Larry Bird

Biografie

Samenvatten

Perspectief

Bird werd geboren in West Baden Springs, Indiana, uit het huwelijk tussen Georgia en Joe Bird. Hij groeide op in West Baden Springs en de nabijgelegen stad French Lick, waardoor hij de bijnaam The Hick From French Lick ("de boerenkinkel uit French Lick") kreeg toebedeeld. Bird begon zijn basketbalcarrière in het Springs Valley Highschool-team, waar hij nog steeds bekendstaat als de productiefste speler die ooit voor Springs Valley High uitkwam.

In het jaar 1974 koos Bird voor Indiana University waar hij in het team van de basketbalcoach Bobby Knight terechtkwam. Bird voelde zich hier echter niet op zijn plaats en besloot na een maand deze universiteit te verlaten, om na een tijdje terug te komen op collegeniveau bij de Indiana State University Sycamores.

In 1978 deed Bird mee aan de NBA Draft. Hij werd toen als 6e speler in de draft geselecteerd door de Boston Celtics.^[1] Hij besloot echter nog een jaar voor de Sycamores te blijven spelen. De Celtics behielden desondanks het exclusieve recht om hem een jaar later te rekruteren.

In 1979 leidde Larry Bird zijn Sycamores naar de finale van het NCAA-kampioenschap, waar hij in verloor van Michigan State University dat op dat moment onder leiding stond van Earvin Magic Johnson. In deze wedstrijd scoorde Bird 19 punten, "Magic Johnson" scoorde er 24. Van deze wedstrijd werd beweerd^[bron?] dat dit het begin was van de March Madness, de hedendaagse 'gekte' rondom de NCAA-kampioenschappen die in maart plaatshebben.

Aan het eind van het basketbaljaar 1979 werd Bird uitgeroepen tot NCAA-speler van het jaar, met gemiddelden van 30,3 punten, 13,3 rebounds en 4,6 assists per wedstrijd. Na het verlies tegen Michigan State University besloot Bird toch de overstap te maken naar de NBA.

Bird was door leiderschapskwaliteiten, spelinzicht, passing en zijn jumpshot van invloed op het spel van de Celtics. Hij werd in 1979 gekozen als Rookie of the Year, en niet Magic Johnson, die in datzelfde jaar ook de overstap naar de NBA had gemaakt en als eerste in de NBA-draft door de Los Angeles Lakers was gekozen. Bird speelde met name op de small-forward en power-forward posities. Bird had in zijn rookie-jaar gemiddelden van 21,3 punten per wedstrijd, 10,4 rebounds per wedstrijd en 4,5 assists per wedstrijd. In 1979, hij was dus nog "rookie", werd Bird geselecteerd voor het Eastern Conference Allstar Team'; ook de daaropvolgende 12 jaren was dit het geval. Een seizoen later contracteerden de Celtics ook Robert Parish en Kevin McHale. Onder leiding van de "Big Three" haalden de Celtics vijfmaal de NBA Finals, en wonnen die driemaal: in 1981, 1984 en 1986.

Samen met Magic Johnson leidde hij de populariteit van het NBA-basketbal, dat tot dat moment wat in het slop was geraakt, weer naar nieuwe hoogten. Dit deden zij met name door de al jaren bestaande rivaliteit tussen de Celtics van Bird en de Lakers van Magic weer nieuw leven in te blazen. Op 4 februari 1993 besloten de Celtics om zijn rugnummer 33 uit roulatie te halen en in de toekomst aan geen enkele andere speler meer toe te kennen.^[2]

Gedurende zijn NBA-carrière behaalde Larry Bird gemiddelden van 24,3 punten per wedstrijd, 10,0 rebounds per wedstrijd en 6,3 assists per wedstrijd.

Op de Olympische Spelen van 1992 behaalde hij de gouden medaille met het eerste Amerikaans basketbalteam.

Naar aanleiding van het 50-jarig bestaan van de NBA in 1996 werd Bird opgenomen in de lijst van 50 beste NBA-spelers aller tijden. Bird werd in 1998 opgenomen in de Naismith Memorial Basketball Hall of Fame.

Na zijn sportcarrière werkte hij van 1992 tot 1997 bij de Celtics. Van 1997 tot 2000 was Bird hoofdcoach van de Indiana Pacers. In deze ploeg speelde ook de Nederlander Rik Smits. In het seizoen 1997-1998 werd Bird uitgeroepen tot coach van het jaar. In zijn laatste seizoen als coach bereikte de ploeg de finale van de NBA, waarin werd verloren van de Los Angeles Lakers.

In 2003 werd hij president van "basketbal-operations" voor de Pacers. In mei 2012 werd hij door een panel van zijn collega's in de NBA uitgeroepen tot Executive of the Year. Hiermee werd Bird de eerste sporter die tot speler, coach en bestuurder van het jaar is uitgeroepen. In juni 2012 werd bekendgemaakt dat Bird zijn positie als president per augustus 2012 zou neerleggen. Als reden werd zijn gezondheid genoemd. Een jaar later keerde hij terug in de positie van president voor de Pacers. In 2018 legde hij zijn functie neer en werd hij adviseur voor het team.^[3]

Prijzen en onderscheidingen

Als speler

NBA-kampioen: 1981, 1984, 1986
NBA Most Valuable Player Award: 1984, 1985, 1986
NBA Finals Most Valuable Player Award: 1984, 1986
NBA All-Star: 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1990, 1991, 1992
NBA All-Star Game MVP: 1982
All-NBA First Team: 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988
All-NBA Second Team: 1990
NBA All-Defensive Second Team: 1982, 1983, 1984
NBA All-Rookie Team: 1980
NBA Rookie of the Year: 1980
NBA Three-Point Contest: 1986, 1987, 1988
50–40–90 club: 1987, 1988
50 Greatest Players in NBA History
NBA 75th Anniversary Team
NBA Lifetime Achievement Award: 2019
Nummer 33 teruggetrokken door de Boston Celtics
Nummer 33 teruggetrokken door de Indiana State Sycamores
1 Olympische Spelen: 1992
Naismith Memorial Hall of Fame: 1998 (individueel) en 2010 (als onderdeel van de Amerikaanse ploeg op de OS 1992)
College Basketball Hall of Fame: 2006
US Olympic Hall of Fame: 2009 (als onderdeel van de Amerikaanse ploeg op de OS 1992)
FIBA Hall of Fame: 2017 (als onderdeel van de Amerikaanse ploeg op de OS 1992)

Als coach

NBA Coach of the Year: 1998
NBA All-Star Game-coach: 1998

Als manager

NBA Executive of the Year: 2012

Statistieken

Reguliere Seizoen

Meer informatie Seizoen, Team ...

Seizoen	Team	WG	WS	MPW	2P%	3P%	FW%	RPW	APW	SPW	BPW	PPW
1979-1980	Boston Celtics	82	82	36,0	47,4	40,6	83,6	10,4	4,5	1,7	0,3	21,3
1980-1981		82	82	39,5	47,8	27,0	86,3	10,9	5,5	2,0	0,8	21,2
1981-1982		77	58	38,0	50,3	21,2	86,3	10,9	5,8	1,9	0,9	22,9
1982-1983		79	79	37,7	50,4	28,6	84,0	11,0	5,8	1,9	0,9	23,6
1983-1984		79	77	38,3	49,2	24,7	88,8	10,1	6,6	1,8	0,9	24,2
1984-1985		80	77	39,5	52,2	42,7	88,2	10,5	6,6	1,6	1,2	28,7
1985-1986		82	81	38,0	49,6	42,3	89,6	9,8	6,8	2,0	0,6	25,8
1986-1987		74	73	40,6	52,5	40,0	91,0	9,2	7,6	1,8	0,9	28,1
1987-1988		76	75	39,0	52,7	41,4	91,6	9,3	6,1	1,6	0,8	29,9
1988-1989		6	6	31,5	47,1	-	94,7	6,2	4,8	1,0	0,8	19,3
1989-1990		75	75	39,3	47,3	33,3	93,0	9,5	7,5	1,4	0,8	24,3
1990-1991		75	75	39,3	47,3	33,3	93,0	9,5	7,5	1,4	0,8	24,3
1991-1992		45	45	36,9	46,6	40,6	92,6	9,6	6,8	0,9	0,7	20,2
Carrière		897	870	38,4	49,6	37,6	88,6	10,0	6,3	1,7	0,8	24,3
All Star-games		10	9	28,7	42,3	23,1	84,4	7,9	4,1	2,3	0,3	13,4

Sluiten

Playoffs

Thumb — Bird tijdens de playoffs in 1985