Richie Porte
Australisch wielrenner Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Richie Porte (Launceston, 30 januari 1985) is een voormalig Australisch wielrenner.
| Richie Porte | ||||
|---|---|---|---|---|
.JPG) | ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Geboortedatum | 30 januari 1985 | |||
| Geboorteplaats | Launceston, Australië | |||
| Nationaliteit | Australië | |||
| Lengte | 172 cm | |||
| Sportieve informatie | ||||
| Huidige ploeg | Gestopt | |||
| Discipline(s) | Weg | |||
| Specialisatie(s) | Ronderenner | |||
| Ploegen | ||||
| 2008 2009 2010–2011 2012–2015 2016–2018 2019-2020 2021-2022 |
Praties (tot 30-4) Praties (tot 28-2) Team Saxo Bank Team Sky BMC Racing Team Trek-Segafredo INEOS Grenadiers | |||
| Beste prestaties | ||||
| Luik-Bastenaken-Luik | 16e (2020) | |||
| Ronde van Italië | 7e (2010) | |||
| Ronde van Frankrijk | 3e (2020) | |||
| Overige | ||||
| Zeges: | ||||
| Tour Down Under Parijs-Nice Ronde van Catalonië Ronde van Romandië Ronde van Zwitserland Critérium du Dauphiné |
2017, 2020 2013, 2015 2015 2017 2018 2021 | |||
| Officiële website | ||||
| ||||
Carrière
Samenvatten
Perspectief
Als belofte eindigde Porte als derde op het Australisch kampioenschap tijdrijden. In 2010 werd hij ingelijfd door de Deense ProTourploeg Team Saxo Bank. Van 2012 tot en met 2015 kwam Porte uit voor Team Sky.
In de Ronde van Romandië 2010 versloeg hij Alejandro Valverde (die tweede werd op 26 seconden) in een tijdrit met een lengte van 26 kilometer. Een nog groter succes boekte Porte enkele weken later in de Ronde van Italië: na een monsterontsnapping in de elfde etappe boekte hij een tijdwinst van 10 minuten waardoor hij de roze trui mocht aantrekken. Drie dagen later raakte hij deze in een bergetappe echter weer kwijt aan David Arroyo. Wel won hij het jongerenklassement en eindigde op een verdienstelijke zevende plek in het algemeen klassement.
Na een matig seizoen in 2011 won Porte in februari 2012 het algemene klassement van de Ronde van de Algarve. In de koninginnenrit met aankomst op de Alto do Malhão zette hij de wedstrijd naar zijn hand en met een derde plaats in de afsluitende individuele tijdrit wist hij de leiderspositie veilig te stellen.
2013 zette Richie Porte goed in door twee ritten en het eindklassement in Parijs-Nice te winnen. In de Ronde van Frankrijk was Porte meesterknecht van de latere winnaar Chris Froome. Zelf wist hij op de negentiende plaats te eindigen.
In 2014 mocht Porte in de Ronde van Frankrijk zijn eigen kans gaan na het vroege uitvallen van Froome. Porte zakte echter stelselmatig weg in de stand naar de 23e plaats.
In 2015 won hij opnieuw Parijs-Nice en de Ronde van Catalonië. Hij mocht tevens als kopman beginnen aan de Ronde van Italië, waar hij in de eerste week een van de sterke mannen bergop was samen met Alberto Contador en Fabio Aru. Hij kreeg echter een tijdsstraf van twee minuten na een bandenwissel met landgenoot Simon Clarke. Porte zakte na de eerste bergrit en de tijdrit nog verder terug in de stand. Na de vijftiende etappe gaf hij op.
In 2016 nam Porte deel aan de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, maar reed deze niet uit.
Op 9 juli 2017, in de negende etappe van de Ronde van Frankrijk, kwam Porte zwaar ten val tijdens een afdaling. Achteraf bleek dat hij zijn sleutelbeen en zijn bekken gebroken had.[1]
Palmares
Samenvatten
Perspectief
Overwinningen
- 2009
- 2e etappe Ronde van Friuli-Venezia Giulia
- 4e etappe Girobio
- GP Citta di Felino
- 2010
- 3e etappe Ronde van Romandië
Jongerenklassement Ronde van Italië- 2011
- 4e etappe Ronde van Castilië en León
- 5e etappe Ronde van Denemarken
- 2012
- 3e etappe Ronde van de Algarve
- Eindklassement Ronde van de Algarve
- 2013
- 5e en 7e etappe Parijs-Nice
- Eindklassement Parijs-Nice
- 2e etappe Internationaal Wegcriterium
- 5e etappe Ronde van het Baskenland
- 2014
- 5e etappe Tour Down Under
- 2015
Australisch kampioen tijdrijden, Elite- 5e etappe Tour Down Under
- 4e etappe Ronde van de Algarve
- Bergklassement Ronde van de Algarve
- 4e en 7e etappe Parijs-Nice
- Eindklassement Parijs-Nice
- Eindklassement Ronde van Catalonië
- 2e etappe Ronde van Trentino
- Eindklassement Ronde van Trentino
- 2016
- 5e etappe Tour Down Under
- 2017
- 2e en 5e etappe Tour Down Under
- Eindklassement Tour Down Under
- 7e etappe Parijs-Nice
- Eindklassement Ronde van Romandië
- 4e etappe Critérium du Dauphiné (individuele tijdrit)
- 2018
- 5e etappe Tour Down Under
- Eindklassement Ronde van Zwitserland
- 2019
- 6e etappe Tour Down Under
- 2020
- 3e etappe Tour Down Under
- Eindklassement Tour Down Under
- 2021
- Eindklassement Critérium du Dauphiné
Resultaten in voornaamste wedstrijden
|
|
Resultaten in kleinere rondes
| Jaar | Tour Down Under | Parijs-Nice | Tirreno-Adriatico | Ronde van Catalonië | Ronde van het Baskenland | Ronde van Romandië | Critérium du Dauphiné | Ronde van Zwitserland | Eneco Tour | Ronde van Peking |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2008 | 9e | |||||||||
| 2009 | ||||||||||
| 2010 | opgave | 10e (1) | 4e | |||||||
| 2011 | 33e | 22e | 126e | 121e | ||||||
| 2012 | 68e | opgave | 4e | 9e | ||||||
| 2013 |  ↑ (2) |
 ↑ (1) |
8e | ↑ |
opgave | |||||
| 2014 | 4e (1) | opgave | opgave | opgave | 22e | |||||
| 2015 | ↑ (1) |
↑ (2) |
 ↑ |
|||||||
| 2016 | ↑ (1) |
 ↑ |
4e | opgave | 4e | |||||
| 2017 |  ↑ (2) |
11e (1) | ↑ |
↑ (1) |
||||||
| 2018 | ↑ (1) |
↑ |
↑ (1) |
|||||||
| 2019 | ↑ (1) |
38e | 11e | |||||||
| 2020 |  ↑ (1) |
41e | 15e | |||||||
| 2021 | opgave | ↑ |
↑ |
↑ |
||||||
| 2022 | 4e | opgave |
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Ploegen
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.