Loading AI tools
Duits acteur Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ilja Richter (Berlijn, 24 november 1952)[1][2] is een Duitse presentator, (stem)-acteur en zanger.
| Ilja Richter | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Ilja Richter in 2013 | ||||
| Geboren | Berlijn, 24 november 1952 | |||
| Land |  Duitsland | |||
| Beroep | presentator, acteur en zanger | |||
| Bekend van | muziekprogramma Disco | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| ||||
Ilja Richter werd in Berlin-Karlshorst geboren als zoon van de Joodse Eva en de communist Georg Richter. De moeder had dankzij een valse identiteit de tijd van het nazisme overleefd. Nadat de familie in de voormalige DDR met politieke problemen werd opgezadeld, verhuisden ze in 1953 naar West-Berlijn, waar ze een eethuis huurden. In 1955 werd zijn zus Janina geboren en in 1959 verhuisde de familie naar Keulen, waar ze ook een eethuis openden. In 1961 verhuisden ze weer naar West-Berlijn, waar ze een pension begonnen. Zijn moeder, een voormalige actrice, liet hem voorspreken tijdens een auditie bij de SFB.
De tv-film Gott und die Welt. Grenzgänge mit Ilja Richter documenteert de ingewikkelde confrontatie met zijn Joodse wortels.
De RIAS, een toenmalige Berlijnse radiozender, contracteerde de getalenteerde 8-jarige spreker en zanger. Zijn eerste spreekrol was die van het muisje Kukuruz uit het hoorspel Schwarz auf weiß van Ephraim Kishon, in welke tv-verfilming hij in 1963 te zien was naast Edith Hancke. Als kindster werkte hij mee aan meer dan 60 hoorspelen van de RIAS. Mede daardoor werd hij verder aanbevolen aan de Berlijnse theaters.
Zijn eerste rol kreeg hij in het stuk Belvedere (1961) bij het Berlijnse Renaissance-Theater met in de hoofdrol Viktor de Kowa. In de tussentijd bezocht hij een privéschool. In 1963 kreeg hij een kleine rol in de musical Annie Get Your Gun bij het Theater des Westens, met in de hoofdrol Heidi Brühl. In 1966 trad hij in datzelfde theater op met Vico Torriani in het zangspel Im weißen Rößl. Zijn talent kreeg veel respect, toen hij in 1966 in het tweepersoons-stuk Freunde und Feinde acteerde als partner van Martin Held.
Hij speelde ook mee in de ZDF-tv-serie Till, der Junge von nebenan (1967). Als 16-jarige aanvaardde hij bij het ZDF de co-presentatie van het muziekprogramma 4-3-2-1 Hot & Sweet (1969), samen met Suzanne Doucet. Dit zou de tegenhanger moeten worden van Beatclub van de ARD. Vanaf 1970 presenteerde Richter het programma alleen. In februari 1971 werd Disco geïntroduceerd, dat 11 jaar lang niet meer weg te denken was uit het Duitse schlagercircuit. Zijn spreuk in dit programma was <Licht aus! Whoom! Spot an! Jaaa!>. Het programma kreeg een hoge kijkdichtheid. Wegens het succes werd de uitzending verplaatst naar de avonduren. Het buitengewone aan het programma was, dat artiesten van geheel verschillende muziekstromingen (schlager, pop, rock) na elkaar optraden. Tussen de muziekoptredens door werden van tevoren opgenomen sketches ingelast, waarin Richter met veel bombarie, voorspelbare grappige stukjes opvoerde. In 1982 werd de uitzending beëindigd.
In 1975 kreeg hij de Bravo Otto. In 1978 produceerde hij met actrice Ursela Monn[3] het album Riekes Jesäng met Berlijnse liederen. Daarna werkte hij als acteur en regisseur met de Berlijnse komedie Treppauf-Treppab, waarmee hij in de herfst van 1983 op tournee ging. Het stuk werd in 1984 door de televisie uitgezonden. Zijn bekendste optreden was het eenpersoons-stuk Der Ansager einer Stripteasenummer gibt nicht auf van Bodo Kirchhoff[4]. Hij was een poos lid van het ensemble van het Bremer Schauspielhaus.
Van 1985 tot 1987 was hij columnist bij de Tageszeitung en de Hamburger Morgenpost. Richter werkte ook als stemacteur, in het bijzonder voor animatiefilms. Hij leende zijn stem aan bekende figuren, waaronder het aardmannetje Timon uit de Walt Disney-film The Lion King, Count Dukula uit de gelijknamige animatieserie en Mike Glotzkowski uit de Disney-films Monster, Inc. en Monsters University.
Naast zijn autobiografie Spot aus! Licht an! publiceerde hij het boek Der Deutsche Jude, waarin hij zich samen met zijn moeder ironisch uitlaat over de Duits-Joodse geschiedenis. Zijn boek Bruno-von Bären und Menschen (2007) is een verhaal over de in 2006 afgeschoten bruine beer Bruno. In mei 2013 publiceerde hij Du kannst nicht immer 60 sein. Mit einem Lächeln älter werden.
In 2011 vierde de ZDF-Disco haar 40-jarig jubileum en Ilja Richter ging op de disco-toer. Naar aanleiding van dit jubileum publiceerde Sony Music meerdere cd's en dvd's, die deels waren vertegenwoordigd in de hitlijst. Bovendien produceerde hij met zijn zoon Kolja de kinderplaat Die kleine Schnecke. In 2012 nam hij afscheid van het disco-podium met Die letzte disco tour.
Ilja Richter was van 1975 tot 1978 samen met de zangeres Marianne Rosenberg. Hij was tot 2004 getrouwd met de filmuitgeefster Stephanie von Falkenhausen. Zijn zoon (geb. 2001) werd geboren uit een relatie met een Franse grimeuse. Hij woont in Mecklenburg.[5]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
