Loading AI tools
Brits politicus Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Harold George Nicolson, KCMG (Teheran, 21 november 1886 - Sissinghurst Castle, Kent, 1 mei 1968), was een Brits schrijver, diplomaat en politicus.
| Harold Nicolson | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Harold Nicolson (1913) | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Harold George Nicolson | |||
| Geboren | 21 november 1886 | |||
| Geboorteplaats | Teheran | |||
| Overleden | 1 mei 1968 | |||
| Overlijdensplaats | Sissinghurst Castle | |||
| Land | Verenigd Koninkrijk | |||
| Beroep | schrijver, diplomaat en politicus | |||
| Werk | ||||
| Invloeden | Vita Sackville-West | |||
| Thema's | biografie & diplomatieke geschiedenis | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| ||||
Nicolson was de zoon van de Britse diplomaat Arthur Nicolson. Hij bezocht Wellington College en studeerde aan Balliol College, aan de Universiteit van Oxford. In 1909 trad hij toe tot de diplomatieke dienst. Als zodanig was hij lid van de Britse delegatie bij de Vredesconferentie van Parijs in 1919.
In 1913 trouwde hij met de schrijfster Vita Sackville-West. Zij moedigde hem aan zich op het terrein van de literatuur te begeven. Nicolson publiceerde vervolgens een biografie over de Franse dichter Paul Verlaine in 1921, gevolgd door studies over dichters als Tennyson, Byron, Swinburne en Sainte-Beuve. In 1933 schreef hij een boek over de vredesconferentie van Parijs en in 1953 een biografie over koning George V.
Nicolson en Sackville-West hadden een bijzonder huwelijk, dat door hun jongste zoon, Nigel Nicolson is geboekstaafd in zijn boek Portrait of a Marriage. Beiden waren biseksueel en hadden naast hun huwelijk verschillende homoseksuele verhoudingen. In 1930 kochten zij Sissinghurst Castle aan, dat zij geheel renoveerden. De tuin die Vita Sackville-West aanlegde geldt als een van de bijzonderste van Engeland en wordt tegenwoordig beheerd door de National Trust. Nicolsons andere zoon, Ben, was een bekend kunsthistoricus.
In 1929 verliet Nicolson de diplomatieke dienst. Dit had vooral als reden dat zijn echtgenote weigerde om met hem mee te reizen en hij het leven zonder haar nauwelijks kon verdragen. Hij werd aangesteld als journalist bij de Evening Standard, een krant die werd uitgegeven door Lord Beaverbrook. Erg tevreden was hij er niet. Hij vond dat de krant onvoldoende niveau had.
Onderwijl hield hij - onder de titel People and Things - wekelijkse praatjes voor de BBC-radio. In 1931 werd Nicolson lid van de door Oswald Mosley opgerichte New Party. Hij verliet de partij weer toen deze door Mosley werd omgevormd tot de British Union of Fascists. Nicolson werd vervolgens lid van de - door Ramsay MacDonald opgerichte National Labour Party, voor welke partij hij in 1935 werd gekozen in het Lagerhuis. Daar werd hij een van de weinige leden die al vroeg waarschuwde voor de dreigingen van het fascisme en nationaalsocialisme. Hij raakte in deze tijd ook bevriend met Anthony Eden en Winston Churchill. Hij zette zich met name in voor de Britse herbewapening. In 1940 werd hij staatssecretaris op het ministerie voor Informatievoorziening in het oorlogskabinet van Churchill. Dat zou hij een jaar blijven, om vervolgens als een alom gerespecteerde Backbencher vooral het woord te voeren over aangelegenheden op het gebied van Buitenlandse zaken. In 1945 verloor hij zijn zetel. In 1948 deed hij nog een poging om namens de Labour Party terug te keren in het parlement, maar deze poging had geen succes.
Na het definitieve einde van zijn politieke carrière, legde Nicolson zich geheel toe op het schrijven. In het midden van de jaren zestig redigeerde zijn zoon Nigel zijn dagboeken en brieven die in drie delen werden uitgegeven. Deze dagboeken geven een bijzonder beeld van - met name - de politieke verhoudingen in Engeland voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Nicolson had binnen de Britse politiek op voldoende hoog niveau gefunctioneerd om uit de eerste hand verslag te kunnen doen van de dagelijkse gang van zaken in het Britse kabinet.
Nicolson heeft zo'n 125 boeken geschreven. Een selectie daaruit:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
