Karduniaš

Karduniaš of Kar(an)doeniasj^[3] is de Kassitische naam van een koninkrijk dat door de Kassieten gesticht werd, en staat derhalve ook wel bekend als het Kassitische Rijk. Eerst was Babylon de hoofdstad, maar later werd deze verplaatst naar Dur-Kurigalzu.

Karduniaš
←  ca. 1595 – ca. 1154 v.Chr.[1]  →
Kaart
13e eeuw v.Chr.
Algemene gegevens
Hoofdstad	Babylon (tot 14e eeuw v.Chr.), Dur-Kurigalzu
Talen	Babylonisch, Kassitisch, Soemerisch
Religie(s)	Babylonische mythologie
Regering
Regeringsvorm	Koninkrijk
Dynastie	Kassieten I (Babylon II) Kassieten II (Babylon III)
Staatshoofd	Koning

Geschiedenis van Mesopotamië
Prehistorisch Mesopotamië pre–3100 v. Chr. Hassunacultuur 6400-5800[2] Samarracultuur 5500-4800 Halafcultuur 5500-4500 Obeidcultuur 5500-4000 Urukperiode 4000-3100
Sumerië Jemdet Nasr-periode 3100-2900 Vroeg-dynastieke periode 2900-2350 Ebla 2500-2350 — Mari 2900- 1750 Akkadische Rijk 2350-2150 Guti-overheersing 2212–2120 Neo-Sumerische Rijk 2120–2004
Tijd van Isin en Larsa 2004–1763 v. Chr.				Oud-Assyrische periode 2000–1756 v. Chr.
Babylonië Oud-Babylonische Rijk 1750-1595
Karduniaš 1590-1100 Midden-Babylonische Rijk				Mitanni 15e eeuw Midden-Assyrische Rijk 1400-1200 Hanigalbat 1400-1200
Nieuw-Assyrische Rijk 900-609
Nieuw-Babylonische Rijk 626-539
Portaal   Geschiedenis Portaal   Mesopotamië

Plundering van Babylon

De door Hattusilis (met voorbijgaan aan zijn eigen kinderen) aangewezen Hettitische opvolger Mursilis maakte Aleppo met de grond gelijk en deed ook Babylon vallen. In 1595 v.Chr.^[1] plunderde het Hettitische leger onder Mursilis Babylon. Mursilis keerde met kisten goud terug naar Hattusas en liet Babylon verder ongemoeid, vermoedelijk wegens interne problemen. Maar dit betekende het einde van de Hammurabi-dynastie^[4] en had een hergroepering van de politieke krachten in Klein-Azië tot gevolg. Opdringerige Hurrieten leverden toen nog geen moeilijkheden op.^[5]

Het Kassitische rijk

De Kassieten maakten gebruik van de toestand door het sterk verzwakte Babylon in te nemen en er hun eigen koninkrijk te stichten dat ongeveer 4,5 eeuw stand hield. Hoewel ze nog lang vasthielden aan hun Kassitische namen, bleef de schrijftaal Akkadisch+Sumerisch en er is bitter weinig in het Kassitisch geschreven, een situatie te vergelijken met die van het rijk van de Franken, bijna tweeduizend jaar later. Na het aantreden van Kurigalzu I werd de hoofdstad wat naar het noorden verplaatst naar Dur-Kurigalzu, zo'n 25 kilometer ten westen van het huidige Bagdad. Dit was onderdeel van een welbewust beleid om het land meer tot een eenheid te smeden. Voorheen was het eeuwen een gebied geweest waarin stadstaten eindeloos om de hegemonie streden. Hammurabi had weliswaar een groot rijk gesticht maar op basis van onderwerping van alle steden aan één stad, Babylon. Zijn rijk was dan ook met recht een Babylonisch rijk. Zijn opvolgers kregen onvermijdelijk te maken met de wrevel van de andere steden en pogingen hun onafhankelijkheid terug te winnen. In het verre zuiden maakte het Zeeland zich al onder Hammurabi's opvolgers onafhankelijk en stichtte er een dynastie die ook een poging deden Babylon te beheersen, maar de Kassieten wisten dit snel ongedaan te maken.

De Kassieten kwamen met een naam voor het land die niets met een bepaalde stad te maken had (Karduniaš) en verplaatsten de hoofdstad naar een nieuw gestichte stad, die geen deel gehad had aan de eeuwenlange stedenstrijd. Ze voerden ook de kudurru in, een soort grenspalen, vervaardigd, niet uit gebakken klei, maar uit natuursteen, ingevoerd uit het gebergte. Hun rijk kreeg daarmee welbepaalde grenzen, ook van stukken land die aan een bepaalde persoon gegeven werden^[6]. Zij creëerden zo een landelijke adel,^[7] die niet aan een bepaalde stad gebonden was. Zij slaagden tot op grote hoogte met hun verenigingswerk en het land zou nog lang nadat de Kassieten niet meer aan de macht waren Karduniaš blijven heten. Tiglat-Pileser I en zelfs Assurnasirpal II (883-859) gebruikten de term Karduniaš nog steeds.