Loading AI tools
Peter Martin Duncan (Twickenham, 20 april 1821 – Gunnersbury, 28 mei 1891) was een Engels paleontoloog en zoöloog.
Duncan werd op 20 april 1821[1] in Twickenham geboren als zoon van Peter King-Duncan, handelaar in leer, een telg uit een oude Schotse familie; zijn moeder was een dochter van kapitein R. Martin, van de Royal Navy, uit Ilford in Essex. Hij volgde onderwijs aan een grammar school in Twickenham, daarna aan een school in Nyon bij het Meer van Genève. In 1840 ging hij in de leer bij een arts in Londen.
In 1842 werd hij student geneeskunde aan King's College. In 1846 haalde hij zijn MB (bachelor in medicijnen) en in 1849 werd hij benoemd tot "Associate" van King's College. Na zijn bachelor werkte hij korte tijd als assistent van een arts in Rochester; in 1848 vestigde hij zich als zelfstandig arts in Colchester. Hij was daar ook actief in gemeentelijke zaken, en in 1857 werd hij zelfs verkozen als burgemeester. Daarnaast hield hij zich graag bezig met de natuurlijke historie en archeologie van de streek, en het lokale museum werd heringericht op zijn aanwijzingen.
In 1856 werd zijn eerste wetenschappelijke artikel, over de pollenbuis, gepubliceerd in Proceedings of the Edinburgh Botanical Society. In 1860 verhuisde hij naar Blackheath bij Londen, waar hij meer tijd kreeg voor de studie van de natuurlijke historie, en zich vooral ging toeleggen op die van koralen. Nog meer tijd hiervoor kreeg hij toen hij zijn artsenpraktijk beëindigde en in 1870 een hoogleraarschap in de geologie accepteerde aan King's College. Een jaar later werd hij "fellow" van die universiteit, en kort daarna werd hij ook aangesteld als docent geologie aan Cooper's Hill College (officieel "Royal Indian Engineering College") in Egham. Van 1877 tot 1883 woonde hij vlak bij Regent's Park, waarna hij naar Gunnersbury verhuisde.
Duncan's gezondheid begon ongeveer twee jaar voor zijn dood achteruit te gaan. Zijn overlijden op 28 mei 1891 maakte een einde aan een pijnlijk ziekbed. Hij werd begraven op het kerkhof van Chiswick.
Duncan trouwde twee keer, in 1851 met Jane Emily Cook, met wie hij vier zonen en zeven dochters had, en in 1869, niet lang na haar overlijden, met Mary Jane Emily Liddel Whitmarsh, die hem overleefde, en met wie hij één zoon had. Zijn zoon Francis werd zoöloog, schrijver van een groot aantal populaire werken over de natuurlijke historie, en pionier in het maken van filmdocumentaires over dat onderwerp.
Duncan maakte speciaal studie van koralen en zee-egels, maar had ook veel belangstelling voor de slangsterren, sponzen, en protozoa, waarbij hij niet alleen als klassiek zoöloog geïnteresseerd was in hun naamgeving en systematische positie, maar ook in hun mogelijke rol in het ecosysteem in het geologisch tijdvak waarin ze leefden. Hij beschreef de fossiele koraalfauna van Malta, Java, India, Australië, Tasmanië en West-Indië, en de zee-egels van Sindh en van andere landen. De resultaten van deze onderzoeken leidden uiteindelijk tot twee belangrijke overzichtswerken: A revision of the families and genera of the Madreporaria, uitgegeven door de Linnean Society in augustus 1884, en A revision of the genera and great groups of the Echinoidea, op 31 december 1889 eveneens door de Linnean Society uitgegeven.
Duncan werd al in 1849 Fellow of the Geological Society, en was van 1864 tot 1870 secretaris, van 1876 tot 1878 voorzitter van die club. Daarnaast was hij Fellow of the Zoological Society of London en Fellow of the Linnean Society. Op 4 juni 1868 werd hij gekozen als Fellow of the Royal Society. In 1881 werd hem de Wollaston Medal toegekend, de hoogste onderscheiding van de Geological Society.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
