Kostendekkingsgraad

De kostendekkingsgraad is in enge zin een financiële ratio gebruikt in het openbaar vervoer en geeft aan voor welk deel de opbrengsten uit kaartverkoop de totale kosten van het openbaar vervoer dekken. Het resterende deel van de kosten wordt meestal via belastingen betaald. In ruime zin kan ook gekeken worden naar indirecte opbrengsten als minder verkeerscongestie en verkeersongevallen.^[1]

In enge, zuiver economische zin geeft een hoge kostendekkingsgraad aan dat het openbaar vervoer voor een groot deel zelfvoorzienend is.

Kostendekkingsgraad Nederland

In Nederland wordt het openbaar vervoer over het algemeen door de overheid gesubsidieerd via de DRU-gelden. Een DRU-bedrag (dienstregelinguur) staat voor de subsidie die de overheid verleent om één voertuig één uur te laten rijden. De kostendekkingsgraad van het openbaar vervoer verschilt per regio en jaar^[2].

DRU-tarief in euro's

Jaar	G3 bus[3]	G3 tram[3]	G3 metro[3]	Stedelijk rondom G3[3]	Stedelijk overig[3]	Landelijk gebied[3]
2005	74	107	100	61	48	64
2006	67	101	104	57	43	62
2007	64	105	99	54	43	51
2008	63	97	106	43	37	50
2009	61	85	99	41	42	50

Kostendekkingsgraad in procenten

Jaar	G3 bus	G3 tram	G3 metro	Stedelijk rondom G3	Stedelijk overig	Landelijk gebied
2005	36	48	79	46	53	43
2006	40	50	78	47	52	41
2007	40	51	78	49	51	42
2008	38	53	76	47	53	41
2009	38	58	77	50	50	39

Kostendekkingsgraad per concessie per jaar in procenten

	2009	2010	2011	2012
GVB (Amsterdam)			57[4]	69[4]
Provincie Utrecht	48[5]	48[5]	45[5]
Haarlem/IJmond		49,5[6]	50[7]	55[7]
Gooi en Vechtstreek		42[6]	39[7]	43[7]
Noord-Holland Noord		41[6]	41[7]	44[7]