Top Qs
Tijdlijn
Chat
Perspectief
Regering-Spaak I
Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Remove ads
De regering-Spaak I (15 mei 1938 - 22 februari 1939) was een Belgische regering. Het was een coalitie van de BWP (70 zetels), de Katholiek Blok (63 zetels) en de Liberale Partij (23 zetels).
De regering volgde de regering-Janson op, maar viel al snel door de affaire-Martens en het vertrek van de liberalen uit de regering. Ze werd opgevolgd door de regering-Pierlot I, die ook al snel viel, waarna verkiezingen op 2 april 1939 werden georganiseerd.
Remove ads
Verloop
Samenvatten
Perspectief
Na de val van de regering-Janson over ruzies over een fiscaal project dat gericht was op de rijksten, werd de socialist Paul-Henri Spaak gevraagd een nieuwe regering te vormen. Spaak deed dit niet door te onderhandelen met de partijen, maar door rechtstreeks op zoek te gaan naar kandidaten voor een ministerieel ambt. Er was dus geen duidelijke regeringsovereenkomst.
Geconfronteerd met een nieuwe economische crisis slaagde de regering er niet in een duidelijke economische lijn te trekken, waarbij de socialisten en de liberalen elkaar radicaal tegenwerkten. Hierdoor moest uiteindelijk de liberale minister van Financiën Max-Léo Gérard gedwongen aftreden.
Ook de Spaanse Burgeroorlog bleef een twistpunt binnen de regering. Dit keer tussen de socialisten en de conservatieve katholieken. Spaak voelt zich verplicht, tegen de zin van zijn eigen partij, het regime van Francisco Franco te erkennen om zijn meerderheid te behouden, wat leidde tot het aftreden van Émile Vandervelde als partijvoorzitter van de BWP.
De regering kwam uiteindelijk ten val als gevolg van een controverse over de benoeming van Adriaan Martens, een ter dood veroordeelde activist die uiteindelijk amnestie had gekregen, aan het hoofd van de Vlaamse Academie voor Geneeskunde. De liberalen hekelden deze benoeming en verlieten de regering. Spaak bood toen het ontslag van zijn regering aan.
Remove ads
Samenstelling
Samenvatten
Perspectief
De regering telde 11 ministers: 4 voor de katholieken, 4 voor de socialisten en 2 voor de liberalen. Daarnaast telde de regering een expert.
Herschikkingen
- Op 6 december 1938 wordt minister van Financiën Max-Léo Gérard (liberaal) vervangen door Albert-Edouard Janssen (katholiek)
- Op 21 januari 1939:
- wordt Paul-Emile Janson (liberaal) minister van Buitenlandse Zaken.
- wordt Paul Heymans (katholiek) als minister van Economische Zaken vervangen door Georges Barnich (BWP) en als minister van Landbouw en Middenstand door Charles d'Aspremont Lynden (Katholiek).
- wordt Emile Jennissen (liberaal) benoemd tot minister van Volksgezondheid.
- wordt minister van Justitie Joseph Pholien (katholiek) vervangen door partijgenoot Emile van Dievoet (katholiek).
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads