Kaukasushert

Het kaukasushert^[1] of maral^[2] (Cervus elaphus maral) is een ondersoort van het edelhert (Cervus elaphus) en komt uit de familie der hertachtigen (Cervidae). De wetenschappelijke naam van deze ondersoort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door John Edward Gray in 1850.^[3]

Kaukasushert IUCN-status: Niet geëvalueerd
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Mammalia (Zoogdieren) Orde: Artiodactyla (Evenhoevigen) Onderorde: Ruminantia (Herkauwers) Familie: Cervidae (Hertachtigen) Onderfamilie: Cervinae (Herten van de Oude Wereld) Geslacht: Cervus (Echte herten) Soort: Cervus elaphus (Edelhert)
Ondersoort
Cervus elaphus maral Gray, 1850
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Kaukasushert op Wikispecies
Portaal    Biologie Zoogdieren

Kenmerken

Het kaukasushert is qua bouw zwaarlijviger dan andere edelherten en heeft bovendien een kortere schedel. Volwassen bokken bereiken een schofthoogte van ca. 1,4 meter en een gewicht van ca. 270 kg. 's Zomers hebben ze een roodbruine vacht met een donkere onderzijde en 's winters hebben ze een leigrijze vacht met een donkergrijze buik, dijen en schouders. Op de stuit is een zogeheten 'spiegel' te zien. Deze is aan de onderzijde vuilwit en aan de bovenzijde, inclusief staart, lichtbruin. Het gewei is over het algemeen groter dan die van ondersoorten van het edelhert uit West- en Centraal-Europa, maar is minder complex en bevat zelden meer dan acht vertakkingen.^[4]

Verspreiding

De ondersoort komt voor in de Grote Kaukasus van Rusland, Georgië en Azerbeidzjan, in het noorden van Iran, het zuidwesten van Turkmenistan en delen van Anatolië.^[4] Voorheen ook algemeen in Armenië, maar is daar nu zeer zeldzaam.^[5]

Status

Op de nationale rode lijsten van bedreigde soorten in zowel Georgië als Armenië, staat het kaukasushert als ernstig bedreigd te boek. In Georgië is de ondersoort grotendeels beperkt tot Nationaal Park Bordzjomi-Charagaoeli en Natuurreservaat Lagodechi. Recent is het dier opnieuw waargenomen in de berggebieden van Toesjeti.^[6] In grote delen van het verspreidingsgebied is het Kaukasushert in aantal achteruit gegaan. Dit omdat het een van de meest gewilde jachttrofeeën van de Zuidelijke Kaukasus is.^[7] Het kaukasushert, als ondersoort van het edelhert, wordt echter niet apart vermeld op de Rode Lijst van de IUCN.^[3]

Bronnen, noten en/of referenties

1. Werger. M.J.A, Richel, A.J., Pihlajamaa-Glimmerveen, L.E. & Hilsum-Beuckens, C. (1969). Het leven der dieren: Deel XIII: Zoogdieren 4. (B. Grzimek et al., Vert.). Utrecht, Nederland: Uitgeverij Het Spectrum B.V. (Origineel werk gepubliceerd in 1968) ISBN 9789027486172
2. Voorhaar, P.W.H. & Nijhof, J.K. (2015). Ungulata. Geraadpleegd op 4 januari 2017.
3. (en) Lovari, S., Lorenzini, R., Masseti, M., Pereladova, O., Carden, R.F. & Brook, S.M. (2016). Cervus elaphus. Gland, Zwitserland: The IUCN Red List of Threatened Species.
4. (en) Safari Club International (2016). Mideastern Red Deer or Maral - Species Detail. Geraadpleegd op 4 februari 2016.
5. (en) World Wildlife Fund (2013). Reintroduction of the Caucasian Red Deer in Armenia. Geraadpleegd op 4 februari 2016. Gearchiveerd op 5 april 2015.
6. (en) Caucasian Nature Fund (2014). Caucasian Red Deer Spotted in Tusheti After Decades. Geraadpleegd op 4 februari 2016. Gearchiveerd op 8 februari 2016.
7. (en) Kiabi, B.H., Ghaemi, R.A., Jahanshahi, M. & Sassani, A. (2004). Population status, biology and ecology of the Maral, Cervus elaphus maral, in Golestan National Park, Iran. Zoology in the Middle East, 33 (2004): 125–138.