Loading AI tools
jazzfestival in Zwitserland Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het Montreux Jazz Festival[1][2] is een jaarlijks terugkerend muziekfestival in het Zwitserse kanton Vaud. Het festival wordt sinds 2013 geleid door Mathieu Jaton.
| Montreux Jazz Festival | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Audioslave in 2005 | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Locatie | Montreux | |||
| Genre(s) | jazz | |||
| Officiële website | ||||
| ||||
Het festival werd in 1967 opgericht door cultuurmanager Claude Nobs[3], de journalist René Langel[4] en de pianist Géo Voumard[5]. Onder leiding van Nobs, de voormalige plaatsvervangend directeur van de toeristenvereniging van Montreux, ontwikkelde het Montreux Jazz Festival zich tot een van de bekendste muziekfestivals in Europa. Nobs leidde het festival tot aan zijn overlijden in 2013.
Jazzmuzikanten als Les McCann, Ella Fitzgerald, Aretha Franklin, Nina Simone, Count Basie, Charles Lloyd (wiens kwartet met Keith Jarrett, Cecil McBee en Jack DeJohnette in 1967 op het eerste festival speelde), Art Blakey, Dexter Gordon, Oscar Peterson, Monty Alexander, Herbie Hancock, Lionel Hampton, Lester Bowie, Wynton Marsalis, Randy Brecker, Carmen McRae, Pat Metheny, Pasadena Roof Orchestra, Gil Evans (1974), Keith Jarrett e.a. maakten vele zomers een reis naar hun - vaak enige Europese - optreden in Montreux.
De naam duidde weliswaar op het programmatische zwaartepunt jazz, maar traden er ook vroeg muzikanten op pop, rock en andere genres. Op de artiestenlijst van het festival stonden muzikanten als Marianne Faithfull, Led Zeppelin, Frank Zappa, Queens of the Stone Age, Simon & Garfunkel, Mike Oldfield, Sonic Youth, Jethro Tull, Carlos Santana, Phil Collins, Audioslave, Peter Tosh, Roberta Flack, Leonard Cohen, Ofra Haza, James Brown, John Lee Hooker, Paolo Conte, Nina Corti, Etta James, Johnny Cash, Van Morrison, Marvin Gaye, George Benson, Keziah Jones, Stevie Ray Vaughan, Rory Gallagher, Albert King, Deep Purple, Prince, Muse, Radiohead, Simply Red, Talk Talk, Ray Charles, Toto, Miss Kittin, The Busters, Herbert Grönemeyer, The Hacker, Earth Nation, B-Zet, Ismaël Lô, João Bosco en The Moody Blues.
Norman Granz zette in de jaren 1970 zijn vroege successen voort met de reeks Jazz at the Philharmonic met de organisatie van Jazz at Montreux-concerten in jamsessie-stijl, met onder andere Count Basie, Ella Fitzgerald, Oscar Peterson, Milt Jackson, Roy Eldridge, Benny Carter, Mary Lou Williams, Ray Bryant en Ray Brown.
Inmiddels komen internationale jazz-, rock- en popgrootheden en regionale en plaatselijke muzikanten naar het officiële festivalprogramma en naar het omvangrijke Off-Festival op de in totaal zeventien podia, waaronder het Auditorium Stravinski en de Miles Davis Hall.
Het eerste festival duurde slechts drie dagen. Het breidde zich jaarlijks uit, totdat het in 1977 zijn recordduur van 23 dagen bereikte. Intussen staat het programma, dat jaarlijks meer dan 200.000 bezoekers naar Montreux lokt, op ongeveer 16 dagen.
In 2006 ontwierp de schilder Burton Morris[6] de officiële festivalposters. Het openingsconcert van het jazzfestival op 30 juni 2006 was een eerbetoon aan de Turkse jazzproducent Nesuhi Ertegün[7] en zijn broer, de oprichter van Atlantic Records, Ahmet Ertegün. In 1980 en 1981 was er een uitwisseling met het Detroit International Jazz Festival, toentertijd Montreux Detroit Jazz Festival genoemd.
De charme van het door critici af en toe als supermarkt gekenschetste programma ligt in de onuitputtelijkheid en parallelliteit van jazz, pop, rock en wereldmuziek, in het bijzonder uit Brazilië. De tegenover de uitgevoerde muziek grotere vrijheid tijdens liveoptredens in Montreux en het verbindende communicatieplezier van festivalleider Claude Nobs verleidden ook af en toe sterren tot muzikale grensoverschrijdende en stijlbepalende jamsessies. Enkele zijn gedocumenteerd op plaatopnamen zoals Casino Light – Live at Montreux (Warner Bros. Records, 1982) en schreven muziekgeschiedenis, zoals de samen van Queen en David Bowie tijdens een jamsessie ontstane song Under Pressure.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
