Laurent Fignon
Frans wielrenner (1960–2010) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Laurent Fignon (Parijs, 12 augustus 1960 – aldaar, 31 augustus 2010) was een Frans wielrenner.
| Laurent Fignon | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Laurent Fignon in de Ronde van Frankrijk 1993 | ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Volledige naam | Laurent Patrick Fignon | |||
| Geboortedatum | 12 augustus 1960 | |||
| Geboorteplaats | Parijs, Frankrijk | |||
| Overlijdensdatum | 31 augustus 2010 | |||
| Overlijdensplaats | Parijs, Frankrijk | |||
| Sportieve informatie | ||||
| Discipline(s) | Weg | |||
| Ploegen | ||||
| 1982-1983 1984-1985 1986-1988 1989 1990 1991 1992 1993 |
Renault-Elf-Gitane Renault-Elf Système U Super U Castorama-Raleigh Castorama Gatorade-Chateau d'Ax Gatorade | |||
| Beste prestaties | ||||
| Milaan-San Remo | 1e (1988, 1989) | |||
| Ronde van Vlaanderen | 13e (1988) | |||
| Parijs-Roubaix | 3e (1988) | |||
| Luik-Bastenaken-Luik | 5e (1985) | |||
| Ronde van Italië | 1e (1989) 3 etappezeges | |||
| Ronde van Frankrijk | 1e (1983, 1984) 9 etappezeges | |||
| Ronde van Spanje | 3e (1987) 2 etappezeges | |||
| WK op de weg | 6e (1989) | |||
| ||||
Loopbaan
Fignon won tweemaal de Ronde van Frankrijk. De eerste keer was in 1983, toen hij het kopmanschap kreeg omdat zijn landgenoot Bernard Hinault geblesseerd was, en de tweede maal in 1984, waarbij hij liefst vijf etappes won. Hij werd in 1989 tweede op acht seconden van de Amerikaan Greg LeMond. Deze maakte in de laatste tijdrit bijna een minuut goed.
Fignons bijnaam luidde Le Professeur, mede door zijn karakteristieke bril. Na zijn actieve wielercarrière, die hij in 1993 beëindigde, bleef Fignon betrokken bij de sport door het organiseren van wielerwedstrijden.
Na zijn wielercarrière versloeg Fignon ook de Tour als presentator en commentator op France 2 tijdens de live-uitzending en presenteerde hij na iedere etappe het tour-praatprogramma 'Velo Club' op France 2 en 'Un Jour de Tour' op Télé 5.
Ziekte en overlijden
Op 12 juni 2009 werd bekend dat Fignon aan kanker leed,[1] in eerste instantie geduid als alvleesklierkanker, maar naar later bleek longkanker.[2] De tumor drukte op de zenuw die naar de stembanden leidt, waardoor hij erg hees was. Fignon maakte dit zelf bekend en voegde eraan toe dat een verband met zijn dopinggebruik van amfetaminen en cortisonen niet vaststond.[3]
Tijdens de Ronde van Frankrijk 2010 werd Laurent Fignon ondanks zijn aangetaste stem alle eer gegund door de Franse televisiezenders: hij gaf commentaar bij de etappes.
Op 31 augustus 2010 overleed Fignon op 50-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker.[4] Op 3 september 2010 werd hij in besloten kring begraven op het kerkhof Père Lachaise te Parijs. Bij de begrafenis waren onder meer wielerlegendes Bernard Hinault, Seán Kelly en oud-kampioen Formule 1 Alain Prost aanwezig.[5]
Belangrijkste overwinningen
- 1981
- 2e etappe Ronde van de Vaucluse
- 1982
- Grand Prix de Cannes
- Criterium International
- 1e etappe Ronde van de Vaucluse
- 1983
- Grote Prijs van Plumelec
- 4e etappe Tirreno-Adriatico
- 1e etappe Criterium International
- 4e etappe Ronde van Spanje
- Proloog Tour d'Armorique
- 21e etappe Ronde van Frankrijk
Eindklassement Ronde van Frankrijk
Witte trui Ronde van Frankrijk- 3e etappe Tour de Limousin
- Boucles de l'Aulne
- Maël-Pestivien
- 1984
- 9e etappe Clásico RCN
- Proloog en 4e etappe Ronde van Romandië
- 20e etappe Ronde van Italië
Frans kampioen op de weg, Elite
Bergklassement Ronde van Italië- 7e, 16e, 18e, 20e en 22e etappe Ronde van Frankrijk
- Eindklassement Ronde van Frankrijk
- 1986
- Waalse Pijl
- 1987
- 19e etappe Ronde van Spanje
- 21e etappe Ronde van Frankrijk
- 1988
- Milaan-San Remo
- Parijs-Camembert
- 1989
- Milaan-San Remo
- 20e etappe Ronde van Italië
Eindklassement Ronde van Italië- 18e etappe Ronde van Frankrijk
- Eindklassement Ronde van Nederland
- Criterium der Azen
- Baden-Baden (met Thierry Marie)
- 1990
- Criterium International
- 1992
- 11e etappe Ronde van Frankrijk
- 1993
- Ronde van Mexico
Resultaten in voornaamste wedstrijden
|
|
Literatuur
- Jean-Paul Ollivier, Laurent Fignon, 2001. ISBN 2723435407
- Laurent Fignon en Jean-Emmanuel Ducoin, Nous étions jeunes et insouciants, 2009. ISBN 9782246755814
- Jean-Paul Vespini, La dernière échappée, 2010. ISBN 9782847243109
- Valérie Fignon, Michel Cymes en Patrice Romedenne, Laurent, 2013. ISBN 9782246806561
Externe link
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.