Loading AI tools
Nederlandse stripreeks Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Sjors en Sjimmie is een langlopende stripreeks, uitgegeven in Nederland. In de strip staan twee jongens centraal: Sjors en Sjimmie, onafscheidelijke vrienden en kwajongens die spannende avonturen meemaken. Er zijn zowel eenpaginastrips als langere vervolgverhalen waarin ze een echt avontuur beleven verschenen.
Sjors en Sjimmie | ||||
---|---|---|---|---|
Tekening stripfiguren Sjors en Sjimmie in parkeergarage De Kamp, 1996 | ||||
Land van oorsprong | Nederland | |||
Oorspronkelijke taal | Nederlands, Engels | |||
Alternatieve titel | Sjors, voorzitter van de Rebellenclub | |||
Creatieteam | ||||
Bedenker(s) | Richard Felton Outcault Martin Branner | |||
Schrijver(s) | Martin Branner Louis Vierhout Frans Piët Jan Kruis Patty Klein Wilbert Plijnaar Jan van Die | |||
Tekenaar(s) | Martin Branner Frans Piët Jan Kruis Jan Steeman Robert van der Kroft | |||
Publicatie | ||||
Uitgever | De Spaarnestad Oberon Big Balloon | |||
Website | ||||
|
De geschiedenis van de strip begint in 1902. In dat jaar verscheen er in een Amerikaanse krant een strip met het jongetje Buster Brown in de hoofdrol, getekend door Richard Felton Outcault. De strip werd een succes, en voortgezet tot 1921. Perry Winkle (het woord 'periwinkle' kan maagdenpalm betekenen, maar ook alikruik) lijkt in vele opzichten op zijn voorganger Buster Brown. Hij heeft ook een pagekapsel en draagt een matrozenpakje. Hij figureert in de door Martin Branner getekende krantenstrip en heeft een zusje Winnie Winkle.
Vanaf 30 december 1927 verscheen Perry Winkle ook in Nederland, eerst op de achterkant van het weekblad De Humorist en vanaf 1930 in de kinderbijlage van het blad Panorama.
Toen de Amerikanen vanaf 1938 meer aandacht kregen voor Winnie, het zusje van Perry, werd er besloten om een Nederlandse versie van de strip te maken. Deze Nederlandse versie werd getekend door Frans Piët. Hij vernederlandste de verhalen door wolkenkrabbers te vervangen door molens en andere bekende Nederlandse taferelen. In 1939 verscheen het eerste verhaal in albumvorm. Maar met de intrede van de Verenigde Staten in de Tweede Wereldoorlog werden in Duitsland en onderhorigheden alle Amerikaanse strips verboden.
Na de oorlog ging Piët het verhaal meer naar zijn hand zetten. Hij liet Sjors na een lange reis in een circus een donker jongetje Sjimmie, toen nog Jimmy, ontmoeten. Zij werden onafscheidelijk. Jimmy werd getekend als een gitzwart jongetje met dikke rode lippen, dat qua intelligentie erg voor Sjors onderdoet, en krom praat in een soort van pidgintaal ("Sjimmie niet weten wat hij doen moeten"). Aanvankelijk had hij kroeshaar, maar omdat de tekenaar dat te bewerkelijk vond, kreeg hij een kaal hoofd met een paar losse haren.
Sjors en Sjimmie richten de Rebellenclub op, en beleven allerlei avonturen, waaronder een geïnspireerd door de leeuw die zijn vroegere weldoener herkent van de hand van de klassiek-Romeinse schrijver Aulus Gellius. De verhalen werden ook in boekvorm gepubliceerd, in grote stripboeken die in afwisselend zwart-wit en kleuren werden gedrukt. Toen het tijdschrift Sjors werd opgericht, werden Sjors en Sjimmie wat braver. In die jaren verschenen ook de klassieke albums Sjors en Sjimmie als journalisten, Sjors en Sjimmie en de Gasbel, Sjors en Sjimmie en de geheimzinnige duikboot en Sjors en Sjimmie en de bromstar.
Toen het tijdschrift Sjors eind jaren 60 werd gemoderniseerd, ging de striptekenaar Jan Kruis Sjors en Sjimmie maken, en kregen de figuren een meer eigentijds uiterlijk. Hij kreeg hierbij hulp van scenarist Martin Lodewijk In 1970 nam Jan Steeman de strip over, die deze stijl voortzette.
Het tijdschrift Eppo ontstond in 1975 na een samenvoeging van het blad Sjors (waar Sjors en Sjimmie al sinds de jaren vijftig van de twintigste eeuw in verschenen) en Pep, beide van dezelfde uitgever. Voor deze gelegenheid werd ervoor gekozen om Sjors en Sjimmie wat te moderniseren. Robert van der Kroft ging de strip tekenen, die voortaan uit humoristische verhalen van een pagina bestond. Adviseur Martin Lodewijk stelde voor om de Rebellenclub weer tot leven te roepen en hen weer kwajongensstreken te laten uithalen. Ze wonen samen met de modebewuste Sally en de oude zeurderige Kolonel. Sally maakt geregeld afspraakjes met de gladde charmeur Alfons. Scenariste Patty Klein schreef het eerste album. Daarna namen Wilbert Plijnaar en Jan van Die het over. In combinatie met Van der Kroft manifesteerde het drietal zich onder het acroniem 'De Wiroja's'.
Sjors & Sjimmie worden in de latere Wiroja-strips iets ouder. Het worden tieners die houden van voetballen, computergames en vooral het, met wisselend succes, achternajagen van meisjes. Ook eten ze in hun vrije tijd graag bij McMickeys. Naast Sally en de Kolonel zijn andere bijpersonen hun schoolmentor meester Bobbelnek en Dikkie, een dikke klasgenoot die alleen maar aan eten en geld kan denken.
Gedurende het Wiroja-tijdperk ontwikkelde Sjors & Sjimmie zich steeds meer als een jongerenstrip die inging op actuele zaken. Zo kwamen modetrends maar ook politieke ontwikkelingen langs. Sjors & Sjimmie is echter nergens bedoeld als opiniestrip. Alle onderwerpen werden zonder duidelijk standpunt gebruikt om grappen mee te maken.
Sjors en Sjimmie wonen in de modernste verhalen bij de Kolonel en Sally. In de verhalen moet vooral de kolonel het ontgelden. Samen met een klasgenoot Dikkie halen Sjors en Sjimmie geregeld kattenkwaad uit. De twee zijn Michael Jackson- en Madonna-fans. In de serie heten ze Michael Claxon en Madomma. Er zijn nog veel meer personages met als namen verbasteringen van die van bekende personen:
In 1988 werd het blad Eppo omgedoopt tot Sjors en Sjimmie vanwege het succes van de beide striphelden. Het blad bevatte zowel korte als langere Sjors & Sjimmie-strips. Omdat hij een dergelijke grote productie zelf niet aankon, werden deze strips niet door Van der Kroft getekend maar door anonieme medewerkers van een tekenstudio in Spanje. In 1999 ging het blad ter ziele.
In 2000 verscheen vervolgens het laatste album uit de reguliere reeks (en tot en met 2005 een aantal verzamelalbums en heruitgaven).[1] In 2009 werd er wel nieuw leven ingeblazen in het stripblad Eppo, echter zonder Sjors en Sjimmie. In 2016 kwam er geen overeenstemming tussen uitgever Sanoma en de huidige tekenaar Robert van der Kroft om Sjors en Sjimmie opnieuw te publiceren, waardoor er een rechtenkwestie is ontstaan.[2] Desondanks maakten Sjors en Sjimmie in 2019 een comeback in het blad StripGlossy.
De oudste speelfilm over Sjors en Sjimmie is geregisseerd door J.Th.A. van der Wal:
Henk van der Linden regisseerde zeven speelfilms:
Bart van Gerwen maakte de volgende productie:
Verder liep Theo van Gogh vanaf 1998 met een idee voor een nieuwe film rond, met Paul de Leeuw en Eric van Sauers als titelhelden.[3] Het scenario werd geschreven door Koos Terpstra.[4] Gebrek aan geldschieters en een mogelijk verschil van mening over welk type komedie (gitzwart, of toch wat luchtiger en dus geschikter voor alle leeftijden) het verhaal moest worden, zijn redenen waarom het uiteindelijk niet van de grond is gekomen en het project in 2003 is afgeblazen.[5]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.