecheckte bagage én op overgewicht of bovenmatige afmetingen van handbagage, toeslagen voor omboeken of aanpassen van het vliegticket en meer. In 2011 was Spirit Airlines de eerste Amerikaanse vliegmaatschappij waar een toeslag voor alle handbagage betaald diende te worden, later gevolgd door enkele andere maatschappijen. In 2008 begon Spirit met het aanbieden van advertentieruimte aan andere bedrijven voor reclame aan de flanken van hun toestellen, op de opbergcompartimenten (zoals die voor handbagage boven de zitplaatsen), op de klaptafeltjes, stoelhoezen en de scheidingswanden in de passagiersruimte.
In 2010 werd de businessclassservice "Spirit Plus" afgeschaft en omgedoopt tot "Big Front Seat". Eveneens tegen een toeslag kon men tickets deze ruimere zitplaatsen boeken of er op het vliegveld zelf bij het inchecken naar opwaarderen. In hetzelfde jaar was ook de uitlevering van de in 2006 bestelde Airbustoestellen begonnen.
In september 2012 werden vluchten naar Ronald Reagan Washington National Airport (voor de bestemming Washington D.C. en omgeving) verlegd naar het verder van de hoofdstad gelegen Baltimore/Washington International Thurgood Marshall Airport (BWI Airport), een van de hubs van Spirit Airlines.[6] De twee vliegvelden liggen ongeveer 60 kilometer (37 mijl) van elkaar af.[7] De afstand van de luchthaven Baltimore/Washington International naar Washington D.C. is ongeveer 50 kilometer (31 mijl), waarvoor een Amtraktreindienst en een BWI-shuttleservice per bus tussen beide locaties beschikbaar is.[8]
In januari 2016 legde de toenmalige CEO Ben Baldanza zijn functie neer, en werd opgevolgd door Robert L. Fornaro, voormalige CEO van Tran Air. Daardoor ontstonden geruchten dat Spirit Airlines mogelijk zou fuseren met Frontier Airlines, waardoor dan de grootste ultralagekostenluchtvaartmaatschappij van Noord- en Zuid-Amerika zou ontstaan. Fornaro spande zich in om het bedrijf te veranderen. Hij voerde veranderingen door om zowel de werkomstandigheden als de ervaringen van de reizigers te verbeteren, en ging een samenwerking aan met "the Disney Institute" om nieuwe servicestandaarden door te voeren alsmede een ander intern beleid teneinde een meer uitnodigende werkomgeving te realiseren.
In november van 2017 behaalde Spirit Airlines de tweede plaats gemeten naar het aantal vluchten dat op tijd vertrok en aankwam (on time performance), achter Delta Airlines die de met relatief de beste "on time performance" op de eerste plaats stond. Desalniettemin was het een hele verbetering ten opzichte van 2015, toen zij nog op de dertiende plaats stonden met (slechts) 68,7% van de vluchten op tijd. In februari van 2018 stond Spirit Arlines als enige Amerikaanse vliegmaatschappij in de lijst van de "tien veiligste vliegmaatschappijen ter wereld" ("Top 10 safest airlines in the world").
In januari 2018 kreeg Spirit Airlines van Skytrax drie sterren toegekend, één meer dan het jaar ervoor. De maatschappij behaalde echter slechts de achtse plaats in de categorie "Beste lagekostenluchtvaartmaatschappij in Noord-Amerika" ("Best Low-Cost Arlines in North America").
In mei 2018 kondigde Spirit Airlines aan dat zij als eerst ultralagekostenluchtvaartmaatschappij hun toestellen zullen voorzien van highspeed-Wi-Fi service, waar in het najaar van 2018 een start mee gemaakt zou gaan worden. Daarbij werd de verwachting uitgesproken dat de hele vloot medio zomer 2019 voorzien zou zijn van Wi-Fi-internet.
_N658NK.jpg)
.jpg)
Hieronder volgt een overzicht van de courante vloot (in 2018) van Spirit Airlines, alsook de toestellen die voormalig bij de maatschappij in bedrijf zijn geweest, en thans zijn uitgefaseerd. De vloot is nog steeds groeiende, doordat er nog steeds meer nieuwe Airbus toestellen besteld zijn en uitgeleverd worden (dan er op dezelfde termijn gepland zijn om buiten dienst gesteld te worden).[2][14]
Sinds maart 2018 bestaat de Spirit Airlines vloot volledig en uitsluitend uit toestellen uit de Airbus 320-familie.[2][3][4]
| Toestel | In dienst | Orders | Passagiers | Noten[bronnen] | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
| B | E | Total | ||||
| Airbus A319-100 | 31 | — | 10 | 135 | 145 | 10 toestellen buiten dienst te stellen in 2021[14] |
| Airbus A320-200 | 57 | 5 | 4 | 174 | 178 | Leveringen tot en met 2019[14] |
| 8 | 174 | 182 | ||||
| Airbus A320neo | 5 | 50 | 8 | 174 | 182 | Eerste Amerikaanse maatschappij met A320neo[15] |
| Airbus A321-200 | 30 | — | 8 | 220 | 228 | |
| Totaal | 123 | 55 | ||||
De volgende toestellen (alle van McDonnel Douglas) hebben dienst gedaan in de vloot, vóór ze alle vervangen werden door (bovenstaande) vliegtuigen uit de Airbus 320-familie:[2]
| Toestel | Totaal | Buiten dienst gesteld | Vervanging |
|---|---|---|---|
| McDonnell Douglas DC-9-20 | 3 | 2006 | Airbus A320-familie |
| McDonnell Douglas DC-9-30 | 13 | 2006 | Airbus A320-familie |
| McDonnell Douglas DC-9-40 | 2 | 2006 | Airbus A320-familie |
| McDonnell Douglas MD-81 | 7 | 2006 | Airbus A320-familie |
| McDonnell Douglas MD-82 | 14 | 2006 | Airbus A320-familie |
| McDonnell Douglas MD-83 | 15 | 2006 | Airbus A320-familie |
| McDonnell Douglas MD-87 | 2 | 2006 | Airbus A320-familie |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
