Amerikaans dirigent Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ronald (Ron) Jack A. Nelson (Joliet (Illinois), 14 december 1929 – 24 december 2023) was een Amerikaans componist, muziekpedagoog en dirigent.
| Ron Nelson | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Ronald Jack A. Nelson | |||
| Bijnaam | Ron | |||
| Geboren | 14 december 1929 | |||
| Geboorteplaats | Joliet | |||
| Overleden | 24 december 2023 | |||
| Overlijdensplaats | Scottsdale | |||
| Land | Verenigde Staten | |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | symfonische muziek, HaFaBramuziek, opera | |||
| Beroep | componist, muziekpedagoog en dirigent | |||
| Officiële website (en) Discogs-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Nelsons vader werkte bij een treinmaatschappij en zijn moeder was verkoopster in een groot winkelcentrum. Beide ouders wensten voor hun zoon een muzikale carrière: de vader kon zich voorstellen dat Ron pianostemmer werd en zijn moeder was ervan overtuigd dat Ron een goed organist kon worden. De pianoleraar van zijn moeder gaf hem de eerste muzieklessen toen hij zes jaar was. Hij adviseerde hem alles op te schrijven wat hij op de piano improviseerde. Zijn eerste kleine compositie leeftijd was The Sailboat. Op 12-jarige leeftijd stapte hij over op orgelles en een jaar later werd hij organist. Aan de Joliet Township High-School bleef hij met muziek in contact. Hij leerde zichzelf contrabas te spelen en kon daarmee in de schoolband meespelen. Later kreeg hij lessen van de dirigent Bruce Houseknecht, die aan de Eastman School of Music was opgeleid. Gedurende deze tijd schreef hij een Concerto, voor piano en harmonieorkest.
Dankzij de hulp van zijn leraar en dirigent kon hij van 1948 tot 1956 aan de Eastman School of Music studeren bij Howard Hanson en Bernard Rogers. Van Hanson zei hij, dat hij voor hem een inspiratiebron, een mentor, was en op basis daarvan bleef hij aan de Eastman School. In 1952 behaalde hij de Bachelor of Music, in 1953 de Master of Music en in 1956 de Doctor of Musical Arts. In 1954 en 1955 kon hij met een studiebeurs van de Fulbright Grant studeren in Parijs aan de École Normale de musique de Paris en aan het Conservatoire national supérieur de musique bij onder anderen Nadia Boulanger, Arthur Honegger en Tony Aubin. Tijdens zijn Europareis was hij ook in het Verenigd Koninkrijk en leerde hij Ralph Vaughan Williams en William Walton kennen.
Terug in de Verenigde Staten werd hij 1956 professor aan de muziekfaculteit van de Brown University, Rhode Island. Van 1963 tot 1973 was hij hoofd van het Music Departement en in 1993 ging hij met pensioen.
In 1991 kreeg hij als eerste musicoloog de Acuff Chair of Excellence in the Creative Arts-Arward. In 1993 kreeg hij voor zijn compositie Passacaglia (Homage on B-A-C-H) alle drie belangrijke compositieprijzen voor harmonieorkest in de Verenigde Staten, de National Band Association Prize, de American Bandmasters Association Ostwald Prize en de Sudler International Prize. In 1994 werd hij met de Medal of Honor van de John Sousa-Foundation in Washington D.C. bekroond.
Als componist kreeg hij talrijke opdrachten van de bekendste orkesten en organisaties van de Verenigde Staten en uit het buitenland. Hij was verder gastcomponist en -dirigent aan verschillende universiteiten in de Verenigde Staten, zoals de Universiteit van Illinois in Champaign-Urbana, Yale-universiteit in New Haven, Connecticut, Universiteit van Noord-Texas in Denton, Western Michigan University in Kalamazoo, Sam Houston State University in Huntsville, Lawrence University te Appleton, Universiteit van Massachusetts in Dartmouth, Universiteit van Southern Maine in Portland, California Institute of Technology en de Princeton-universiteit in Princeton, New Jersey. Als componist schreef hij twee opera's, een mis, cantates, oratoria, muziek voor film en televisie, rond 90 koorwerken en 40 werken voor orkest en harmonieorkest.
Nelson overleed op 94-jarige leeftijd op 24 december 2023.[1]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
