Loading AI tools
gitarist uit Engeland Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ralph McTell, artiestennaam van Ralph May, (Farnborough, 3 december 1944) is een Britse singer-songwriter en gitarist, die een belangrijke rol gespeeld heeft in de folkcultuur in Groot-Brittannië in de jaren 60.
| Ralph McTell | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
McTell op het Eden Project in 2003 | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Ralph May | |||
| Geboren | 3 december 1944 | |||
| Geboorteplaats | Farnborough | |||
| Land | Engeland | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1965-heden | |||
| Genre(s) | Folk Countryblues | |||
| Instrument(en) | gitaar piano zang | |||
| Label(s) | Transatlantic Famous Warner Bros. Mays Castle Leola | |||
| Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| Bekende instrumenten | ||||
| Gibson J-45 | ||||
| ||||
Zijn bekendste nummer is Streets of London dat wereldwijd door meer dan 200 artiesten is gecoverd. In de jaren 80 schreef hij muziek voor twee Britse televisieprogramma's: Alphabet Zoo en Tickle on the tum. Ook zong hij de theme-song van The Wind in the Willows, een televisieserie uit 1983, gebaseerd op het gelijknamige boek van Kenneth Grahame.
Ralph May werd op 3 december 1944 geboren in Farnborough als kind van Winnifred en Frank May. In 1947 verliet Frank de familie, na een jaar eerder uit militaire dienst ontslagen te zijn. Ondanks het weggaan van hun vader en de nijpende armoede hadden Ralph en zijn broer Bruce (1946) een gelukkige kindertijd.
May was al op jonge leeftijd geïnteresseerd in muziek. Hij kreeg een plastic mondharmonica en leerde hem met de hulp van zijn grootvader bespelen. De broers brachten vele zomers door in Banbury, bij hun oom, tante en grootouders. Later beschreef Ralph deze herinneringen in zijn lied Barges.
Er zijn een aantal personen geweest in Mays jeugd die een invloed op hem gehad hebben. De bovenburen van May waren een jonge Ier en zijn familie. Hij was een soort van vaderfiguur voor May, die veel waarde hechtte aan deze vriendschap. Op deze man is het lied Mr. Connaughton geïnspireerd. May wijdde ook een nummer aan zijn lerares van de zondagsschool, namelijk Mrs. Adlam's Angels.
In 1952 probeerden twee jongeren een magazijn in Croydon (waar May zijn jeugd doorbracht) binnen te dringen. Een van hen, Christopher Craig, schoot op een politieagent, die overleed, terwijl de andere, Derek Bentley, zich meteen overgaf aan de politie. Desalniettemin werd Bentley (die toen meerderjarig was) veroordeeld tot de doodstraf voor medeplichtigheid aan doodslag. McTell zegt hierover: "Mijn moeder kende de Bentleys. Ik was ongeveer 8 jaar, maar zelfs toen zag ik de horror en onrechtvaardigheid van het executeren van een tiener voor een moord die hij niet gepleegd had." ("My mum knew the Bentleys. I was about eight, but even then I could see the horror and injustice of executing a teenager for a murder he didn't commit.") Dit gevoel van onrechtvaardigheid wordt duidelijk in het lied Bentley & Craig.
Als tiener ging May naar de John Ruskin Grammar School. Hoewel hij een slimme leerling was, deed hij het niet zo goed op school. Veel van zijn medeleerlingen kwamen uit rijkere families en hoewel hij veel vrienden had, voelde hij zich er niet in passen.
Op school begon hij zich meer bezig te houden met muziek: hij was gefascineerd door skiffle en de Amerikaanse rock-'n-roll. Hij kon een oude ukelele te pakken krijgen en leerde het instrument te bespelen. Over de eerste keer dat hij speelde zegt McTell: "Ik was verbijsterd - het was zo magisch!" ("I was thunderstruck - it was like magic!"). In zijn tweede jaar op John Ruskin richtte May een skiffleband op.
Toen hij 15 was, wilde May koste wat het kost weg van school, en in 1959 schreef hij zich in voor legerdienst. Het legerleven bleek echter veel slechter dan school, en na zes maanden kocht hij zichzelf uit. Hierna ging hij verder met zijn opleiding aan een technisch college, waar hij verschillende goede resultaten haalde, onder andere in kunst.
In het college raakte May geïnteresseerd in de beatnikcultuur. Naast het lezen van werken van onder anderen Jack Kerouac en Allen Ginsberg, ontdekte hij de Afro-Amerikaanse muziek. Geïnspireerd door artiesten als Ramblin' Jack Elliott, Robert Johnson en Muddy Waters, kocht hij een gitaar en begon te oefenen.
Samen met een groep van vrienden die dezelfde muziekinteresse hadden, trok hij er vaak op uit. Hij werd overgehaald om in een bluegrassband te spelen die The Hickory Nuts heette en die heel Engeland doortrok.
May begon ook buiten Engeland te reizen. Zo bezocht hij Frankrijk, België, Duitsland, Italië, Joegoslavië en Griekenland. Hij kwam vaak in Parijs, waar hij samen met een vriend uit Croydon zijn geld verdiende door als straatmuzikant bij de rij wachtenden voor de bioscoop te gaan spelen. In Parijs ontmoette hij ook een Amerikaanse gitarist, Gary Petersen, van wie hij veel bijleerde over onder andere ragtime.
In de lente van 1966 ontmoette May een andere uitwijkeling in Parijs, de Noorse Nanna Stein. Al snel werden ze onafscheidelijk. Toen ze terug in Engeland waren, woonden ze in een caravan in Cornwall. Samen met Wizz Jones, die hij had ontmoet op zijn reizen door Engeland, trad hij regelmatig op in Cornwall. Het was ook Jones die de naam "McTell" voorstelde, naar de artiest Blind Willie McTell.
Eind 1966 verwachtten Ralph en Nanna hun eerste kind. Ze trouwden op 30 november in Noorwegen, en keerden daarna terug naar Croydon. Hun eerste kind, Sam, werd geboren op 21 januari 1967
Na een mislukte poging te studeren voor leerkracht, besloot McTell zich voltijds bezig te houden met muziek.
In 1967 sloot McTell een deal met Transatlantic Records en tegen het einde van het jaar was zijn eerste album klaar. Eight Frames a Second werd uitgegeven begin 1968. De uitgave van het album betekende meer werk, en dus werd Bruce (McTells broer) zijn manager en booking agent.
Op zijn tweede album Spiral Staircase uit einde 1968 stond de eerste versie van Streets of London. Zijn derde album, My side of your window werd door het tijdschrift Melody Makers tot Folk album of the month uitgeroepen. Hierna kwamen nog vele albums bij Transatlantic uit.
Toen hij begon te toeren in de VS tekende McTell eerst voor een contract met Paramount Records, maar omdat deze niet wilden meewerkten stapte hij over naar Warner Bros. Records. Paramount bracht wel een nieuwe versie van Streets of London voor de Amerikaanse release van het album You Well Meaning Brought Me Here. Het nummer werd ook als een single uitgegeven in Nederland, waar het in mei naar de 9de plaats geklommen was.[1]
In 1982 werd McTell gevraagd voor het televisieprogramma Alphabet Zoo, een reeks kinderprogramma's rond de liedjes van McTell. De eerste serie, uit 1983, werd een groot succes en uit de tweede reeks kwamen twee nieuwe albums voort: Songs From Alphabet Zoo en Best of Alphabet Zoo. Ook presenteerde hij in 1983 zijn eigen muziekprogramma op BBC Radio 2.
In 1984 werkte McTell mee aan een ander kinderprogramma, Tickle on the tum, dat opnieuw rond zijn liedjes draaide. Hier kwam het album The Best of - Tickle on the Tum uit 1986 uit voort.
Hierna ging McTell zich weer concentreren op zijn muziekcarrière. Hij heeft tot nu toe 49 eigen albums uitgebracht.
| Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 | Datum van verschijnen | Datum van binnenkomst | Hoogste positie | Aantal weken | Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Streets of London | 1972 | 22-04-1972 | 9 | 8 | #8 in de Single Top 100 |
| Dreams of you | 1976 | 03-01-1976 | tip18 | - |
| Nummer met notering(en) in de NPO Radio 2 Top 2000[noot 1] |
'99 | '00 | '01 | '02 | '03 | '04 | '05 | '06 | '07 | '08 | '09 | '10 | '11 | '12 | '13 | '14 | '15 | '16 | '17 | '18 | '19 | '20 | '21 | '22 | '23 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Streets of London | 446 | 599 | 855 | 928 | 803 | 1313 | 766 | 799 | 915 | 842 | 958 | 932 | 1059 | 995 | 876 | 923 | 860 | 1113 | 1149 | 1467 | 1313 | 1344 | 1404 | 1338 | 1444 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
