Kabinet-Macmillan I

Het kabinet–Macmillan I was de uitvoerende macht van de Britse overheid van 10 januari 1957 tot 14 oktober 1959. Het kabinet-Macmillan I werd gevormd door de Conservative Party na het aftreden van premier Anthony Eden met Harold Macmillan de nieuwe partijleider van de Conservative Party als premier. Na de verkiezingen van 1959 maakte het kabinet enkele kleine wijziging door maar bleef grotendeels het zelfde. In het kabinet zaten meerdere prominenten zoals Rab Butler, Selwyn Lloyd, Alec Douglas-Home, Robert Gascoyne-Cecil, Quintin Hogg, Iain Macleod, Edward Heath, David Maxwell Fyfe, Enoch Powell en Christopher Soames.

kabinet–Macmillan I
Kabinet in Verenigd Koninkrijk
Premier	Harold Macmillan
Partij(en)	Conservative Party
1955–1959
Start	10 januari 1957
Demissionair	8 oktober 1959
Eind	14 oktober 1959
Voorganger	Eden
Opvolger	Macmillan II
Staatshoofd	Elizabeth II
Portaal    Politiek

Op 19 oktober 1963 trad Macmillan af na dat het vertrouwen in zijn gezag was aangetast door allerlei schandalen in de loop der jaren. Hij werd opgevold als premier en partijleider van de Conservative Party door minister van Buitenlandse Zaken Alec Douglas-Home.

Hij werd opgevolgd door minister van Buitenlandse Zaken Alec Douglas-Home. De parlementsverkiezingen van 1964 werden verloren door de Conservative Party - aangevoerd door Douglas-Home - en gewonnen door de Labour Party van Harold Wilson. Het verlies bleef echter beperkt. Het verschil tussen de Conservative Party en de Labour Party bedroeg uiteindelijk maar dertien zetels en dit was grotendeels dankzij premier Douglas-Home, die, ondanks zijn aristocratische voorkomen, capabel was overgekomen tijdens zijn korte premierschap.

Onder leiding van Macmillan wonnen de conservatieven de verkiezingen van 1959, maar daarna na de populariteit van de conservatieve regering zienderogen af. In juli 1962 vond, in een poging om haar populariteit te herwinnen, een aantal belangrijke wijzigingen in het kabinet plaats. Deze politieke ingreep werd al snel bekend als de Night of the Long Knives ("De Nacht van de Lange Messen"^[1]). De populariteit van het kabinet bereikte een dieptepunt als gevolg van de zogenaamde Profumo-affaire. John Profumo, minister van Oorlog, had een relatie met callgirl Christine Keeler, die ook een relatie onderhield met de Sovjet-Russische marine-attaché Jevgeni Ivanov. Toen het schandaal aan het licht kwam, trad Profumo af, maar het kwaad was al geschied.

President van de Verenigde Staten John F. Kennedy en premier Harold Macmillan in Hamilton, Bermuda op 21 december 1961.

Samenstelling

Ambtsbekleder			Functie(s)	Ambtstermijn		Partij
		Harold Macmillan (1894–1986)	Premier	10 januari 1957	19 oktober 1963 [2]	Conservative Party
		Peter Thorneycroft (1909–1994)	Minister van Financiën	10 januari 1957	6 januari 1958 [3]	Conservative Party
		Derick Heathcoat- Amory (1899–1981)		6 januari 1958	27 juli 1960 [2]	Conservative Party
		Selwyn Lloyd (1904–1978)	Minister van Buitenlandse Zaken	20 december 1955 [4]	27 juli 1960 [2]	Conservative Party
		Rab Butler (1902–1982)	Minister van Binnenlandse Zaken	10 januari 1957	13 juli 1962 [2]	Conservative Party
			Leader of the House of Commons	20 december 1955 [4]	9 oktober 1961 [2]
			Lord Privy Seal		14 oktober 1959
		Markies van Salisbury Robert Gascoyne- Cecil (1893–1972)	Lord President of the Council	25 november 1952 [4]	29 maart 1957 [3]	Conservative Party
		Graaf van Home Alec Douglas- Home (1903–1995)		29 maart 1957	17 september 1957 [5]	Conservative Party
		Burggraaf Hailsham Quintin Hogg (1907–2001)		17 september 1957	14 oktober 1959	Conservative Party
		Markies van Salisbury Robert Gascoyne- Cecil (1893–1972)	Leader of the House of Lords	26 oktober 1951 [4]	29 maart 1957 [3]	Conservative Party
		Graaf van Home Alec Douglas- Home (1903–1995)		29 maart 1957	27 juli 1960 [2]	Conservative Party
		Burggraaf Kilmuir David Maxwell Fyfe (1900–1967)	Lord Chancellor	18 oktober 1954 [4]	14 juli 1962 [2]	Conservative Party
		Sir David Eccles (1904–1999)	Minister van Handel	10 januari 1957	14 oktober 1959	Conservative Party
		Duncan Sandys (1908–1987)	Minister van Defensie	10 januari 1957	14 oktober 1959	Conservative Party
		Dennis Vosper (1916–1968)	Minister van Volksgezondheid	10 januari 1957	17 september 1957 [3]	Conservative Party
		Derek Walker-Smith (1910–1992)		17 september 1957	27 juli 1960 [2]	Conservative Party
		Iain Macleod (1913–1970)	Minister van Arbeid	20 december 1955 [4]	14 oktober 1959	Conservative Party
		Burggraaf Hailsham Quintin Hogg (1907–2001)	Minister van Onderwijs	10 januari 1957	17 september 1957 [5]	Conservative Party
		Geoffrey Lloyd (1902–1984)		17 september 1957	14 oktober 1959	Conservative Party
		Harold Watkinson (1910–1995)	Minister van Transport en Luchtvaart	20 december 1955 [4]	14 oktober 1959	Conservative Party
		Henry Brooke (1903–1984)	Minister van Huisvesting en Lokale Zaken	10 januari 1957	9 oktober 1961 [2]	Conservative Party
			Minister voor Wales
		Hugh Molson (1903–1991)	Minister van Openbare Werken	10 januari 1957	14 oktober 1959	Conservative Party
		Derick Heathcoat- Amory (1899–1981)	Minister van Landbouw en Visserij	20 juli 1954 [4]	6 januari 1958 [6]	Conservative Party
		John Hare (1911–1982)		6 januari 1958	27 juli 1960 [2]	Conservative Party
		Charles Hill (1904–1989)	Kanselier van het Hertogdom Lancaster	10 januari 1957	9 oktober 1961 [2]	Conservative Party
		Alan Lennox-Boyd (1904–1983)	Minister voor Koloniale Zaken	28 juli 1954 [4]	14 oktober 1959	Conservative Party
		Graaf van Home Alec Douglas- Home (1903–1995)	Minister voor Gemenebest Zaken	5 april 1955 [4]	27 juli 1960 [2]	Conservative Party
		John Maclay (1905–1992)	Minister voor Schotland	10 januari 1957	13 juli 1962 [2]	Conservative Party
Formeel geen leden van het kabinet, maar woonde kabinetsvergadering bij
Ambtsbekleder			Functie(s)	Ambtstermijn		Partij
		John Boyd- Carpenter (1908–1998)	Minister voor Pensioenen en Verzekeringen	20 december 1955 [4]	16 juli 1962 [2]	Conservative Party
		Baron Mills van Studley Percy Mills (1890–1968)	Minister voor Energie	10 januari 1957	14 oktober 1959	Conservative Party
		Reginald Maudling (1917–1979)	Thesaurier- generaal	10 januari 1957	14 oktober 1959	Conservative Party
		Sir Reginald Manningham- Buller (1905–1980)	Advocaat- generaal	18 oktober 1954 [4]	16 juli 1962 [2]	Conservative Party
		Ernest Marples (1907–1978)	Minister van Posterijen	10 januari 1957	14 oktober 1959	Conservative Party
		Edward Heath (1916–2005)	Onderstaats- secretaris voor Financiën	20 december 1955 [4]	14 oktober 1959	Conservative Party
			Chief Whip in het Lagerhuis

Bronnen, noten en/of referenties

1. Zo genoemd naar de Duitse Nacht van de Lange Messen van 1934, toen Adolf Hitler zijn politieke tegenstanders binnen zijn eigen Nazi-Partij uit de weg te ruimen.
2. Functie gecontinueerd in het volgende Kabinet-Macmillan II
3. Afgetreden
4. Functie gecontinueerd van het vorige Kabinet-Eden
5. Uit functie ontheven na een kabinetsherschikking
6. Afgetreden na benoeming tot minister van Financiën

Kabinetten van het Verenigd Koninkrijk (sinds 1846)

Russell I · Smith-Stanley I · Hamilton-Gordon · Temple I · Smith-Stanley II · Temple II · Russell II · Smith-Stanley III · Disraeli I · Gladstone I · Disraeli II · Gladstone II · Gascoyne-Cecil I · Gladstone III · Gascoyne-Cecil II · Gladstone IV · Primrose · Gascoyne-Cecil III · Gascoyne-Cecil IV · Balfour · Campbell-Bannerman · Asquith I · Asquith II · Asquith III · Asquith IV · Lloyd George I · Lloyd George II · Law · Baldwin I · MacDonald I · Baldwin II · MacDonald II · MacDonald III · MacDonald IV · Baldwin III · Chamberlain I · Chamberlain II · Churchill I · Churchill II · Attlee I · Attlee II · Churchill III · Eden · Macmillan I · Macmillan II · Douglas-Home · Wilson I · Wilson II · Heath · Wilson III · Callaghan · Thatcher I · Thatcher II · Thatcher III · Major I · Major II · Blair I · Blair II · Blair III · Brown · Cameron I · Cameron II · May I · May II · Johnson I · Johnson II · Truss · Sunak · Starmer

Voorganger: Eden

Kabinet–Macmillan I 1957–1959

Opvolger: Macmillan II