Marokkaans voetbalelftal (mannen)

Het Marokkaans voetbalelftal (Arabisch: منتخب المغرب لكرة القدم, Berbers: ⵜⴰⵔⴰⴱⴱⵓⵓⵜ ⴰⵏⴰⵎⵓⵔ ⵏ ⵍⵎⵖⵔⵉⴱ), ook wel de « AtlasLeeuwen » genoemd, is een team van voetballers dat Marokko vertegenwoordigt in internationale wedstrijden zoals de (kwalificatie)wedstrijden voor het WK en de Afrika Cup. De FRMF werd in 1955 opgericht en is aangesloten bij de CAF en de FIFA sinds 1960.

Marokko
Bijnaam	AtlasLeeuwen
Kledingsponsor	Puma
FIFA-ranglijst	12 2 (3 april 2025)
Hoogste ranking	10e (april 1998)
Laagste ranking	95e (september 2010)
Associatie	Royal Moroccan Football Federation (FRMF)
Bondscoach	Walid Regragui
Stadion	Stade Mohammed V, Casablanca
Meeste interlands	Noureddine Naybet (115)
Topscorer	Ahmed Faras (36)
Wedstrijden
Eerste interland:  Marokko 3–3 Irak  (Beiroet, Libanon; 19 oktober 1957) Grootste overwinning:  Marokko 13–1 Saoedi-Arabië  (Casablanca, Marokko; 6 september 1961) Grootste nederlaag:  Hongarije 6–0 Marokko  (Tokio, Japan; 11 oktober 1964)
Wereldkampioenschap
Optredens	6 (eerste keer: 1970)
Beste resultaat	Vierde (2022)
Afrika Cup
Optredens	19 (eerste keer: 1972)
Beste resultaat	Winnaar (1976)
African Championship of Nations
Optredens	4 (eerste keer: 2014)
Beste resultaat	Winnaar (2018, 2020)
Thuis Uit

De ploeg speelt zijn thuiswedstrijden doorgaans in Casablanca, Rabat, Marrakesh, Agadir Tanger of Oujda en behaalde in april 1998 met de 10e plaats zijn hoogste positie op de FIFA-wereldranglijst. Daarmee is Marokko na Nigeria in 1994, het tweede Afrikaanse land dat in de top tien zat. Marokko kwalificeerde zich in totaal zes keer voor het Wereldkampioenschap voetbal en bereikte op het WK van 2022 als eerste Afrikaanse land de halve finale. Marokko kwalificeerde zich ook al achttien keer voor de Afrika Cup en won de beker in 1976. Op de editie van 2004 verloor het de finale van gastland Tunesië.

Wereldkampioenschap

Het allereerste WK werd gespeeld in 1930 in Uruguay. Slechts een paar landen reisden af naar Zuid-Amerika om te spelen. Marokko was in 1970 het tweede Afrikaanse land dat deelnam aan een WK-eindronde, na Egypte in 1934. Marokko moest in die tussentijd 16 jaar lang wachten voordat het opnieuw naar het WK mocht. In 1986 was Marokko het eerste Afrikaanse land dat op een WK-toernooi groepswinnaar werd en is na Kameroen het meest gekwalificeerde Afrikaans land op het WK. Nu voor 2022 heeft Marokko zich weer gekwalificeerd voor het WK. Tijdens de achtste finale wonnen ze na strafschoppen tegen Spanje, waarmee ze voor het eerst de kwartfinales op een WK haalden.In de kwartfinale won Marokko van Portugal waardoor ze het eerste Afrikaanse land werden dat zich heeft gekwalificeerd voor de halve finale. In de halve finale verloren ze van Frankrijk. In de troost finale verloren ze van Kroatië met 2-1. Ze werden het eerste Afrikaanse land dat 4de werd op een WK.

Debuut 1970

In 1970 in Mexico plaatste Marokko zich voor het eerst op de eindronde van het wereldkampioenschap.

Kwalificatie

Eerste ronde

• 3 november 1968, Casablanca, Marokko -  Marokko -  Senegal 1 - 0
• 1 januari 1969, Dakar, Senegal -  Senegal -  Marokko 2 - 1

Beide teams hadden evenveel goals gemaakt en er werd een beslissende wedstrijd gespeeld op neutraal terrein in Las Palmas, Spanje.

• 13 februari 1969, Las Palmas, Spanje -  Marokko -  Senegal 2 - 0

Tweede ronde

• 27 april 1969, Tunis, Tunesië -  Tunesië -  Marokko 0 - 0
• 18 mei 1969, Casablanca, Marokko -  Marokko -  Tunesië 0 - 0 (na verlenging)

Omdat beide teams niet konden scoren werd een beslissende wedstrijd gespeeld op neutraal terrein in Marseille, Frankrijk.

• 13 juni 1969, Marseille, Frankrijk -  Marokko -  Tunesië 2 - 2 (na verlenging)

Er werd getost om te bepalen welk land naar de eindronde mocht. Dit werd Marokko.

Finaleronde

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Punt
Marokko	4	2	1	1	5	3	2	5
Nigeria	4	1	2	1	8	7	1	4
Soedan	4	0	3	1	5	8	−3	3

Eindronde West-Duitsland was in de eerste groepswedstrijd met 2-1 te sterk, Peru in de tweede wedstrijd met 3-0. Uitschakeling was een feit maar de eer werd gered met een 1-1 gelijkspel in de afsluitende wedstrijd tegen Bulgarije. Daarmee was Marokko ook het eerste Afrikaanse land dat een punt op het WK behaalde.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  West-Duitsland 3 3 0 0 10 4 6 6  Peru 3 2 0 1 7 5 2 4  Bulgarije 3 0 1 2 5 9 -4 1  Marokko 3 0 1 2 2 6 -4 1

Mexico 1986

Marokko deed in 1986 voor de tweede keer mee aan de WK-eindronde. Zestien jaar na het debuut was eveneens Mexico plaats van handeling. Onder leiding van de Braziliaanse coach José Faria en gedragen door spelers als Aziz Bouderbala, Abdelmajid Dolmy, Badou Zaki, Mohamed Timoumi en Labid Khalifa werd Marokko het eerste Afrikaanse land dat zich plaatste voor de tweede ronde van een WK. Marokko werd ook het eerste Afrikaanse land dat groepswinnaar werd op een WK met 5 punten en bereikte dit door twee gelijke spelen, tegen Engeland en Polen beide met 0-0 en een 3-1-overwinning op Portugal, met twee doelpunten van Abderrazak Khairi en een doelpunt van Abdelkrim Merry. In de achtste finales verloor de ploeg met 1-0 van West-Duitsland dat net op het nippertje scoorde, in de 87ste minuut door Lothar Matthäus.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  Marokko 3 1 2 0 3 1 2 5  Engeland 3 1 1 1 3 1 2 4  Polen 3 1 1 1 1 3 2 4  Portugal 3 1 0 2 2 4 -2 3

Eerste ronde

2 juni 1986 16:00 uur	Polen	0 – 0	Marokko	Estadio Universitario, Monterrey Toeschouwers: 19.000 Scheidsrechter: José Luis Martínez (URU)
		(Verslag)

6 juni 1986 16:00 uur	Marokko	0 – 0	Engeland	Estadio Tecnológico, Monterrey Toeschouwers: 20.000 Scheidsrechter: Gabriel González (PAR)
		(Verslag)

11 juni 1986 16:00 uur	Marokko	3 – 1	Portugal	Estadio Tres de Marzo, Guadalajara Toeschouwers: 24.000 Scheidsrechter: Alan Snoddy (NIR)
	Abderrazak Khairi  19' Abderrazak Khairi  26' Abdelkrim Merry  62'	(Verslag)	80' Diamantino

---

Achtste finale

17 juni 1986 16:00 uur	Marokko	0 – 1	West-Duitsland	Estadio Universitario, Monterrey Toeschouwers: 19.000 Scheidsrechter: Zoran Petrović (YUG)
		(Verslag)	87' Lothar Matthäus

Frankrijk 1998

Marokko kwalificeerde zich voor de eindronde met vijf overwinningen en een gelijkspel en werden met deze scores de groepswinnaar. Achtereenvolgens werd gespeeld tegen Sierra Leone (4-0), Ghana (2-2), Gabon (0-4) werd na 55 minuten gestaakt maar de uitslag blijft staan, Sierra Leone (0-1), Ghana (1-0) en Gabon (2-0). In de eindronde waren in de groepsfase Brazilië, Noorwegen en Schotland de tegenstanders. In de eerste wedstrijd werd tegen Noorwegen met 2-2 gelijkgespeeld onder andere door een eigen doelpunt van Youssef Chippo. Van Brazilië werd daarna met 3-0 verloren. En tegen Schotland wonnen ze met 3-0, door de overwinning op Schotland kon Marokko zich voor de volgende ronde plaatsen tenzij de Noren van Brazilië zouden winnen. Door twee doelpunten in de slotfase van de wedstrijd slaagde Noorwegen er in om zich ten koste van Marokko voor de tweede ronde te plaatsen.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  Brazilië 3 2 0 1 6 3 3 6  Noorwegen 3 1 2 0 5 4 1 5  Marokko 3 1 1 1 5 5 0 4  Schotland 3 0 1 2 2 6 -4 1

Eerste ronde

10 juni 1998 21:00 uur	Marokko	2 – 2	Noorwegen	Stade de la Mosson, Montpellier Toeschouwers: 29,800 Scheidsrechter: Pirom Un-Prasert (THA)
	Mustapha Hadji  38' Abdeljalil Hadda  59'	(Verslag)	46' (e.d.) Youssef Chippo  60' Dan Eggen

16 juni 1998 21:00 uur	Brazilië	3 – 0	Marokko	Stade de la Beaujoire, Nantes Toeschouwers: 35.500 Scheidsrechter: Nikolai Levnikov (RUS)
	Ronaldo  9' Rivaldo  45+2' Bebeto  50'	(Verslag)

23 juni 1998 21:00 uur	Schotland	0 – 3	Marokko	Stade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne Toeschouwers: 30,600 Scheidsrechter: Ali Bujsaim (UAE)
		(Verslag)	22' Salaheddine Bassir  46' Abdeljalil Hadda  85' Salaheddine Bassir

Rusland 2018

In Rusland wist Marokko slechts één punt uit drie wedstrijden te halen, waardoor de ploeg van de Franse bondscoach Hervé Renard voortijdig werd uitgeschakeld. In de derde en afsluitende groepswedstrijd werd met 2-2 gelijkgespeeld tegen voormalig wereldkampioen Spanje. Na afloop van het toernooi stuurde de Marokkaanse voetbalbond FRMF een boze brief naar de FIFA.^[1] De Marokkanen schreven aan de mondiale voetbalbond dat de vroege eliminatie – de selectie eindigde uiteindelijk als laatste in groep B – een gevolg was van scheidsrechterlijk dwalingen in de wedstrijden tegen Portugal (0-1) en Spanje (2-2). Tegen Portugal ging volgens de bond de arbitrage drie keer in de fout, tegen Spanje zelfs vijf keer. Na de afsluitende groepswedstrijd tegen Spanje (2-2) luchtte Nordin Amrabat al zijn hart tegenover de camera, omdat de gelijkmakende goal van Iago Aspas in blessuretijd werd toegekend door ingrijpen door de videoscheidsrechter. "Die VAR is ongelooflijk", zei de verongelijkte aanvaller na afloop tegen de NOS. "Ze kiezen willekeurige momenten uit. Je kan niet één keer wel en een keer niet. Dan moet er nieuwe regels komen. Of bij elk moment, of helemaal niet."^[2] De wereldvoetbalbond berispte Amrabat voor zijn "VAR is bullshit"-opmerking.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  Spanje 3 1 2 0 6 5 +1 5  Portugal 3 1 2 0 5 4 +1 5  Iran 3 1 1 1 2 2 0 3  Marokko 3 0 1 2 2 4 -2 1

Eerste ronde

15 juni 2018 «onderlinge duels» 18:00 (UTC+3)	Marokko	0 – 1	Iran	Nieuwe Zenitstadion, Sint-Petersburg
			90+5' (e.d.) Bouhaddouz

20 juni 2018 «onderlinge duels» 15:00 (UTC+3)	Portugal	1 – 0	Marokko	Olympisch Stadion Loezjniki, Moskou
	Ronaldo  4'

25 juni 2018 «onderlinge duels» 20:00 (UTC+2)	Spanje	2 – 2	Marokko	Stadion Kaliningrad, Kaliningrad
	Isco  19' Aspas  90 +1'		14' Boutaïb  81' En-Nesyri

Qatar 2022

Pos	Team	Wed	W	G	V	Ptn	DV	DT	+/−	Kwalificatie
1	Marokko	3	2	1	0	7	4	1	+3	Door naar de knock-outfase
2	Kroatië	3	1	2	0	5	4	1	+3
3	België	3	1	1	1	4	1	2	−1
4	Canada	3	0	0	3	0	2	7	−5

Bron: FIFA

Wedstrijden van Marokko in de groepsfase

23 november 2022 «onderlinge duels» 13:00 (UTC+3) 11:00 (UTC+1)	Marokko	0 – 0	Kroatië	Stadion: Al Baytstadion, Al Khawr Toeschouwers: 59.407 Scheidsrechter: Fernando Rapallini
		wedstrijdverslag verslag (FIFA)

---

27 november 2022 «onderlinge duels» 16:00 (UTC+3) 14:00 (UTC+1)	België	0 – 2	Marokko	Stadion: Al Thumamastadion, Doha Toeschouwers: 43.738 Scheidsrechter: César Arturo Ramos
		wedstrijdverslag verslag (FIFA)	73' Sabiri  90+3' Aboukhlal

---

1 december 2022 «onderlinge duels» 18:00 (UTC+3) 16:00 (UTC+1)	Canada	1 – 2	Marokko	Stadion: Al Thumamastadion, Doha Toeschouwers: 43.102 Scheidsrechter: Raphael Claus
	Aguerd  40' (e.d.)	wedstrijdverslag verslag (FIFA)	4' Ziyech  23' En-Nesyri

Achtste finale:

6 december 2022 «onderlinge duels» 18:00 (UTC+3) 16:00 (UTC+1)	Marokko	0 – 0 (n.v.) 3 – 0 pen.	Spanje	Stadion: Education Citystadion, Ar Rayyan Toeschouwers: 44.667 Scheidsrechter: Fernando Rapallini
		wedstrijdverslag verslag (FIFA)
		Strafschoppen
	Sabiri Ziyech Benoun Hakimi		Sarabia Soler Busquets

Kwartfinale:

10 december 2022 «onderlinge duels» 18:00 (UTC+3) 16:00 (UTC+1)	Marokko	1 – 0	Portugal	Stadion: Al Thumamastadion, Doha Toeschouwers: 44.198 Scheidsrechter: Facundo Tello
	En-Nesyri  42' Cheddira  90+1', 90+3'	wedstrijdverslag verslag (FIFA)

Halve finale:

14 december 2022 «onderlinge duels» 22:00 (UTC+3) 20:00 (UTC+1)	Frankrijk	2 – 0	Marokko	Stadion: Al Baytstadion, Al Khawr Toeschouwers: 68.294 Scheidsrechter: César Arturo Ramos
	Hernández  5' Kolo Muani  79'	wedstrijdverslag verslag (FIFA)

Troostfinale:

17 december 2022 «onderlinge duels» 18:00 (UTC+3) 16:00 (UTC+1)	Kroatië	2 – 1	Marokko	Stadion: Khalifa Internationaal Stadion, Ar Rayyan Scheidsrechter: Abdulrahman Al-Jassim
	Gvardiol  7' Oršić  42'	wedstrijdverslag verslag (FIFA)	9' Dari

WK-historie

Wereldkampioenschap voetbal overzicht Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal 1930-1958 Geen deelname 1962 Niet gekwalificeerd 1966 Teruggetrokken 1970 Groepsfase 3 0 1 2 2 6 (Kwal.) 1974 Niet gekwalificeerd 1978 Niet gekwalificeerd 1982 Niet gekwalificeerd 1986 Achtste finale 4 1 2 1 3 2 (Kwal.) 1990 Niet gekwalificeerd 1994 Groepsfase 3 0 0 3 2 5 (Kwal.) 1998 Groepsfase 3 1 1 1 5 5 (Kwal.) 2002 Niet gekwalificeerd 2006 Niet gekwalificeerd 2010 Niet gekwalificeerd 2014 Niet gekwalificeerd 2018 Groepsfase 3 0 1 2 2 4 (Kwal.) 2022 Vierde 7 4 1 2 6 5 (Kwal.) 2026 kwalificatie 2030 Gastland 2034 Kwalificatie moet nog beginnen Totaal 23 6 6 11 20 27 6 keer

Afrika Cup

Marokko heeft in totaal negentien keer deelgenomen aan de Afrika Cup en debuteerde in 1972. In 1976 won Marokko de trofee, het is de enige gewonnen CAN door de Leeuwen van de Atlas. Twaalf jaar later in 1988 fungeerde Marokko als gastland. Deze editie van de Afrika Cup werd ook wel Maroc' 88 genoemd.^[3] De Marokkaanse ploeg bereikte in 2004 voor het laatst de finale. In deze wedstrijd werd met 2-1 van het rivaliserende thuisland Tunesië verloren, waardoor Marokko tweede werd.

1e kampioenschap in Ethiopië 1976

Het toernooi van 1976 vond plaats in Ethiopië. In de eindronde eindigde Marokko als eerste in de groep. De tweede ronde bestond voor het eerst uit opnieuw een groep waarbij de groepswinnaar de kampioen werd. Marokko won in de groep de eerste twee wedstrijden, eerst van Egypte met 2-1 en daarna van Nigeria met 2-1. In de laatste, beslissende wedstrijd moest gelijk worden gespeeld. Vijf minuten voor tijd scoorde Ahmed Majrouh Baba de 1-1 waardoor Marokko de titel behaalde.

Kwalificatie

Voorronde  Marokko 3-0, 3-0  Gambia
Tweede ronde  Ghana 2-0, 0-2  Marokko

Eindronde 1 maart  Marokko 2-2  Soedan 4 maart  Marokko 1-0  Zaïre 6 maart  Marokko 3-1  Nigeria Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  Marokko 3 2 1 0 6 3 3 5  Nigeria 3 2 0 1 6 5 1 4  Soedan 3 0 2 1 3 4 −1 2  Zaïre 3 0 1 2 3 6 −3 1

Finaleronde 9 maart  Marokko 2-1  Egypte 11 maart  Marokko 2-1  Nigeria 14 maart  Marokko 1-1  Guinee Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt  Marokko 3 2 1 0 5 3 2 5  Guinee 3 1 2 0 6 4 2 4  Nigeria 3 1 1 1 5 5 0 3  Egypte 3 0 0 3 5 9 −4 0

Tunesië 2004

Kwalificaties

Tijdens de kwalificaties werd Marokko met 16 punten groepswinnaar met een voorsprong van 6 punten op Sierra Leone en plaatste het zich voor de eindronde. De andere landen in de groep waren Gabon en Equatoriaal-Guinea. Alle wedstrijden werden gewonnen op een gelijkspel tegen Sierra Leone na.

Eindronde

In de eindronde in Tunesië won Marokko in de groepsfase de eerste wedstrijd tegen Nigeria met 1-0. Van Benin werd met 4-0 gewonnen en de slotwedstrijd tegen Zuid-Afrika eindigde in een gelijk spel. Als groepswinnaar ging het door naar de kwartfinale. Die werd met 3-1 van Algerije gewonnen. In de halve finale werd Mali met 4-0 opzij gezet. In de finale bleek gastland Tunesië met 2-1 de sterkste. Bondscoach was Badou Zaki, een voormalig doelman van het nationale elftal.

Eerste ronde

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Marokko	3	2	1	0	6	1	+5	7
Nigeria	3	2	0	1	6	2	+4	6
Zuid-Afrika	3	1	1	1	3	5	−2	4
Benin	3	0	0	3	1	8	−7	0

Eerste ronde

27 januari 2004 14:00	Nigeria	0 – 1	Marokko	Stade Mustapha Ben Jannet, Monastir Toeschouwers: 15.000 Scheidsrechter: Falla Ndoye (Senegal)
			Hadji  77'

31 januari 2004 18:00	Marokko	4 – 0	Benin	Stade Taïeb El Mhiri, Sfax Toeschouwers: 20.000 Scheidsrechter: Eddy Maillet (Seychelles)
	Chamakh  17' Mokhtari  73' Ouaddou  75' El Karkouri  80'

4 februari 2004 18:00	Marokko	1 – 1	Zuid-Afrika	Stade Olympique de Sousse, Sousse Toeschouwers: 6.000 Scheidsrechter: Hichem Guirat (Tunisia)
	Safri  38' (pen.)		Mayo  29'

---

Kwartfinale

8 februari 2004 17:00	Marokko	3 – 1 (verl.)	Algerije	Stade Taïeb El Mhiri, Sfax Toeschouwers: 22.000 Scheidsrechter: Abdul Hakim Shelmani (Libya)
	Chamakh  90' Hadji  113' Zairi  120'		Cherrad  84'

---

Halve finale

11 februari 2004 19:00	Marokko	4 – 0	Mali	Stade Olympique de Sousse, Sousse Toeschouwers: 15.000 Scheidsrechter: Abubakar Sharaf (Cote d'Ivoire)
	Mokhtari  44',  58' Hadji  80' Baha  90+1'

---

Finale

14 februari 2004 20:00	Tunesië	2 – 1	Marokko	Stade 7 Novembre, Radès Toeschouwers: 65.000 Scheidsrechter: Falla N'Doye (Senegal)
	Santos  5' Jaziri  52'		Mokhtari  38'

---

Afrika Cup-historie

Kwalificatie Afrika Cup 2012: Marokko 4-0 Algerije, 4 juni 2011 Oussama Assaidi was een van de doelpuntmakers

Afrika Cup overzicht
Jaar	Gastland	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1962	Ethiopië	Teruggetrokken
1963	Ghana	Niet gekwalificeerd
1965	Tunesië	Teruggetrokken
1968	Ethiopië	Geen deelname
1970	Soedan	Niet gekwalificeerd
1972	Kameroen	Groepsfase	3	0	3	0	3	3	(Kwal.)
1974	Egypte	Geen deelname
1976	Ethiopië	1 Kampioen	6	4	2	0	11	6	(Kwal.)
1978	Ghana	Groepsfase	3	1	1	1	2	4
1980	Nigeria	3 3e plaats	5	2	1	2	4	3	(Kwal.)
1982	Libië	Niet gekwalificeerd
1984	Ivoorkust	Niet gekwalificeerd
1986	Egypte	4e plaats	5	1	2	2	4	5	(Kwal.)
1988	Marokko	4e plaats	5	1	3	1	3	3
1990	Algerije	Niet gekwalificeerd
1992	Senegal	Groepsfase	2	0	1	1	2	2	(Kwal.)
1994	Tunesië	Niet gekwalificeerd
1996	Zuid-Afrika	Niet gekwalificeerd
1998	Burkina Faso	Kwartfinale	4	2	1	1	6	3	(Kwal.)
2000	Ghana / Nigeria	Groepsfase	3	1	1	1	1	2	(Kwal.)
2002	Mali	Groepsfase	3	1	1	1	3	4	(Kwal.)
2004	Tunesië	2 2e plaats	6	4	1	1	14	4	(Kwal.)
2006	Egypte	Groepsfase	3	0	2	1	0	1	(Kwal.)
2008	Ghana	Groepsfase	3	1	0	2	7	6	(Kwal.)
2010	Angola	Niet gekwalificeerd
2012	Gabon / Equatoriaal-Guinea	Groepsfase	3	1	0	2	4	5	(Kwal.)
2013	Zuid-Afrika	Groepsfase	3	0	3	0	3	3	(Kwal.)
2015	Equatoriaal-Guinea	Gediskwalificeerd
2017	Gabon	Kwartfinale	4	2	0	2	4	3	(Kwal.)
2019	Egypte	Achtste finale	4	3	1	0	4	1	(Kwal.)
2021	Kameroen	Kwartfinale	5	3	1	1	8	5	(Kwal.)
2023	Ivoorkust	Achtste finale	4	2	1	1	5	3	(Kwal.)
2025	Marokko	Gastland							(Kwal.)
2027	Tanzania/Kenia/Oeganda	Kwalificatie moet nog beginnen
Totaal		18 keer	71	27	24	20	82	65

African Championship of Nations

African Championship of Nations overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
2009	Niet gekwalificeerd
2011	Niet gekwalificeerd
2014	Kwartfinale	4	1	2	1	7	6	(Kwal.)
2016	Groepsfase	3	1	1	1	4	2	(Kwal.)
2018	1 Kampioen	6	5	1	0	16	2	(Kwal.)
2020	1 Kampioen	6	5	1	0	15	3	(Kwal.)
2022	Teruggetrokken[4]							(Kwal.)

Interlands

Zie Interlands Marokkaans voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Marokko.

De gouden generatie

Deze generatie bestond vanaf de jaren 70 tot eind jaren 90 van de twintigste eeuw. Met deze generatie plaatste Marokko zich diverse malen voor het WK en won het de Afrika Cup in 1976.

Topspelers in de jaren 90:

• Mustapha Hadji
• Noureddine Naybet
• Salaheddine Bassir
• Abdeljalil Hadda
• Youssef Chippo
• Abdelkrim El Hadrioui
• Tahar El Khalej
• Ahmed Bahja

Topspelers in de jaren 70-80:

• Ahmed Faras
• Aziz Bouderbala
• Mohamed Timoumi
• Badou Zaki
• Abdelkrim Merry
• Abdelmajid Dolmy
• Mustafa El Haddaoui
• Mustapha Choukri

Huidige selectie

De volgende spelers zijn opgeroepen voor de WK kwalificatiewedstrijden op 21 en 25 maart 2025.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd op 25 maart 2025 tegen Tanzania.

№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Yassine Bounou	73	0	Al-Hilal
12	Munir Mohamedi	49	0	RS Berkane
22	Mehdi Benabid	0	0	Wydad Casablanca
Verdediging
2	Achraf Hakimi	83	10	Paris Saint-Germain
3	Noussair Mazraoui	33	2	Manchester United
5	Nayef Aguerd	55	2	Real Sociedad
6	Jawad El Yamiq	31	3	Al-Wahda
16	Jamal Harkass	4	1	Wydad Casablanca
18	Abdel Abqar	3	0	Deportivo Alavés
24	Omar El Hilali	0	0	RCD Espanyol
26	Adam Aznou	3	0	Real Valladolid
Middenveld
4	Sofyan Amrabat	64	0	Fenerbahçe
8	Azzedine Ounahi	38	7	Panathinaikos FC
10	Brahim Diaz	10	8	Real Madrid
14	Oussama Targhalline	3	0	Feyenoord
15	Ismael Saibari	11	3	PSV
23	Bilal El Khannous	20	1	Leicester City FC
25	Bilal Nadir	0	0	Olympique Marseille
Aanval
7	Chemsdine Talbi	0	0	Club Brugge
9	Soufiane Rahimi	27	10	Al Ain FC
11	Osame Sahraoui	1	0	Lille OSC
14	Eliesse Ben Seghir	10	3	AS Monaco
17	Abde Ezzalzouli	23	2	Real Betis
19	Youssef En-Nesyri	80	23	Fenerbahçe
20	Hamza Igamane	1	0	Rangers FC
21	Amine Adli	15	1	Bayer Leverkusen

Technische staf

Rol	Naam
Bondscoach	Walid Regragui
Assistent-trainer	Gharib Amzine
Assistent-trainer	Rachid Benmahmoud
Keeperstrainer	Omar Harrak
Video analist	Moussa El Habchi
Video analist	Harisson Kingston
Fysiek trainer	Edu Gonzalez
Fysiek trainer	Juan Solla
Fysiek trainer	Eduardo Domínguez
Arts	Christophe Baudot
Masseur	Karim Serhane
Masseur	Franck Garnier
Masseur	David Sebbag
Technisch directeur	Chris Van Puyvelde

Spelersrecords

Topscorers aller tijden

Ahmed Faras is met 36 doelpunten de all time topscorer van het Marokkaans elftal

	Naam	Carrière	Doelpunten	Interlands
1	Ahmed Faras	1966–1979	36	94
2	Salaheddine Bassir	1994–2002	27	59
3	Ayoub El Kaabi	2018–	26	52
4	Hakim Ziyech	2015–	25	64
5	Youssef En-Nesyri	2016–	23	78
6	Abdeljalil Hadda	1995–2002	19	48
7	Marouane Chamakh	2003–2014	18	65
	Hassan Amcharrat	1971–1979	18	39
8	Abdeslam Laghrissi	1984–1995	17	35
9	Youssouf Hadji	2003–2012	16	64
	Youssef El Arabi	2010–2021	16	47

■ Nog actief

Laatst bijgewerkt: 22 maart 2025

Meeste interlands

	Naam	Carrière	Interlands	Doelpunten
1	Noureddine Naybet	1990–2006	115	4
2	Ahmed Faras	1966–1979	94	36
3	Romain Saïss	2012–	83	3
4	Achraf Hakimi	2016–	82	10
4	Youssef Safri	1999–2009	79	8
	Houssine Kharja	2004–2015	79	13
7	Badou Zaki	1979–1992	78	0
Youssef En-Nesyri	2016	78	23
9	Abdelmajid Dolmy	1973–1988	76	2
10	Youssef Chippo	1996–2006	73	9

■ Nog actief

Laatst bijgewerkt: 22 maart 2025

Bekende (ex-)spelers

A-C

• Karim El Ahmadi
• Ismaïl Aissati
• Nordin Amrabat
• Sofyan Amrabat
• Youssef El-Arabi
• Oussama Assaidi
• Salaheddine Bassir
• Abdelaziz Barrada
• Younès Belhanda
• Larbi Ben Barek
• Mehdi Benatia
• Aziz Bouderbala
• Nourdin Boukhari
• Ali Boussaboun
• Dries Boussatta
• Mbark Boussoufa
• Mehdi Carcela
• Marouane Chamakh
• Youssef Chippo
• Michaël Chrétien Basser

D-L

• Abdelmajid Dolmy
• Brahim Diaz
• Nabil Dirar
• Ahmed Faras
• Abdeljalil Hadda
• Mustapha Hadji
• Youssouf Hadji
• Achraf Hakimi
• Abderrazak Hamdallah
• Mounir El Hamdaoui
• Amine Harit
• Oussama Idrissi
• Omar El Kaddouri
• Tahar El Khalej
• Houssine Kharja
• Ali El Khattabi
• Zakaria Labyad
• Nadir Lamyaghri

M-Z

• Noussair Mazraoui
• Abdelkrim Merry
• Youssef Mokhtari
• Noureddine Naybet
• Adil Ramzi
• Youssef Rossi
• Tarik Sektioui
• Khalid Sinouh
• Adel Taarabt
• Mohamed Timoumi
• Jaouad Zairi
• Hakim Ziyech

Dik gedrukt= Nog actief

Coaches

Het Marokkaanse elftal heeft veel buitenlandse bondscoaches gehad. De eerste bondscoach van Marokko was Larbi Ben Barek in 1957 tot 1962 nadat Marokko onafhankelijk was geworden van Frankrijk.

De huidige bondscoach van het Marokkaanse elftal is Walid Regragui.

Bondscoaches

1957-1961 · Larbi Ben Barek
1961-1963 · Mohamed Massoun
1963-1967 · Abderrahmane Mahjoub
1968-1970 · Guy Cluseau
1970-1971 · Blagoje Vidinic
1971-1972 · Sabino Barinaga
1972-1973 · Abderrahmane Mahjoub
1974-1978 · Gheorge Mărdărescu
1979-1979 · Guy Cluseau
1979-1981 · Just Fontaine
1981-1983 · Jabrane Hamidouch
1983-1988 · José Faria "Mehdi"
1988-1989 · Jaime Valente
1989-1990 · Antonio Angelillo
1990-1992 · Werner Olk
1992-1993 · Abdelkhalek Louzani
1993-1994 · Abdellah Blinda
1994-1995 · Mohammed Lamari
1995-1995 · Gílson Nunez
1995-2000 · Henri Michel
2000-2000 · Henryk Kasperczak
2000-2002 · Humberto Coelho
2002-2005 · Badou Zaki
2005-2005 · Philippe Troussier
2005-2007 · M'hamed Fakhir
2007-2008 · Henri Michel
2008-2008 · Jamal Fathi interim
2008-2009 · Roger Lemerre
2009-2010 · Hassan Moumen
2010-2012 · Eric Gerets
2012-2013 · Rachid Taoussi
2014-2016 · Badou Zaki
2016-2019 · Hervé Renard
2019-2022 · Vahid Halilhodžić
2022–heden · Walid Regragui

Larbi Ben Barek

Ben Barek de eerste speler die vernoemd was naar de 'Black Pearl' , speelde in de voetbalteam van Marokko. Maar omdat Marokko tijdens de voetbalcarrière van Ben Barek behoorde tot Frankrijk, heeft de speler nooit een officiële interland gespeeld voor zijn geboorteland. Marokko mocht alleen vriendschappelijke wedstrijden spelen. De speler komt echter wel uit voor Frankrijk: hij maakt zijn debuut op 4 september 1938 in de interland Italië - Frankrijk (1-0). In totaal komt de speler 17 keer uit voor Frankrijk waarin hij 3 maal weet te scoren. Ben Barek heeft weliswaar niet veel interlands gespeeld voor Frankrijk, toch heeft de speler een record in handen in Frankrijk: hij is de speler die gedurende de langste periode geselecteerd is voor Frankrijk: 15 jaar en 10 maanden (van 1938 t/m 1954). Pelé nam de naam van "Black Pearl" over nadat hij een beroemde verklaring over Larbi aflegde: " Als ik de Koning van Voetbal ben, dan is Larbi Ben Barek de God van Het". Zijn carrière bij Atlético Madrid werd hij de Voet van God genoemd door zijn Spaanse fans waar ze in 1950 Primera División hebben gewonnen met de hulp van Ben Barek. Larbi Ben Barek stierf in zijn geboortestad op 16 september 1992. Postuum kreeg hij de FIFA Order of Merit Award toegekend.

Jaren 70

In 1970 waar Marokko voor het eerst wist te plaatsen in de WK was Guy Cluseau de bondscoach die na het WK van 1970 gelijk was vertrokken, maar later in 1979 kwam hij weer voor een jaar terug. Abderrahmane Belmahjoub (Prince du Parc) de beste Arabische speler in zijn generatie en een Marokkaan die Frans interlands speelde. Hij nam in 1972 weer de plaats nadat hij in 1963 tot 1967 al de coach was. 1976 waar Marokko kampioen werd in de Afrika Cup 1976 werd gecoacht door de Roemeen Gheorghe Mărdărescu, na 1978 was hij vertrokken. In 1979 was de ex-interlands speler Just Fontaine ('Justo') van Frankrijk die in Marrakesh is geboren de bondscoach van Marokko, in 1981 maakte hij een einde aan zijn carrière. Ook kwam hij uit voor het Frans voetbalelftal. Hij is recordhouder van meeste doelpunten tijdens één WK voetbal (13 doelpunten op het WK van 1958, waarvan vier in een wedstrijd tegen West-Duitsland). Just Fontaine speelde voor US Casablanca, OGC Nice en Stade de Reims. Hij werd door Pelé vermeld in de opgestelde Lijst FIFA 100 beste spelers.

Jaren 80

De Braziliaan José Faria die tijdens het WK van 1986 de bondscoach van Marokko was, kwalificeerden ze zich opnieuw voor het WK waar hij Marokko in de tweede ronde bracht met als beste resultaat in de historie. Hij coachte het Marokkaanse elftal sinds 1983 en weigerde toen midden zijn contract een bod van FC Internazionale Milano, hij is sindsdien bekeerd tot de islam en kreeg de naam 'Mehdi'. Na 1988 is hij een tijdje gestopt met coachen en nam in 1995 de leiding bij Olympique de Khouribga. De Argentijn Antonio Valentín Angelillo was een interlandspeler van Argentinië en Italië. Van 1989 tot 1990 was hij de coach van Marokko en het was de enige interland die hij heeft gecoacht in zijn carrière. De rest waren alleen maar clubs, hetzelfde als bij Duitser Werner Olk die twee jaar Marokko heeft gecoacht in 1990 tot 1992.

Jaren 90

In 1993 tot 1994 was Abdellah Blinda de bondscoach en bracht Marokko ook naar de WK van 1994 in de Verenigde Staten, voor de 3e keer dat Marokko de eindronde van het WK hebben behaald. Blinda begon zijn sportieve carrière als handballer en werd pas nadien voetballer. Blinda speelde bij verschillende Marokkaanse ploegen, onder meer FUS Rabat. Tijdens de finale van de Beker van Marokko in 1972-73 maakte hij twee van de drie doelpunten van zijn club tegen Ittihad Khémisset. Vervolgens trainde hij verscheidene binnenlandse en buitenlandse ploegen, onder meer Raja Casablanca, FUS en de club Bani Yas uit Abu Dhabi. Blinda was sinds 2008 coach van het plaatselijke Marokkaans voetbalelftal. Hij overleed in maart 2010 aan een hartinfarct. Vier jaar later in 1998 was het Henri Michel die Marokko coachte en Marokko voor de vierde keer naar het WK van 1998 bracht. Waar Marokko bijna voor de tweede keer in de achtste finale kwam als de Noren zouden verliezen van Brazilië. Maar tot verbazing hadden de Noren in de laatste vijf minuten gescoord en gewonnen, dus ging Marokko niet door. Hij leidde Marokko ook in de Afrika Cup 2000. Bij dit laatste toernooi vielen de prestaties tegen en werd hij ontslagen.

2000-2010

Badou Zaki

De Portugees Humberto Coelho was in 2002 bondscoach. Hij miste met Marokko op doelsaldo net de eindronde van het WK van 2002, hij vertrok vervolgens. Het werk werd overgenomen door voormalig international Badou Zaki. Hij behaalde met Marokko de finale in Afrika Cup 2004 en werd 2e, maar ook hij haalde de eindronde van het WK van 2006 niet en vertrok. De Fransman Philippe Troussier kwam voor korte tijd en werd opgevolgd door Mohammed Fakhir. Na slechte resultaten werd hij opnieuw vervangen, nu door de Fransman Michel. Die kon echter niet lang aanblijven; na teleurstellende prestaties van het Marokkaanse voetbalteam bij de Afrika Cup 2008 werd hij meteen na het toernooi ontslagen. Fathi Jamal werd interim bondscoach, hij had onder meer met Jong Marokko de halve finales behaald op het WK onder 20 jaar in 2005 dat in Nederland werd gehouden. Hij werd in 2008 opgevolgd door Roger Lemerre die daarvoor bondscoach van Tunesië was en in de finale van de Afrika Cup 2004 nog van Marokko had gewonnen. Lemerre werd tijdens de kwalificatieperiode van het WK en de Afrika Cup ontslagen wegens slechte resultaten en werd opgevolgd door Hassan Moumen om het team stabiel te houden.

2010-2013

Marokko heeft veel bondscoaches gekend, de laatste jaren vooral voor korte tijd. De resultaten zijn de laatste 10 jaren achteruit gegaan. Dit is op de FIFA-wereldranglijst terug te zien.^[5] Begin 2013 staan er op de ranking 16 Afrikaanse landen boven Marokko. In 2010 nam de Belgisch oud-voetballer Eric Gerets het roer over. Hij won met Marokko de Arab Cup 2012 in Saoedi-Arabië. Verder plaatste hij zich met Marokko voor de Afrika Cup 2012 in Gabon en Equatoriaal-Guinea. Marokko, een outsider voor de eindzege, stelde echter teleur en vloog er al in de eerste ronde uit. De kritiek over Gerets groeide en na de verloren kwalificatiewedstrijd voor de Afrika Cup 2013 tegen Mozambique werd Gerets direct ontslagen. Zijn opvolger werd Rachid Taoussi. Bondscoach Taoussi kwam in 2012 over van FAR Rabat. Hij kreeg de taak om van Mozambique te winnen om zich te plaatsen voor de Afrika Cup 2013, dit deed hij met een 4-0-overwinning, maar ook hij kwam niet verder dan de eerste ronde.

2014-2016

Na een mislukte periode van Rachid Taoussi nam Badou Zaki het roer voor de twee keer over bij Marokko. Hij gooide het elftal helemaal om en wilde meer spelers uit Europa trekken om te spelen voor de nationale ploeg. Zaki is het o.a. ook gelukt om Hakim Ziyech aan te trekken bij het Marokkaans voetbalelftal, die momenteel wordt gezien als een van de sterkhouders in het elftal. Na wisselvallige resultaten is de trainer ontslagen.

FIFA-wereldranglijst

1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	2024	2025
30	33	38	27	15	13	24	28	36	35	38	33	36	39	39	41	67	79	61	74	73	81	75	57	40	40	41	35	33	11	13	14	12

Bijgewerkt t/m 23 november 2024.^[6]