Loading AI tools
Italiaans kunstschilder Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Santi di Tito (Sansepolcro, 5 december 1536 – Florence, 25 juli 1603) was een van de meest invloedrijke Italiaanse schilders van de proto-barokstijl – wat soms ook wel tegenmaniërisme of contra-maniera-stijl wordt genoemd.[1][2]
| Santi di Tito | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | Florence, 5 december 1536 (Juliaans) | |||
| Overleden | Florence, 25 juli 1603 | |||
| Geboorteland | Florentijnse Republiek | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Hij werd geboren in Sansepolcro.[3][4] Er wordt vermoed dat hij opleiding onder Bronzino of Baccio Bandinelli heeft gehad maar er is weinig documentatie die dat ondersteunt. Van 1558 tot 1564 werkte hij in Rome aan de fresco's (Hommage aan het Volk) in het Palazzo Salviati en de Sala Grande van het Belvedere, samen met de schilders Giovanni de' Vecchi en Niccolò Circignani. Hij ontwikkelde een klassieke stijl, die door S.J. Freedberg Raphaëlesque werd genoemd. Deze stijl contrasteerde met de overheersende, overdadige en versierde Romeinse schilderkunst van Federico en Taddeo Zuccari of hun Florentijnse tegenhangers: Vasari, Alessandro Allori en Bronzino.
Na zijn terugkeer naar Florence in 1564 sloot hij zich aan bij de Accademia del Disegno. Hij maakte twee maniëristische schilderijen voor de studeerkamer van de hertog, de Studiolo van Francesco I in het Palazzo Vecchio. Dit artistieke project waaran verschillende Florentijnse schilders werkten, werd geleid door Giorgio Vasari. Deze schilderijen (de zusters van Fetonte (Phaeton) en Hercules en Iole) zoals veel van die in de studiolo, zijn gestileerd en overvol. Santi di Tito stierf op 23 juli 1603 in Florence.[5]
Baldinucci vertelt in zijn Notizie dat Santi de maniera van Bronzino volledig verwierp en een klassieke reformistische en naturalistische stijl ontwikkelde.[6] Santi schreef vervolgens een Sacra Conversazione voor de Ognissanti (Florence) en schilderde twee altaarstukken voor Santa Croce in Florence: een monumentale Opstanding (1570-1574) en een Avondmaal te Emmaüs (1574).
Santi schilderde ook een Opstanding van Lazarus voor de Kathedraal van Volterra; een Madonna voor San Salvatore al Vescovo; een Begrafenis van Christus voor de San Giuseppe; een Doop van Christus door Johannes de doper voor het Corsini-paleis in Florence.
Santi's volwassen stijl is goed te zien in zijn meesterwerk De visie van de heilige Thomas van Aquino, (ook bekend als de heilige Thomas die zijn werken aan Christus wijdde) dat zich bevindt in de San Marco-kerk in Florence. Het schilderij grijpt op eenvoudige vrome wijze terug op de wat verloren gegane stijl uit de tijd van Rafaël. Daarnaast zijn de broze kleuren, die kenmerkend zijn voor Toscaanse werken, behouden gebleven. Het werk vertoont een geestdrift die ontbreekt in zijn eerdere maniëristische werken, die soms lijken op een verzameling geposeerde beelden, overschilderd met huidtinten. Deze nieuwe contra-maniera-stijl vindt nadien weerklank in de opkomende Bolognese barokstijl van Carracci .
Tot zijn leerlingen behoorde Ludovico Cigoli, de belangrijkste schilder van de hervormingskunst in het Florence van de late zestiende en vroege zeventiende eeuw. Een andere leerling, Francesco Mochi, werd een vooraanstaand beeldhouwer in de barok en schiep onder andere de kolossale Sint-Veronica, in de kruising van de Sint-Pietersbasiliek in Rome.[7]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
