Loading AI tools
Brits wielrenner Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Simon Philip Yates (Bury, 7 augustus 1992) is een Britse weg- en voormalig baanwielrenner die sinds 2014 rijdt voor de vanaf 2021 geheten Team BikeExchange-wielerploeg en heeft voor 2025 getekend bij Team Visma-Lease a Bike. Hij is de tweelingbroer van Adam Yates, die eveneens professioneel wielrenner is.
| Simon Yates | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Simon Yates in 2014 | ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Volledige naam | Simon Philip Yates | |||
| Geboortedatum | 7 augustus 1992 | |||
| Geboorteplaats | Bury | |||
| Nationaliteit | Britse | |||
| Lengte | 172 cm | |||
| Sportieve informatie | ||||
| Huidige ploeg | Team BikeExchange | |||
| Discipline(s) | Weg | |||
| Specialisatie(s) | Klimmer | |||
| Ploegen | ||||
| 2014–2017 2018–2020 2021-2024 2025 |
Orica Mitchelton-Scott Team BikeExchange Team Visma-Lease a Bike | |||
| Beste prestaties | ||||
| Ronde van Lombardije | 5e (2023) | |||
| Ronde van Italië | 3e (2021) 6 etappezeges | |||
| Ronde van Frankrijk | 4e (2023) 2 etappezeges | |||
| Ronde van Spanje | 1e (2018) 2 etappezeges | |||
| Overige | ||||
| Zeges: | ||||
| Tirreno-Adriatico | 2020 | |||
| ||||
Simon Yates begon zijn wielercarrière op de baan. In 2010 werd hij samen met Daniel McLay wereldkampioen op de koppelkoers bij de junioren en won hij met McLay, Sam Harrison en Owain Doull een zilveren medaille op de ploegenachtervolging. In 2013 werd Yates wereldkampioen puntenkoers.
In 2014 werd Yates professioneel wielrenner op de weg bij de Australische wielerploeg Orica GreenEDGE. Onverwachts reed hij dat jaar meteen al de Ronde van Frankrijk, die van start ging in Leeds, niet ver van zijn geboorteplaats. Aanvankelijk had zijn broer Adam op de startlijst gestaan, maar die bleek na een intensief voorseizoen niet meer fit genoeg te zijn. Pas vijf dagen voor de start van de Tour werd Simon aangeduid als zijn vervanger. Yates verliet de Tour op de tweede rustdag. Een jaar later reed hij de Tour wel uit en eindigde op de 89ste plaats in het eindklassement.
Yates werd op 12 maart 2016, na de zesde etappe van de rittenkoers Parijs-Nice, betrapt op het verboden middel terbutaline. Volgens zijn teamleiding zat het in een middel tegen astma dat hij op advies van zijn arts innam. De arts zou verzaakt hebben dispensatie aan te vragen voor het gebruik ervan.[1] Yates werd voor vier maanden geschorst door de UCI.
Na zijn schorsing reed Yates een sterke Ronde van Spanje. Met het winnen van de zesde etappe boekte hij zijn eerste overwinning in een grote ronde en hij eindigde als zesde in het eindklassement. In 2017 won Yates een etappe in zowel Parijs-Nice als de Ronde van Romandië. In de daaropvolgende Ronde van Frankrijk werd hij zevende en reed hij, als leider in het jongerenklassement, vrijwel heel de ronde in de witte trui. Uiteindelijk stond hij als beste jongere op het podium in Parijs en volgde hiermee zijn broer Adam op, die in 2016 de witte trui won.
Na etappeoverwinningen in Parijs-Nice en de Ronde van Catalonië reed Yates in 2018 zijn eerste Ronde van Italië. In de zesde etappe veroverde hij de leiding in het algemeen klassement. Met de roze trui om de schouders wist hij de negende etappe, elfde etappe en de vijftiende etappe op zijn naam te schrijven. Yates slaagde erin om dertien dagen in de roze trui te rijden en werd door zijn dominantie tot de topfavorieten voor de eindwinst gerekend. In de negentiende etappe, twee dagen voor het einde van de Giro, verloor hij door een inzinking echter meer dan 38 minuten en raakte hij de leiding kwijt aan zijn landgenoot Chris Froome. Yates viel in het klassement ver terug en beëindigde de Giro als 21ste.
Voor de start van deze Ronde van Spanje werd Yates gerekend bij een van de favorieten voor het podium. Dit veranderde toen hij, mede door een aanval in de vierde etappe, na de negende etappe de rode leiderstrui veroverde. Deze verloor hij echter weer in de 12e etappe, aan Jesus Herrada. In de veertiende etappe wist Yates na een steile slotklim de etappe te winnen en hierdoor de rode trui weer over te nemen. Toen de voorlaatste bergrit op het programma stond, had Yates 25 seconden voorsprong op zijn dichtste opponent, Alejandro Valverde. Echter plaatste Yates een verschroeiende versnelling op de slotklim naar het dak van deze Vuelta en wist hij hierdoor zijn leiderplaats te verstevigen. In de 20e en laatste bergetappe kwam Yates'leiderplaats niet meer in gevaar. In Madrid wist hij zo zijn eerste Ronde van Spanje te winnen. Dit was de derde eindoverwinning voor een Brit in een grote ronde dat jaar.
| Jaar |  NK |  WK | ||
|---|---|---|---|---|
| Junioren | ||||
| 2010 |  Ploegkoers Ploegenachtervolging | |||
| Elite | ||||
| 2010 | Puntenkoers Scratch | |||
| 2011 | ||||
| 2012 | Omnium Ploegkoers Ploegenachtervolging | |||
| 2013 | Puntenkoers | |||
Jongerenklassement Ronde van Frankrijk
Eindklassement Ronde van Spanje
Eindklassement Tirreno-Adriatico
|
|
| Jaar | Tour Down Under | Parijs-Nice | Tirreno-Adriatico | Ronde van Catalonië | Ronde van het Baskenland | Ronde van Romandië | Critérium du Dauphiné | Ronde van Polen |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2014 | 44e | 12e | ||||||
| 2015 | 29e | 5e | 6e | 5e |
||||
| 2016 | opgave | 20e | ||||||
| 2017 | 9e (1) | 22e | ↑ (1) |
13e | ||||
| 2018 | ↑ (1) |
4e (1) | ↑ (1) | |||||
| 2019 | 25e (1) | 13e | ||||||
| 2020 | ↑ (1) |
 ↑ | ||||||
| 2021 | ||||||||
| 2022 | ↑ (1) |
opgave | ||||||
| 2023 | opgave | |||||||
| 2024 | 7e |
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
