Loading AI tools
Italiaans actrice (1909-1982) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Isa Miranda (Milaan, 5 juli 1905 - Rome, 8 juli 1982) was een Italiaanse actrice. Het hoogtepunt van haar carrière strekte zich uit over ruim twee decennia (1934-1955).
| Isa Miranda | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Ines Isabella Sampietro | |||
| Geboren | Milaan, 5 juli 1905 | |||
| Overleden | Rome, 8 juli 1982 | |||
| Land | Italië | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1933 - 1977 | |||
| Beroep | Acteur | |||
| Onderscheidingen | ||||
| Cannes Film Festival voor Le mura di Malapaga | 1949 | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| (mul) TMDb-profiel (en) AllMovie-profiel | ||||
| ||||
Miranda werd geboren in een arme boerenfamilie. Ze kwam al vroeg aan de kost, eerst als naaister en fabrieksarbeidster, vervolgens als typiste. Met het verdiende geld bekostigde ze een acteercursus. Ze poseerde ook voor foto's die ze zelf opstuurde naar de filmstudio's in Rome.
Miranda vertolkte haar eerste noemenswaardige (hoofd)rol in het drama La signora di tutti (1934), de enige Italiaanse film van grootmeester Max Ophüls. Ze belichaamde een gevierde actrice, een temperamentvolle femme fatale op wie de mannen spontaan verliefd worden, maar die geen duurzame echte liefde beleeft. Dankzij die rol groeide ze uit tot een ster, een van de zeldzame Italiaanse vedetten die de fascistische filmindustrie voortbracht en die ook een internationale carrière aanvatte.
Ze vertolkte een Romeinse vrouw in Scipione l'Africano (1937), een historisch epos waarin Scipio Africanus stond voor Benito Mussolini die de film financierde. Deze biopic en sandalenfilm diende als fascistische propaganda om de Italiaanse ambities in Noord-Afrika kracht bij te zetten.
In 1939-1940 waagde ze zich even in Hollywood dat van haar een Italiaanse Marlene Dietrich wou maken. Ze draaide er zonder veel succes twee films die wegens een embargo het fascistische Italië echter niet bereikten. Ze huwde er met cineast Alfredo Guarini en keerde met hem terug naar Italië, omdat ze aanpassingsmoeilijkheden had en, omdat de oorlog uitbrak.
Terug in Italië regisseerde Guarini haar in drie films met de bedoeling haar Italiaanse carrière weer op de sporen te zetten. De meest vermeldenswaardige Italiaanse film uit die naoorlogse tijd was Gli sbandati (1955), een drama dat prijkt op de lijst van 100 film italiani da salvare.
In het met de Oscar voor beste internationale film gelauwerde drama Le mura di Malapaga (René Clément, 1949) werd ze gecast naast Jean Gabin. Haar doorleefde vertolking leverde haar de prijs voor Beste actrice op het Filmfestival van Cannes op. Ruime tijd na La signora di tutti castte Max Ophüls Miranda opnieuw in de rol van een actrice in de succesrijke tragikomedie La Ronde. Naast Clément en Ophüls deden ook andere gedegen Franse cineasten als onder meer André Cayatte en Henri Verneuil een beroep op haar.
Miranda verscheen eveneens in werk van Britse cineasten als David Lean, Anthony Asquith en Michael Anderson.
Toen haar ster begon te tanen begon Miranda zich, vanaf het midden van de jaren vijftig, toe te leggen op een toneelcarrière, zowel in Italië, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk als in de Verenigde Staten. In de jaren zestig werkte ze ook voor de Britse televisie.
Miranda gaf nog knappe vertolkingen weg in twee films van Vittorio De Sica en van Mauro Bolognini. Haar laatste vermeldenswaardige film was de cultfilm The Night Porter (1974), Liliana Cavani's erotisch geladen drama over de sadomasochistische relatie tussen een nazi-kampbeul en zijn slachtoffer.
In 1977 kwam haar carrière abrupt ten einde door een gebroken heup die het gevolg was van een val.
Naast heel wat rollen van femmes fatales (tot en met een glamoureuze juwelendievegge), later van echtgenotes (van rijke mannen) en (rijke) weduwen en nog later van moederfiguren, werd Miranda opvallend dikwijls ge(type)cast als aristocrate: meerdere keren tsarina (Elisabeth van Rusland en Alix van Hessen-Darmstadt), koningin (Catharina de' Medici), hertogin, gravin en markiezin. Ze vertolkte ook meermaals actrices en cabaretières/zangeressen. Verder gaf ze gestalte aan onder meer een pianiste, een serveerster in een restaurant, een bordeelhoudster, een pensionuitbaatster, een vroedvrouw en een onderwijzeres.
Miranda was gehuwd met de Italiaanse filmregisseur en producent Alfredo Guarini die ze in Hollywood had leren kennen. Ze huwden in juli 1939 en bleven bij elkaar tot aan zijn overlijden in 1981.
Miranda overleed in 1982, vijf jaar na haar fatale val, op 73-jarige leeftijd aan de gevolgen van een geïnfecteerde heupfractuur.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
