Schneider Trophy

De Schneider Trophy, officieel Coupe d'Aviation Maritime Jacques Schneider, is een trofee die op 5 september 1912 werd gecreëerd door Jacques Schneider, een Franse luchtvaartenthousiast.

De Schneider Trophy in het Science Museum te Londen

Jacques Schneider was ervan overtuigd dat watervliegtuigen het meest gebruikt type toestel zou worden in de burgerluchtvaart. Om de burgerluchtvaart te promoten organiseerde hij een competitie voor watervliegtuigen waarbij de winnaar 25.000 goudfranken ontving en een trofee van dezelfde waarde. Deze wedstrijd werd tussen 1913 en 1931 elfmaal georganiseerd. Alhoewel het Schneiders bedoeling was de technische vooruitgang te stimuleren evolueerde het tot een wedstrijd waarbij de deelnemers zo snel mogelijk een driehoekig parcours van 280 km (later 350) aflegden. De focus lag op sterke motoren, lichtgewicht constructies en lage luchtweerstand. Meer praktische problemen voor de burgerlichtvaart als een groter bereik en vliegen op grote hoogte werden genegeerd en aan andere ontwerpers overgelaten.

De ontwikkeling van de snelheid was indrukwekkend. In 1913 lag de gemiddelde snelheid nog op 74 km/u, maar in 1931 was dit al gestegen naar 547 km/u dit betekent een ruimschootse verzevenvoudiging in 18 jaar tijd. De Curtiss R3C-2 was de laatste dubbeldekker die de wedstrijd won.

De wedstrijd was zeer populair en trok vaak meer dan 200.000 toeschouwers. De eerste race werd gehouden in Monaco en de winnaar organiseerde de volgende race. De wedstrijd werd gesuperviseerd door de Fédération Aéronautique Internationale en de Aero Club van het organiserend land. Na drie opeenvolgende overwinningen werd de winnaar definitief eigenaar van de trofee. Op 13 september 1931 kwam deze wedstrijd tot een einde met de derde overwinning van Engeland.

De technische vooruitgang die bij het ontwerpen en bouwen van de deelnemende vliegtuigen werd geboekt had ook sterke weerslag op de militaire vliegtuigontwerpen. De winnaar van de editie 1929, de Supermarine S.6B lag mee aan de basis van de Supermarine Spitfire.

Datum	Locatie	Winnend vliegtuig	Foto	Natie	Piloot	Snelheid (km/u)
1913	Monaco	Deperdussin Coupe Schneider		Frankrijk	Maurice Prevost	73,56
1914	Monaco	Sopwith Tabloid		Verenigd Koninkrijk	Howard Pixton	139,74
1920	Venetië, Italië	Savoia S.12		Italië	Luigi Bologna	170,54
1921	Venetië, Italië	Macchi M.7bis		Italië	Giovanni de Briganti	189,66
1922	Napels, Italië	Supermarine Sea Lion II		Verenigd Koninkrijk	Henri Biard	234,51
1923	Cowes, VK	Curtiss CR-3		Verenigde Staten	David Rittenhouse	285,29
1925	Baltimore, VS	Curtiss R3C-2		Verenigde Staten	James Doolittle	374,28
1926	Hampton Roads, VS	Macchi M.39		Italië	Mario de Bernardi	396,69
1927	Venetië, Italië	Supermarine S.5		Verenigd Koninkrijk	Sidney Webster	453,28
1929	Calshot Spit, VK	Supermarine S.6		Verenigd Koninkrijk	Richard Waghorn	528,89
1931	Calshot Spit, VK	Supermarine S.6B		Verenigd Koninkrijk	John Boothman	547,31

Nieuwe opstart

Vanaf 1981 werd de race opnieuw georganiseerd, ditmaal door de Royal Aero Club. De trofee die wordt uitgereikt is een kopie van het originele werk. De wedstrijd ging ieder jaar door te Bembridge op het Isle of Wight. In 2010 werd de race geannuleerd omdat twee vliegtuigen met elkaar in botsing kwamen op de dag voor het evenement.^[1] Bij deze crash kwamen twee mensen om.