Voor de gelijknamige plaats in North Yorkshire, zie Potto (North Yorkshire).
De potto (Perodicticus potto) is een zoogdier uit de familie van de loriachtigen (Lorisidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Philipp Ludwig Statius Müller in 1766.[2][3]
| Potto IUCN-status: Gevoelig[1] (2020) | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Soort | ||||||||||||||
| Perodicticus potto (P.L.S. Müller, 1766) Originele combinatie Lemur potto | ||||||||||||||
| Synoniemen | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons | ||||||||||||||
Potto op  Wikispecies | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Taxonomie
Deze soort werd vroeger beschouwd als de enige soort in het geslacht Perodicticus, maar een onderzoek uit 2015 splitste de soort op in drie, waarbij de naam Perodicticus potto alleen van toepassing was op de West-Afrikaanse populaties.[4]
Fylogenetisch bewijs ondersteunt dat de West-Afrikaanse potto het meest basale lid is van het geslacht Perodicticus, terwijl de andere twee soorten zustersoorten van elkaar zijn. Aangenomen wordt dat de soort zich halverwege het late Mioceen, tussen 6 en 10 miljoen jaar geleden, heeft afgescheiden van de andere soorten.[4]
Er wordt nu gedacht dat de mysterieuze Martins valse potto (Pseudopotto martini) een verkeerd geïdentificeerd exemplaar van de West-Afrikaanse potto was.[3]
Ondersoorten
De soort heeft de volgende twee ondersoorten:[5]
Anatomie
De potto is een trage, logge primaat met een dichte wollige vacht, die bruinig grijs tot donker roodbruin van kleur is, soms zelfs zwart. De onderzijde is lichter van kleur. De kop is rond met kleine, kale oren en grote goudbruine ogen. De binnenzijde van de oren is vaak gelig van kleur. De ledematen lijken vrij kort, vooral als het dier gekromd zit, maar zijn eigenlijk vrij lang en zeer beweeglijk. De wijsvinger is rudimentair en de duim is opponeerbaar, waardoor hij zich uitstekend kan vastgrijpen aan takken. Ook de grote teen is opponeerbaar. De tweede teen is veel korter en heeft een lange, scherpe klauw, terwijl de andere tenen afgeplatte nagels hebben.
De nek is kort en stevig en vormt met de schouders een stevig geheel van dikke huid, spieren en botten. Vier nekwervels worden voortgezet in lange botjes, die door het vlees van de nek steken. Ze liggen echter verborgen in de dichte vacht en zijn niet zichtbaar. De steeksels steken niet door de huid heen, maar zijn bedekt met gevoelige tuberkels. Mogelijk dienen deze steeksels als tastorgaan of spelen ze een rol bij de verdediging. Het is regelmatig waargenomen dat een potto zijn kop intrekt en een vijand met zijn nek ramt, waarbij de botjes de snuit of de ogen van de predator raken.
De potto wordt 30,5 tot 40 centimeter lang en 800 tot 1600 gram zwaar. De staart is vrij klein, 3,7 tot 10 centimeter lang.
Verspreiding en leefgebied
De potto leeft in de dichte bossen van West-Afrika, van Guinee en Sierra Leone tot het westen van Nigeria, zowel in laagland als laag in de bergen. De soort is het algemeenst in secundaire en koloniserende wouden en langs bosranden.
Leefwijze
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
