Roemer was als schilder autodidact. Hij schilderde onder meer bloemstukken in olieverf. Roemer sloot zich aan bij de Cercle Artistique de Luxembourg (CAL). Hij was penningmeester (1966-1975) en vicevoorzitter (1975-1990) van de kunstenaarsvereniging.^[2]

Vanaf 1955 nam Roemer deel aan de jaarlijkse salons van de CAL.^[2] Hij exposeerde daarnaast onder meer met Michel Breithoff, Joseph Grosbusch en Michel Heintz in de Oranjerie (1974)^[3] en met Josy Jungblut in Galerie La Chapelle (1977)^[4] in Mondorf-les-Bains. In december 1972 ontving Roemer uit handen van prinses Marie Astrid van Luxemburg de Prix Grand-Duc Adolphe voor zijn werk.^[5]

Roeger Roemer overleed op 85-jarige leeftijd.

Bronnen, noten en/of referenties

[1]
Lambert Herr (2001) Signatures, portraits et auto-portraits : artistes plasticiens au Luxembourg. Luxemburg: Éditions Saint-Paul. ISBN 2-87963-382-6. p. 283.
[2]
Jos Welter, red. (1993) Rétrospective : Cent ans d'art luxembourgeois 1893-1993. Luxemburg: Cercle Artistique de Luxembourg / Crauthem: Lux-Print. ISBN 2-919970-24-0.
[3]
"Ausstellung zeitgenössischer Luxemburger Künstler", Luxemburger Wort, 5 augustus 1974.
[4]
"Deux artistes", Luxemburger Wort, 16 november 1977.
[5]
"Au cours d'une audience ...", Luxemburger Wort, 14 december 1972.

Leven en werk