Isoleercel

Voor de gelijknamige aflevering van Zone Stad, zie Isoleercel (Zone Stad)

Een isoleercel wordt gebruikt in gevangenissen, psychiatrische klinieken en in instellingen voor mensen met een verstandelijke beperking. De gevangene of verpleegde kan er als beschermingsmaatregel voor zichzelf of zijn omgeving ook in worden vastgebonden.

Isoleercel in Guantanamo Bay. De inzet laat een verhoorkamer zien.

Isoleercel in de gevangenis

Eenzame opsluiting in een sterk versoberde cel kan in Nederland gebruikt worden als disciplinaire maatregel binnen de gevangenis. In andere landen, zoals de Verenigde Staten, kan isolatie ook als langdurige straf worden opgelegd.^[1] Men spreekt ook wel van een strafcel of een 'kale cel'. Als er een raam voorhanden is, is dat voorzien van matglas en heeft als functie om de geïsoleerde gedetineerde compleet van de buitenwereld te isoleren. 's Nachts krijgt de gedetineerde een matras en een deken. Als een gevangene deze straf opgelegd krijgt, mag dit hooguit een of twee weken duren per overtreding. Verder dient er dagelijks een gesprek te zijn met een gevangenisarts om te controleren of de gevangene dit medisch/psychisch wel aankan. Zo niet, dan kan als vervangende maatregel bijvoorbeeld radio en/of televisie uit zijn gewone cel voor de duur van de disciplinaire straf worden verwijderd.

Afzonderen in de psychiatrie

Zie Separatie (psychiatrie) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In psychiatrische instellingen in Nederland wordt meestal gesproken van 'afzonderen', 'separeren' of 'isoleren' in een 'prikkelarme omgeving' als het uit veiligheidsoverwegingen opsluiten van patiënten in een celachtige ruimte bedoeld wordt. Zo'n ruimte noemt men separeercel, isoleercel of prikkelarme kamer. De ruimte is vaak voorzien van cameratoezicht zodat de patiënt nauwlettend in de gaten kan worden gehouden als dit nodig is.

Gehandicaptenzorg

In instellingen voor mensen met een verstandelijke beperking wordt voor een afgesloten sober ingerichte kamer het begrip 'time-outruimte' gebruikt.