Margaretha van Holland

Margaretha van Holland (1234 - 26 maart 1276) beter bekend als Margaretha van Henneberg, was de jongste dochter van graaf Floris IV.

Margaretha trouwde in 1249 met Herman I van Henneberg-Coburg (1224-1290). Zij woonden meestal in Coburg, maar bezaten ook het kasteel de Hooghe Werf bij Loosduinen. Zij kregen drie kinderen, een zoon Herman, die in 1250 in Loosduinen werd begraven, een dochter Jutta (ca. 1252-ca. 1312) die in 1268 trouwde met markgraaf Otto V van Brandenburg en een zoon Poppo (ca. 1254-1291) die zonder nakomelingen stierf.

Haar naam is verbonden met "Het wonder van Loosduinen": in haar sterfjaar zou ze 364 (of 365) kinderen hebben gebaard. Nadat ze een arme moeder met een tweeling had verweten dat het onmogelijk was dat ze twee kinderen van dezelfde man had gekregen zou deze haar toegewenst hebben dat ze zoveel kinderen zou krijgen als er dagen in het jaar zijn. De kinderen, van wie alle jongens Jan en alle meisjes Elisabeth werden genoemd, werden in twee doopvonten gedoopt, waarna zij overleden en samen met de moeder werden begraven. Nadien is Loosduinen geruime tijd een bedevaartsoord geweest. Verklaringen van de legende zijn: dat gedoeld werd op het aantal dagen dat het jaar nog telde (het verhaal speelde zich af op goede vrijdag, vlak voor het toenmalige eind van het jaar) of dat Margaretha aan een Mola-zwangerschap overleed.