Jacob Jan van der Schuit

Jacob Jan van der Schuit ('s-Gravenhage, 25 augustus 1882 - Utrecht, 10 juni 1968) was een predikant en hoogleraar in de Christelijke Gereformeerde Kerken.

Jacob Jan van der Schuit
Persoonlijke gegevens
Geboortedatum	25 augustus 1882
Geboorteplaats	Den Haag
Overlijdensdatum	10 juni 1968
Overlijdensplaats	Utrecht
Nationaliteit	Nederlandse
Religie	Protestant
Wetenschappelijk werk
Vakgebied	Theologie
Universiteit	Theologische School
Soort hoogleraar	Dogmatiek en ethiek
Bekende werken	Na vijfentwintig jaren (1919), Het verbond der verlossing (1952)
Functies
1907-1914	Predikant in Kampen
1914-1922	Predikant in Amsterdam-West
1922-1953	Hoogleraar in Apeldoorn
1953-1968	Emeritus
Dbnl-profiel

Biografie

Jacob Jan van der Schuit werd geboren in 's-Gravenhage op 25 augustus 1882 in een liberaal gezin en was bestemd voor de handel. Nadat hij in contact gekomen was met ds. J. Wisse Czn, die predikant was in zijn geboorteplaats, sloot hij zich aan bij diens kerk. Hier maakte de vereniging van 1892 mee en de houding van Wisse, door zich hiervan afzijdig te houden, maakte diepe indruk op hem.

Van 1900 tot 1907 studeerde Van der Schuit aan de Theologische School van de Christelijke Gereformeerde Kerken. Op 10 november 1907 deed hij intrede als predikant in Kampen. vanaf 1914 was hij predikant in Amsterdam-West tot zijn benoeming als hoogleraar in 1922 aan de Theologische School. Zijn inaugurele rede ging over Mystiek en Dogma.

Van der Schuit schreef veel artikelen voor het blad De Wekker.^[1] Hij polemiseerde veel over leerstellingen ten opzichte van Karl Barth, Klaas Schilder en Gerrit Hendrik Kersten. Na de Tweede Wereldoorlog was Van der Schuit betrokken bij de oprichting van de International Council of Christian Churches waarvan hij één van de vicevoorzitters werd.