Sanctinus van Meaux

De heilige Sanctinus van Meaux (synoniemen: Sanctin, Santin, Saintin) was een Gallo-Romeins prediker in de 4e eeuw. Hij werd volgens de traditie zowel de eerste bisschop van Meaux alsook de eerste bisschop van Verdun. Meerdere kerken in Noord-Frankrijk zijn naar hem genoemd. In het Romeinse stadje Verdun zou Sanctinus de allereerste christen geweest zijn^[1].

Beeld van Sanctinus van Meaux in de kathedraal van Verdun

Controverse

In latere eeuwen ontstond er een controverse^[2] of het om 1 dan wel om 2 verschillende bisschoppen ging. Volgens de theorie dat het om 1 Sanctinus ging die zowel leerling van Dionysius van Parijs was als bisschop was zoals vermeld in andere kronieken, zou Sanctinus honderd jaar geworden zijn. Deze controverse gaat gepaard over waar de relieken van Sanctinus liggen: in de kathedraal van Verdun of in Meaux. Zo is er een verhaal dat uitgehongerde burgers van Meaux de relieken van Sanctinus verkochten aan rondtrekkende handelaars van Verdun. Dit verklaart de verering van Sanctinus zowel in Meaux als in Verdun. Er is een zekere consensus dat Sanctinus gestorven is in Meaux in de 4e eeuw^[3].

Heiligenlegende

Volgens de heiligenlegende^[4] van Hincmar in de 9e eeuw leidde Dionysius van Parijs meerdere priesters op om te prediken in Gallië. Hij benoemde Sanctinus als bisschop van Chartres^[5][6] en van Meaux. Toen Dionysius dodelijk verwond was door soldaten van de usurpator Domitianus, zond hij Sanctinus en een zekere Antoninus naar Athene om de Atheners in te lichten over zijn marteldood^[7]. Onderweg in het Romeins castellum van Verdun, liet Sanctinus de zwaar zieke Antoninus achter in Verdun. Een lokale herbergier beloofde tegen betaling voor Antoninus te zorgen. Sanctinus vernam in Rome de dood van Antoninus en de kwalijke rol van de herbergier hierin. Sanctinus keerde terug naar Verdun. Daar werd hij verjaagd door de bevolking en stierf in Meaux. Sanctinus wordt vereerd als martelaar.

Bronnen, noten en/of referenties

1. (it) San Santino di Verdun. Santi e Beati.
2. (fr) Dom Toussaints du Plessis (1731). Histoire de l'Eglise de Meaux, Tome 1. Julien-Michel Gaundouin, Parijs, blz 612-620.
3. (fr) Dom Calmet, Augustin (1728). Histoire Ecclésiastique et Civile de Lorraine, Tome 1. Jean-Baptiste Cusson, imprimeur-libraire, Nancy, "Sur les premiers évêques de l'église de Verdun".
4. (fr) Mgr Allou, Auguste (1875). Chroniques des Evêques de Meaux. Cochet, Imprimeur-Libraire de l'Evêché, Meaux, blz 17-19.
5. De benoeming in Chartres is erg controversieel.
6. (fr) kanunnik Roussel, N. (1863). Histoire Ecclésiastique et Civile de Verdun, Tome 1. Contant-Laguerre, libraire-éditeur, Bar-le-Duc, "Saint Saintin, premier évêque de Verdun".
7. Dit verhaal verwart Dionysius van Parijs met de Griek Dionysius de Areopagiet. Na de middeleeuwen is deze persoonsverwarring gestopt.