Loading AI tools
zangvogel uit de familie honingzuigers Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
De purperhoningzuiger (Cinnyris asiaticus synoniem: Nectarinia asiatica) is een klein soort honingzuiger.
| Purperhoningzuiger IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016) | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
-_Male_(Breeding)_on_Kapok_(Ceiba_pentandra)_in_Kolkata_I_IMG_1893.jpg) | ||||||||||||
| Purperhoningzuiger, Cinnyris asiatica | ||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Soort | ||||||||||||
| Cinnyris asiatica (Latham, 1790) | ||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons | ||||||||||||
Purperhoningzuiger op  Wikispecies | ||||||||||||
| ||||||||||||
De mannetjes lijken op afstand helemaal zwart, behalve bij een bepaalde belichting waarbij de purperen glans zichtbaar wordt. Deze honingzuiger heeft een relatief korte snavel en een korte, donkere, vierkante staart. Er is groot verschil tussen het mannetje en het vrouwtje (seksueel dimorfisme). Beide vogels zijn ongeveer 10 cm groot; ze hebben een kromme, neerwaarts gebogen snavel en een buisvormige tong die borstelvormig eindigt zodat ze ermee gemakkelijk nectar uit de bloemen kunnen halen.
Het vrouwtje is olijfbruin van boven met een geelachtige buik. Er is een bleke wenkbrauwstreep en een donkere oogstreep. De keel en de borst zijn geel en worden bleker geel naar de buik toe. Ze worden vaak gezien in tuinen waar geschikte bloemen staan, vaak in paren of in kleine groepjes en soms in groepen tot wel 40 tot 50 individuen.
Zoals andere honingzuigers voeden ze zich hoofdzakelijk op nectar, hoewel ze ook op insecten foerageren, vooral als ze jongen hebben. Ze hebben een snelle, directe vlucht en zij kunnen net als een kolibrie in de lucht op één plek blijven fladderen om nectar uit een bloem te halen; meestal strijken ze onder aan de bloem neer om bij de nectar de komen.
De soort telt 3 ondersoorten:
De purperhoningzuiger is wijdverbreid en komt voor van het gebied rond de Perzische Golf door zuidelijk Azië tot in Zuidoost-Azië. In de meeste delen van het verspreidingsgebied zijn het standvogels. Ze komen vooral voor in laagland en heuvelland tot 1500 m. In Nepal echter in bergland tot 1830 m, in Oman tot 2100 m en in de Zuid-India tot 2400 m. Het zijn vogels van halfopen loofbos, doornig struikgewas, parken en tuinen.[2]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
_I_IMG_6029.jpg)
-_Non-breeding-_feeding_on_Kapok_(Ceiba_pentandra)_in_Kolkata_W_IMG_3968.jpg)
